‘De tent achterop en gewoon genieten van elke kilometer die je rijdt’

Marieke Roggeveen

“Rond mijn zestiende vond ik ronkende motoren al heel indrukwekkend”, begint Solange te vertellen. “Deze reden altijd langs mijn middelbare school, maar ik heb toen nooit gedacht dat ik later zelf op een motor zou rijden. Ik keek er alleen maar naar.”

Roze Yamaha

Dit veranderde toen Solange haar huidige vriend leerde kennen. “Hij had een motor en ik ging bij hem achterop. 

Ik vond dit geweldig en wist al snel: ik wil ook op een motor rijden. Ik heb toch eerst mijn autorijbewijs gehaald en later mijn motorrijbewijs. Daarna kocht ik mijn eerste motor: een Yamaha XS 650. Hij was roze. Na doorsparen voor een Harley Davidson, heb ik die later gekocht en daarmee lang gereden. De Yamaha gebruikte mijn vriend inmiddels voor woon-werkverkeer... Hij had hem wel eerst zwart geverfd! Later bouwden wij voor ons allebei een Zweedse chopper met zo’n lange voorvork. Een heel gaaf ding, maar vanwege het zware aantrappen, ben ik toch weer terug gegaan naar een Harley met startknop. Dat was een Sportster, gevolgd door de ElectraGlide, en uiteindelijk deze WideGlide. Die rijdt voor mij prettig.”

Saamhorigheid

Samen met haar vriend, en ook samen met leden van haar twee motorclubs, waarvan één voor vrouwen, heeft Solange al heel wat (vakantie)reizen naar verschillende Europese landen op de motor gemaakt. “Onder meer naar Frankrijk, België, Duitsland, Oostenrijk, Schotland en Engeland. Heerlijk! De vrijheid, jezelf zijn, alles achter je laten... De tent achterop, wat kleren in de tas en gewoon genieten van elke meter die je rijdt! Wij zijn geen racers”, benadrukt Solange. “Maar toerrijders die genieten van de natuur om ons heen. Elke rit kan een klein avontuur zijn dat je zelf echt beleeft. In een groep let je op elkaar waardoor je je ook veilig voelt. Ieder rijdt z’n eigen rit, maar dan samen. Samen uit, samen thuis.”

Zwaaien

Op de vraag ‘Aan welke rit heb je de mooiste herinnering?’ antwoordt Solange na even nadenken: “De rit over de Fourth Road Bridge bij Edinburgh. De brug zelf is al heel bijzonder, een 2,5 kilometer lange hangbrug, met aan de overkant een wijds landschap met heuvels en bergen… Onvergetelijk!”

Onderweg wordt er gesproken met gebaren: duim omhoog (genieten), hand naar de mond (tijd voor eten/drinken), wijzen naar de tank (benzinestop). Ook zwaaien ze naar andere motorrijders. “Behalve als ze slecht zijn gekleed”, vult ze aan. “Geen handschoenen, geen bedekte armen en/of benen, geen goede schoenen… Als ik dat zie, zwaai ik niet. Het is zó gevaarlijk om onbeschermd op de motor te zitten.”

Slinger

Ook in combinatie met haar werk, is motorrijden voor Solange een gevoel van ontspanning en vrijheid, of zoals ze het zelf beschrijft: “Als ik mijn benen over de motor slinger, denk ik: ja hoor, we gaan weer! Of iedereen kan leren motorrijden? Jazeker. Het gaat om de passie en dan maakt het niet uit of je jong of oud, of een man of een vrouw bent.”