Alphense Jeannette als clown Lola op speelvakantie naar Roemenië

Marieke Roggeveen

Deze optredens hebben een onvergetelijke indruk en een groot gevoel van dankbaarheid bij Jeannette achtergelaten. “Ik ben er veel gelukkiger door en ik ben mij nu ook meer bewust van dingen waar ik eerder geen weet had.”

Dit is het!

“Eigenlijk ben ik door corona clown geworden”, begint Jeannette te vertellen. “Ik heb een baan in de financiële administratie en geef daarnaast Franse les. Al langere tijd zat ik echter niet zo lekker in mijn vel en was ik op zoek naar iets waarbij ik iets voor een ander kon betekenen. Ik dacht aan werken in de zorg of verpleging, maar daar heb ik geen geduld voor. En toen zag in de coronaperiode een clown op een hoogwerker bij een verpleeghuis staan: zij ‘zeemde’ de ramen, maar vooral was zij de bewoners aan het vermaken. Ik dacht meteen: Dit is het! Ik zocht contact met deze clown en heb vervolgens een clownsopleiding in Leiden gevolgd, bij Ray Biemans. Dit is nu twee jaar geleden en sindsdien speel ik samen met een collega clown, en soms met een grotere groep, als clown Lola ongeveer één keer per maand in een tehuis of instelling. Geweldig om te doen!”

‘Eigenlijk ben ik door corona clown’

Voor de speelvakantie in Roemenië kreeg Jeannette vrij van haar baas. “Omdat dit vrijwilligerswerk was. Wij hadden een druk programma met gemiddeld twee optredens per dag, alleen op zondag niet. 

‘Dan schrik je wel even’

Al op de eerste dag heb ik ervaren dat er als clown deuren voor je opengaan die anders gesloten blijven. Wat ik daarmee bedoel? Ons eerste optreden was op een gesloten afdeling, ik dacht dat daar mensen met dementie woonden. Maar dit waren lichamelijk en verstandelijk beperkte mensen, soms zelfs met misvormde ledenmaten. Dan schrik je wel even. Na de eerste schok zocht ik contact met een jongen van een jaar of twintig die op de grond zat in de huiskamer. Ik ben bij hem gaan zitten en zocht als clown Lola contact met hem. Heel eenvoudig: met mijn vinger tegen mijn neus tikken en dan ‘toet-toet’ zeggen, na een paar keer deed ik dit ook bij hem. Op een gegeven moment kwam de eerste glimlach en even later straalde hij helemaal. Super om mee te maken!”

De neus

Tijdens de opleiding heeft Jeannette meerdere clownsvaardigheden geleerd, zoals: kijken met de ogen van een kind van vier, in de vertraging lopen, en niet in je hoofd maar in je lijf zitten. Ze heeft inmiddels meerdere clownskostuums, maar het belangrijkste onderdeel van de outfit is en blijft de neus. Jeannette: “Als ik mijn neus op zet, ga ik de drempel over en ben ik clown Lola. Als ik mijn neus af zet, ben ik weer Jeannette.” Ze kijkt met veel voldoening terug op de week in Roemenië. “Dankzij het ingezamelde geld, verkregen via crowdfunding, hebben wij bij alle tehuizen en instellingen iets achter kunnen laten, denk hierbij aan: speelmaterialen in tehuizen, lesmaterialen voor kinderen, een medisch apparaat voor een bejaardenhuis, en brood en voedselpakketten voor arme gezinnen in de regio. Ik kijk echt met een goed en dankbaar gevoel terug op deze week. Een glimlach op een gezicht van mensen die het minder hebben dan wij, daar doe je het voor!”