Boekrecensie Koningshof van Jack de Feyter

Schrijver Jack de Feyter (1944) schreef eerder De Achterstraat, een goed ontvangen roman over de Alkmaarse binnenstad. In Koningshof, het tweede deel uit de trilogie De Buurt, vormt Alkmaar wederom het decor van het wel en wee van enkele fictieve Alkmaarders. De Feyter toont in zijn roman aan een literaire stijl te bezigen die prikkelt en aanzet tot doorlezen. Wel rijst de vraag waarover, of beter gezegd om wie, de roman nu eigenlijk gaat.
Door Roxanne Borgman
Op het achterplat treffen we een scène aan over twee voor de lezer nog onbekend personages waarin wordt gesproken over seks als dienstverlening. Later zal blijken dat dit Atie en Charles zijn. Hiermee geeft het achterplat de suggestie dat de roman zal gaan over Atie als hoofdpersoon. In de roman speelt zij dan ook een grote rol vanwege haar zoektocht naar identiteit, haar drang naar onafhankelijkheid en loskomen van haar, in haar ogen, controlerende moeder. Verwarrend zijn dan ook de overgangen van Atie naar andere, minder betekenisvolle personages uit het Koningshof, die eerder in z’n geheel losstaan van Atie’s verhaal dan dat zij daarmee zijn verweven. Het zorgt ervoor dat de lezer weggetrokken wordt uit het verhaal van de hoofdpersoon.
Achterplat Koningshof - Nul72.nl
Haar verhaal voelt namelijk aan als een literaire roman met diepgaande thema’s die aansporen tot nadenken. Hoewel de episodes over bijvoorbeeld ‘dorpsgek’ Hank en columnist en wijnverkoper Wijnman zeker vermakelijk zijn en vanwege het gebruik van de haarscherpe details over hun levens zeker diepgang hebben, lijken ze niet op hun plaats te midden van het verhaal van Atie. En dat is een gemiste kans. Atie’s verhaal zou meer tot haar recht komen in een meer uitgebreide roman die zich volledig wijdt aan de thema’s die zij onderzoekt.
Alles bij elkaar genomen is Koningshof wel degelijk een vermakelijke roman met interessante personages en een respectabele schrijfstijl, maar vanwege de combinatie van allerlei personages in een buurt met hun eigen separate verhalen én het ‘hoofdverhaal’ van Atie, mist de roman een daadwerkelijke focus.