Roxanne Borgman schrijft fantasyroman Levenslang in de Toren

De liefde voor schrijven zat er bij Roxanne al van jongs af aan in. “Op de basisschool schreef ik gedichtjes voor de juf en later werden dat verhaaltjes voor klasgenootjes die ik dan in de voorleeshoek deelde. Superleuk vond ik dat, maar ik kreeg ook te maken met kritiek. ‘Je kunt niet over een potlood vallen’, zeiden sommige kindjes, terwijl ik dat hele idee gewoon grappig vond. Ook schreef ik verhalen over monsters en zombies en was dol op de spannende verhalen van Paul van Loon, dus dat ik nu met een fantasyroman debuteer is niet onbegrijpelijk; ik heb nou eenmaal een rijke fantasie.”

Literatuur

De 33-jarige Roxanne is een geboren en getogen Alkmaarder. Tijdens haar studie Nederlandse literatuur en cultuur ging ze zich steeds meer verdiepen in haar geboortestad. Inmiddels schrijft ze als journalist bij Rodi Media over deze stad. Door haar achtergrond als maatschappelijk werker zijn het vooral persoonlijke en maatschappelijke verhalen die haar aandacht trekken. Wat drijft mensen, waarom doen ze wat ze doen? Het is een kernthema in Roxannes werk. Dat is terug te zien in Levenslang in de Toren, een verhaal over een paramilitaire organisatie waarin de jagers een missie hebben: de magiërs opsluiten in de toren. Het verhaal gaat over vrijheid en verzet. De hoofdpersoon is de magiër die wordt gearresteerd en opgesloten in de toren. In het verhaal komen vragen aan bod als: wat betekent vrijheid als je niet jezelf kunt zijn? Hoe ver ga je om iemand te helpen als je daardoor een levenslange gevangenisstraf riskeert? En wat als je door wie jij bent, door hoe jij bent geboren, niet wordt gezien als mens? Het boek laat zien wat er gebeurt als één paramilitaire organisatie zoveel macht heeft. Roxanne: “Een deel van het verhaal had ik al jaren geleden geschreven, maar heb het de afgelopen jaren helemaal herschreven. Plot, thematiek en personages kwamen maar niet los en heb mezelf ontwikkeld om die vaardigheden te leren. Na twee jaar was het klaar.” 

Ontsnappen

School was voor de jonge Roxanne niet altijd een fijne plek, maar lezen was een heerlijke manier voor haar om te ontsnappen. “Escapisme. Ik denk het wel. Zo lekker om af en toe in een andere wereld te belanden. Toen ik zes was, was ik lid van de Disney-club en las ik al veel. Mijn moeder las ook veel en je vond ons vaak in de bibliotheek. Sterker nog; thuis speelde ik zelf bibliotheekje. Alle boeken lagen keurig gesorteerd en die konden mijn ouders dan lenen. Op de middelbare school ging ik juist minder lezen, vooral ook omdat ik boeken moest lezen van een lijst. Boeken van onder meer Joost Zwagerman vond ik veel te zwaar en sloten helemaal niet aan op mijn belevingswereld. Gaf mij vooral een boek van Stephen King, want die verhalen vond ik prachtig. In die periode begon ik steeds meer verhalen te schrijven. Dat deden we met een groepje en gaven commentaar op elkaars werk. Toen ik 19 was heb ik trouwens al eens een Engelstalige fantasyroman geschreven. Waarom Engels? Pfff, geen idee eigenlijk. Iets met het gras bij de buren dat altijd groener is. De meeste fantasyschrijvers woonden trouwens in Amerika. Maar Nederland en Alkmaar zijn natuurlijk veel mooier, dus schrijf ik nu daarover; én gewoon in het Nederlands.”

Kunnen we na dit debuut nog meer van Roxanne verwachten? “Jazeker! Ik werk aan een nieuw verhaal, dat eigenlijk een vervolg is op Levenslang in de Toren. Hierin krijgt Alkmaar een meer prominente rol. Levenslang in verzet is de werktitel. Er zit weer een politiek en activistisch tintje aan, maar meer kan ik er nog niet over zeggen. Eerst maar eens de presentatie van Levenslang in de Toren. Iedereen is maandag 27 november welkom om de presentatie bij te wonen en uiteraard kan iedereen een gesigneerd exemplaar aanschaffen.”