‘Mijn droom is meedoen met de Paralympische Spelen in Parijs’

Nieuws
Lizzy met de door haar gewonnen wereldbeker. Helaas was het dragen van een mondkapje verplicht.
Lizzy met de door haar gewonnen wereldbeker. Helaas was het dragen van een mondkapje verplicht. (Foto: Aangeleverd Lizzy de Greef)

ALPHEN AAN DEN RIJN - Vanaf het moment dat de 17-jarige Lizzy de Greef uit Alphen aan den Rijn begon met rolstoeltennis ging het hard met haar sportcarrière. En niet zonder succes: op zondag 30 januari deed ze mee met de ITF wheelchair open en won daar in een spannende finale van de Braziliaanse Jade Lanai. Daardoor mag ze zich voor de tweede keer in haar leven wereldkampioen rolstoeltennis bij de junioren noemen. 

Robbert Roos

Het interview met De Greef moet helaas telefonisch plaatshebben. De kersverse wereldkampioen zit namelijk in quarantaine. “Het is even niet anders”, vertelt ze ondanks de situatie opgewekt. “Het overwinningsfeestje moeten we op een ander moment vieren.” Toch is het gevoel er voor haar niet minder om. “Het winnen van een wereldkampioenschap blijft ook de tweede keer toch echt wel een bijzonder dingetje hoor.”

Er ging een nieuwe wereld voor mij open

De Greef is in 2004 geboren in de gemeente Alphen aan den Rijn. In het dagelijks leven maakt ze gebruik van een beenprothese of een rolstoel om zich voort te bewegen. “Ik had bij mijn geboorte een klompvoetje”, legt ze uit. “Toen ik 11 jaar oud was, werd er besloten om ook mijn onderbeen te amputeren. Na die operatie merkte ik dat ik veel meer kon en ging er letterlijk een nieuwe wereld voor mij open.” De Greef ontdekte rolstoeltennis en was op slag verliefd op de sport. 

Op slag verliefd op deze sport

Sinds 2015 traint ze erg fanatiek zo’n 4 á 5 keer per week. “Twee keer per week train ik in Nieuwe Sloot in Alphen aan den Rijn onder leiding van Amanda Hopmans, de overige dagen op het Nationale trainingscentrum in Amstelveen.” De overige tijd vult De Greef met het regelen van allerlei andere zaken die bij haar sport komen kijken. Gelukkig helpt haar moeder regelmatig een handje mee. “Rolstoeltennis was in het begin best zwaar. Je hebt niet alleen een racket in je handen, maar moet ook zorgen dat je met je rolstoel op de juiste plek staat om de bal goed terug te kunnen slaan. In het begin was dat best een uitdaging, maar inmiddels is het voor mij een tweede natuur.” 

Het doel dat De Greef zichzelf nu heeft gesteld, is meedoen met de Paralympische Spelen. Die zijn in juli en augustus 2024 in Parijs. “Om daar aan mee te doen, moet ik een heel hoog staan op de wereldranglijst.” Bij de junioren staat De Greef eerste op deze lijst, bij de dames op een zestigste plaats. “Ik moet dus zoveel mogelijk toernooien spelen en zien te winnen.” 

Zoveel mogelijk toernooien spelen en zien te winnen

Om dat te bereiken zijn in elk geval alle ingrediënten in huis. De Greef bezit niet alleen het talent en de juiste drive; ze traint verdere met andere Nederlandse dames die, net als zij, tot de wereldtop behoren. “Mijn idool is Diede de Groot”, vertelt ze enthousiast. “Het is erg leuk om samen met haar te mogen trainen; ik kan nog veel van haar leren en mezelf echt aan haar optrekken.” Want al mogen de spelers op de wereldranglijst dan elkaars concurrenten zijn; onderling is er vriendschappelijk contact. Voor haar sport kwam De Greef op bijzondere plekken in de wereld zoals Sardinië en Israël. Toch maakt ze, als het even kan, ook graag ruimte voor haar vriendinnen. “Gezellig met elkaar afspreken om te lunchen of gewoon chillen op de bank.” Want al is de sport erg belangrijk voor haar; voor vriendschap is er altijd tijd.