Amnesty Maassluis 50 jaar actief voor naleving mensenrechten

Nieuws
Ineke Groenewegen en Toni Keijzer doen al sinds respectievelijk 1973 en 1981 vrijwilligerswerk voor Amnesty Maassluis.
Ineke Groenewegen en Toni Keijzer doen al sinds respectievelijk 1973 en 1981 vrijwilligerswerk voor Amnesty Maassluis. (Foto: )

Amnesty Groep Maassluis bestaat 1 mei dit jaar vijftig jaar en viert dat op de Doe-mee-markt die dan van 10:00 – 16:00 uur in Theater Koningshof wordt gehouden. Ineke Groenewegen en Toni Keijzer zijn respectievelijk sinds 1973 en 1981 bij deze mensenrechtenorganisatie betrokken. 

Chrit Wilshaus

“Toen Amnesty International in 1961 werd opgericht was het idee om al landen die mensen martelden erop te wijzen hoe verkeerd dit was; als ze dat nou maar een jaar zouden volhouden, moest de wereld wel veranderd zijn, was de gedachte”, vertelt Ineke. “Dat bleek uiteraard niet zo te werken maar het was wel een mooie, idealistische gedachte.” “Ik denk ook wel dat je dat een beetje idealistisch moet zijn om hieraan te beginnen en het ook zo lang al vol te houden”, vult Toni aan. Een stukje in de Havenloods bracht Ineke op het spoor van Amnesty en waarvoor deze organisatie zich inzet. “Ik kende natuurlijk de verhalen van het leed uit de oorlog wel maar de misstanden waar Amnesty zich voor inzette, vond ik ook heftig; ik kon er dagen niet van eten. Dat zoveel mensen vervolgd werden om hun geloof of mening, vastzaten zonder enige vorm van proces, niet konden beschikken over een advocaat of verstoken bleven van medische verzorging, raakte en raakt me nog steeds enorm.” Een fakkeltocht onder het motto Verdwenen maar niet vergeten, in Vlaardingen in 1981 vormde voor Toni de aanleiding lid te worden van Amnesty Maassluis. “Politieke gevangen werden in Argentinië werden gevangengezet zonder dat bekend was waar; de Dwaze Moeders protesteerden daar in Argentinië zelf tegen.”

Onterecht
In de loop van de vijftig jaar dat AGM nu bestaat heeft de groep zich ingezet voor tal van individuen die onterecht en/of zonder vorm van proces vastzaten en niet zelden gemarteld werden. Toni: “Zo voerden we actie voor een gevangen in Uruguay. Om een advocaat voor hem te kunnen bekostigen, hebben we indertijd kleding verkocht. Ook ben ik een keer gebeld door een advocaat die vertelde hoe fijn hij het vond dat een cliënt van hem in Afrika was vrijgekomen. De mensen waar wij ons voor inzetten, zitten altijd onterecht vast. Bijvoorbeeld omdat ze kleurling zijn, een bepaald geloof aanhangen of lid zijn van een vakbond. Al gauw denken machthebbers dat deze mensen oproerkraaiers zijn. Terwijl ze opkomen voor een goed doel of demonstreren voor mensenrechten.” “Regimes voelden en voelen zich vaak bedreigd; je tegenstanders vastzetten, is doorgaans een zwaktebod.” Een misverstand over Amnesty International is volgens Toni Keijzer dat het om een politieke organisatie gaat. “Maar dat is niet zo, Amnesty is juist apolitiek. Gelukkig is dit langzamerhand wel doorgedrongen tot iedereen.”

Kantine De Haas
Door het schrijven van brieven oefent Amnesty druk uit op regimes om mensen vrij te laten. Vroeger werd de Voorbeeldbrief van de Maand met de hand overgeschreven, benadrukt Toni. “Dat deden we in de bibliotheek of in een zaaltje in een kerk. In de beginperiode hadden we een behoorlijke toeloop. En ik herinner me ook nog dat we de schrijfavonden gehouden hebben in de kantine van De Haas; mevrouw De Haas was lid van ons en had die mogelijkheid aangeboden.” Op dit moment telt Amnesty International Maassluis nog acht vrijwilligers, waarvan de helft ook echt actief is. “We zijn in de loop van ons bestaan ook veel op scholen geweest”, aldus Ineke. “Het grappige is dat later iemand in onze groep kwam die vertelde dat dit was omdat iemand bij haar op school was geweest die over Amnesty had verteld. Dat was haar zo bijgebleven dat het haar ook inspireerde om een juridische opleiding te gaan volgen.”

Naast fysieke brieven
“Op de website van Amnesty staan heel veel campagnes “Nu hebben we schrijfabonnementen, waar je je voor op kunt geven. Die hoef je dan alleen maar te ondertekenen, in een envelop te doen en een postzegel op te plakken”, verduidelijkt Toni. Naast het sturen van fysieke brieven, is het (nu) ook mogelijk om via de e-mail brieven te versturen. Ineke: “Daar zet je dan je digitale handtekening onder. Ook hebben we digitale petities die getekend kunnen worden; Amnesty zorgt er dan voor dat ze op de juiste plek terechtkomen. Op de website van Amnesty kun je heel veel van campagnes die gevoerd worden vinden. Ook staan er voorbeeldbrieven die je kunt printen of downloaden.”

Op tegen
Dat Ineke Groenewegen en Toni Keijzer al tientallen jaren vrijwilliger zijn bij Amnesty wil niet zeggen dat ze nooit kritiek hebben op de mensenrechtenorganisatie. Ineke daarover. “Waar ik moeite mee had - maar dat had dan niks met beleid te maken - was het feit dat het hoofd van Nederland opstapte en toen een hoop geld meekreeg. Daar was ik destijds op tegen. Maar veranderingen bij Amnesty worden wel besproken op algemene vergaderingen. Een voorbeeld van wat besproken werd: moeten we ook homo’s gaan ondersteunen? Dertig jaar geleden waren daar best nog wel mensen op tegen.”

Furieade
Amnesty Maassluis is het hele jaar door op vaste momenten actief. Te beginnen op 8 maart (Internationale Vrouwendag) waarop een actie voor vrouwen wordt gehouden. Daarnaast is de collecte van Amnesty die maand. Eind juni staat Amnesty Maassluis met een stand op de boekenmarkt in het centrum en in oktober op de Furieade. En in december wordt een mensenrechtenactie in de drie kerken gehouden. Daarnaast publiceert Amnesty International maandelijks over de Gevangene van de Maand in deze krant. Meer informatie is ook te vinden op www.amnestymaassluis.nl en op de Facebookpagina van Amnesty Maassluis.