‘Het recept voor een goed huwelijk? Drink regelmatig samen een borreltje’
ALPHEN AAN DE RIJN - Hij viel op haar bleke gezichtje, zij voor zijn mooie zwarte haren. Het was dan ook liefde op het eerste gezicht. Inmiddels is het echtpaar Verkade - Schellinghout vier kinderen, 13 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen rijker. Op 29 januari waren zij precies 70 jaar getrouwd.
Robbert Roos
Aan belangstelling geen gebrek als burgemeester Annemarie Spies het jubilerende echtpaar op woensdag 1 februari bezoekt om hen namens de gemeente te feliciteren. Fotografen en de schrijvende pers krijgen allen een traktatie in de vorm van koffie en gebak. Het echtpaar houdt wel van gezelligheid om zich heen. “De gemeente Alphen aan den Rijn telt dit jaar 120 echtparen die 50, 60 of 70 jaar getrouwd zijn”, vertelt burgemeester Spies. “Maar het aantal dat 70 jaar is getrouwd, kun je op de vingers van twee handen tellen.”
De heer Dirk Jan Verkade en mevrouw Corrie Verkade - Schellinghout zijn beiden geboren in Alphen aan den Rijn en ontmoetten elkaar in de Adventskerk. “Zij zat in de westvleugel en ik in de oostvleugel”, vertelt de heer Verkade als hij zijn vrouw met een verliefde blik aankijkt. “Ze had een beetje een wit gezicht. Dat vond ik erg mooi. Toen ze steeds naar me zat te kijken, viel het kwartje.” Mevrouw Verkade kijkt haar man liefdevol aan. “Hij had van die prachtige zwarte haren. Ik viel als een blok voor hem.” Na twee en een half jaar verkering vroeg de heer Verkade haar ouders om toestemming en traden ze in het huwelijk. “Wethouder Dekker heeft ons getrouwd. Het was een mooie dag; en we hadden wel vier trouwauto’s”, vertelt de heer Verkade trots. “Ja, en toen was het geld op”, vult zijn vrouw hem direct aan.
Lang konden beide echtelieden niet van hun wittebroodsweken genieten. “Ik zat bij de mariniers om mijn dienstplicht te vervullen”, legt de heer Verkade uit. “Twee dagen na ons trouwen moest ik naar Zeeland om te helpen als chauffeur bij de Watersnoodramp. Ik reed op vliegveld Valkenburg op de brandweerauto. In Zeeland moest ik met een vrachtwagen eten rondbrengen. Zo ging ik van het wittebrood naar tarwebrood.”
‘Er is nooit een onvertogen woord gevallen’
Het echtpaar woonde de eerste jaren in bij haar ouders; een woning die bestond uit twee kleine huisjes en in het midden gescheiden was door een gang. De woning waar de heer en mevrouw Verkade woonden heette dan ook het ‘andere’ huis. “Dat was goed te doen hoor”, vertellen beiden. “Er is nooit een onvertogen woord gevallen.”
Toch wilde het koppel graag een eigen plekje. Er volgden verschillende verhuizingen, maar ze bleven Alphen altijd trouw. De heer en mevrouw Verkade hebben hun hele leven hard gewerkt. “Na mijn bevalling ging ik aan de slag in de groentewinkel van de familie Van den Bosch”, vertelt mevrouw Verkade. “Niet dat je daar rijk van werd hoor. Ondertussen paste mijn moeder op ons kind.” Later volgde zij een opleiding tot coupeuse en naaide de trouwjurken van alle drie haar dochters. De heer Verkade was onder andere chauffeur, fietsenmaker, zat een tijdje in de oliehandel en werd later brugwachter, kantonier en opzichter bij de provincie.
Naast hard werken en de zorg voor de kinderen was er ook tijd voor hobby’s. De heer Verkade houdt van tuinieren, eerst in een moestuin, later naast het huis en mevrouw leest graag een boek. Om de relatie goed te houden drinken ze samen regelmatig een borreltje; hij een jonge jenever, zij een glaasje sherry of wijn. Dan gaat de tv uit en is er ruimte voor een goed gesprek. “We hebben het altijd goed gehad met elkaar, en hopen dat we nog lange tijd van elkaar en onze kinderen en kleinkinderen mogen genieten.”
