Herinneringen

Met de verkoop van Drukkerij Belleman nam Gerard Bellemanj afscheid van 'zijn' Contact, maar niet van het schrijven. Zo heeft hij zich bij het 125-jarig jubileum van de Oud-katholieke Kerk actief ingezet als adviseur van de redactie voor de kleurrijke jubileumuitgave van het boek 'De Kerk Spreekt'. En vanaf de gemeentelijke fusie in 2001 begon hij op verzoek van de St. WMO Gemeente Bergen zijn artikelenreeks in het blad 'Schakels' voor inwoners van zestig jaar en ouder. Begin dit jaar beschreef hij uitgebreid de geschiedenis van het Contact. Delen van zijn verhaal nemen we in deze jubileumuitgave graag over.

In de twintiger jaren van de vorige eeuw zat vader Belleman ook in de raad van de gemeente Egmond-Binnen, waaronder Egmond aan den Hoef. Hij aanhoorde er eindeloze disputen die hem soms mateloos irriteerden. Een deel van de raad bestond uit boeren die niet ’s avonds maar alleen ’s middags tot melkerstijd wilden vergaderen. Daar had hij geen tijd voor. Toen hij eens verstek moest laten gaan omdat hij met een rouwcirculaire bezig was, werd hij met spoed ontboden naar de raadszaal te komen. Want het hing die middag op één stem: Het ging over het sluiten van de openbare school, die te weinig leerlingen had. Buiten verwachting stemde hij vóór het behoud van het openbaar onderwijs, waardoor de vrije schoolkeuze in de kleine Egmondse gemeente gespaard bleef. Dat werd hem als katholiek door het toenmalige conservatieve beleid niet in dank afgenomen.

Zijn betrokkenheid met Egmond bleef in hem woelen. Zijn open visie op het welzijn van de drie Egmonden liet hem niet los. Hoe moest hij dat verder uitdragen? Als hij een krantje zou uitgeven, dan kon hij daarmee veel ideeën lanceren ‘tot nut van het algemeen’ van Egmond. Tijdens de soms inhoudsloze gesprekken in de raad speelde hij al eerder met dat plan. Tenslotte zette hij een punt achter zijn raadslidmaatschap. De tijd was rijp voor de eerste uitgave van zijn blad, dat ook in Egmond aan Zee werd verspreid. Dit dorp trok heel veel abonnees, vooral nadat hij schreef over een vissershaven, aan te leggen tussen Egmond en Bergen. “Buiten het karig groeiende en kortdurende toeristenseizoen kan zo’n haven het hele jaar door voor brood op de plank zorgen. Die welvaart ligt voor onze kust”, zo schreef hij.

Nadat zoon Gerard Belleman het Contact had overgenomen veranderde er niet veel aan de opzet. Grootste verandering was de overgang naar gratis huis-aan-huis verspreiding. Gerard schrijft daarover: "Wij hadden ook een columnist, dat was Jaap Eeltink. Hij schreef elke week zijn column in gewoon Nederlands, totdat zijn inspiratie het liet afweten. Ik raadde hem aan over de gemeentepolitiek te gaan schrijven, daarvoor te putten uit mijn wekelijkse verslagen en dat te laten doornemen door twee vrouwtjes . . . op z’n derps. Zo ontstond de succeskolom 'Wat zegge we . . '. Jaap was geen durf-al. Hij stond erop dat ik zijn tekst vóór plaatsing zou doorlezen, als hij dacht dat hij zijn vrouwtjes wat venijnig uit de hoek had laten komen. Dan stelde ik hem gerust met: “Jaap, ik ben verantwoordelijk voor de hele inhoud van het Contact, ook voor jouw snaterende vrouwtjes”. Helaas is Jaap te vroeg overleden, maar zijn columns blijven met het Contact van toen nog steeds in de herinneringen voortleven."

---