‘Ik hoop dat mensen geraakt worden door het stuk’

Morvenna Goudkade 

“Ik ben iemand van achter de schermen”, zegt Jean-Paul. “Mijn artiesten moeten shinen, ik niet. Maar De Schone is zo’n bijzondere productie, ook voor mijzelf.”

‘Iemand moest lachen, maar ook een traantje wegpinken’

Jean-Paul groeide op in Rotterdam en verhuisde later naar Zeist. Sinds vijf jaar woont hij met zijn partner in Boskoop. “We wilden dichterbij de familie wonen en zochten hier een huis. Toen zagen we in Boskoop een heel markant pand in een heel bijzonder buurtje. En daar wonen we nu met veel plezier. Ik ben me ook gaan bezighouden met de historie van Boskoop en sindsdien ben ik verliefd op het dorp.” Theater is altijd zijn passie geweest, vertelt hij. “Al op jonge leeftijd werd ik meegenomen naar het theater en raakte ik helemaal gefascineerd. Ik heb kunst en mediamanagement gestudeerd en heb jarenlang een impresariaat gehad. Ik boekte theatertours voor grote Nederlandse artiesten. Dat impresariaat heb ik verkocht en na een sabbatical ben ik zo’n zesenhalf jaar geleden gestart met mijn huidige agency voor theaterproducties. Mijn hart ligt bij het theater.”

Jean-Paul heeft zijn ervaring en netwerk ingezet voor De Schone van Boskoop, maar doet dat geheel op vrijwillige basis. ‘Het is mijn bijdrage aan Boskoop800”, zegt de theaterman, zelf ook bestuurslid bij Stichting Boskoop 800 jaar. 

Hoe het gekomen is, zo’n megaproductie over Boskoop? Het begon met een losse uitspraak, zo blijkt. “Ik wilde meedenken met de viering van Boskoop800 en ik zei: o, dan doe ik wel een theatervoorstelling. Ik had toen nog geen idee hoe of wat. Maar zo’n uitspraak moet je nakomen, dus ik ben in 2020 met de voorbereidingen begonnen.” 

Jean-Paul verzamelde een landelijk team van professionals om zich heen, specialisten op het gebied van tekst, muziek, regie, licht en geluid. “Het was pionieren”, blikt hij terug. “Het moest een heel nieuwe voorstelling worden, het ging echt om creëren.” De Schone van Boskoop is nu bijna klaar, de afgelopen maanden is keihard gewerkt, de acteurs hebben gerepeteerd en in het Floragebouw in Boskoop wordt alles in gereedheid gebracht. Vindt hij het spannend? “Ja, heel spannend. Eigenlijk doodeng, haha. Hoe gaat het publiek reageren?” Een cover spelen van een bestaand stuk is veel veiliger, legt hij uit. “Dan speel je Evita en dan weet het publiek wat er komen gaat. Bij een nieuw stuk weet het publiek dat niet. Het kan enorm aanslaan, maar het kan ook een flater worden. Voorafgaand aan de première hebben we twee try-outs, dan kunnen we zo nodig nog wat kleine dingen aanpassen. De première is echt de beoordeling, dan moet het stuk er helemaal staan.”

De spanning die hij voelt, die is voor hemzelf ook nieuw. “Dat komt omdat de Schone voor mij ook heel bijzonder is. Ik heb dit nog nooit gedaan, een theaterstuk over mijn dorp, want zo voelt Boskoop voor mij. De Schone is voor mij geen gewone productie, het is buitencategorie.”

Waar hij op hoopt? “Dat mensen geraakt worden door het stuk. Het verhaal gaat over Boskoop, maar ook over menselijke thema’s die universeel zijn. Iemand die bij de repetities kwam kijken moest lachen bij sommige scènes, maar bij het einde ook een traantje wegpinken. Dat vond ik het mooiste compliment.”

Dit is de rubriek Rosarium Gesprekken, deel 393