Slappe patat en minder fratsen

Verwarrende, mistige, vervreemdende, mistroostige en ook confronterende tijden. Maar gelukkig hebben we het voetbal nog! Het betaald voetbal welteverstaan. Zonder toeschouwers, wat nog altijd naargeestig is. Want voetbal zonder toeschouwers is als slappe patat zonder mayonaise en als een veertiendaagse vakantie naar Kreta met louter regen. We hebben betere tijden beleefd en het eind lijkt nog niet in zicht. Zo beleefde AZ een merkwaardig zwakke seizoenstart in de Eredivisie, al kunnen de rood-witten het geschonden blazoen zaterdagavond wat oppoetsen tegen FC VVV, dat tweemaal verloor, een keer won en een keer gelijkspeelde. AZ speelde driemaal gelijk, maar zag een opwaartse lijn in het aantal doelpunten. Van 1 naar 3 naar 4. Nu nog zorgen dat de tegenstander wat minder scoort. Dat zou handig zijn. Herpakt doelman Bizot zich? Wat minder fratsen? Hij maakte een onherkenbare indruk de afgelopen weken. In niets de keeper van het vorige seizoen. Toen niet alleen hij, maar heel AZ de beste was. In de Eredivisie althans. En gezien het feit dat er niet overdreven veel veranderd is (Idrissi weg, oké - en, marginaler, Wuytens) en AZ dus ongeveer met dezelfde selectie de strijd om een nieuwe landstitel voortzet, kunnen we ervan uitgaan dat er nog mooie dingen staan te gebeuren in Alkmaar. Dat ook in het licht van het spel van bijvoorbeeld Stengs, Boadu en Midtsjø, die nog lang niet hun niveau van het vorige seizoen aantikten én de komst van Martins Indi en Karlsson. Met name laatstgenoemde is aan een spectaculaire fase in zijn carrière bezig. Hij scoort aan de lopende band voor Jong Zweden (deze week nog een hattrick), geeft ballen net zo makkelijk voor op de traditionele wijze als achter zijn standbeen (functioneel en spectaculair) en liet tegen Sparta al zien een geweldige aankoop te zijn. Hoe zijn al die internationals van AZ uit de interlandperiode gekomen? Pieter Visscher