‘Heel leuk dat mijn personages nu tot leven komen’

Morvenna Goudkade

Ze noemt zichzelf ‘gewoon nuchter’. “Ik hoef geen serenade voor mijn huis of een man met een roos tussen zijn tanden. Maar een romantisch boek, daar geniet ik van, heerlijk om te lezen. Dat je met een zucht zo’n boek dichtslaat en denkt: wat was dit mooi.”

‘Trots en blij dat ik gewonnen heb’

Ze houdt dus wel van romantiek, vooral om erover te lezen. “En ik hou ook van een happy end, geen open einde. Een feelgood roman, waar je een fijn gevoel van krijgt.” Selma leest graag de boeken van Lucinda Riley, wereldberoemd met de Zeven Zussen-reeks. “De combinatie van heden en verleden, het terugpakken op de historie, dat vind ik heel fijn.”

Selma, geboren en getogen in Den Haag, woont alweer heel wat jaren in Boskoop. Ze werkte in het onderwijs tot de kinderen kwamen. Hoe was ze zelf als kind? Was ze toen al verhaaltjes aan het schrijven? “Nee, helemaal niet. Ik was een lezer. Ik werkte stapels met boeken weg. Wel dacht ik weleens hoe gaaf het zou zijn om zelf een boek te schrijven, maar ik vond dat ik daar niet genoeg fantasie voor had.”

Marjan van den Berg, columniste bij tijdschrift Margriet, dacht daar anders over. Toen Selma met haar correspondeerde, adviseerde ze haar: ‘Je moet gaan schrijven’. Selma: “Ik had haar spontaan benaderd vanwege onderwerpen in haar column. We mailden met elkaar en toen vond zij dat ik zo leuk schreef en dat ik daar iets mee moest gaan doen. Ik ben een schrijfcursus gaan volgen.” In 2011 won ze een kerstverhalenwedstrijd, daarna een columnwedstrijd en ging een tijdlang columns schrijven. Selma vertelt dat ze ook jarenlang mantelzorger is geweest voor haar ouders. “Het schrijven raakte daardoor wat op een laag pitje. Tot vorig jaar.”

Ze zag een oproep voor de landelijke Valentijnprijs, een romantische verhalenwedstrijd, met als thema Beachclub Valentijn. Selma besloot mee te doen, last minute. “Ik ben iemand die een deadline nodig heeft. De uiterste datum voor inzending was 31 december, ik ben op 29 december begonnen en heb het verhaal in twee dagen geschreven. Op 13 mei was de prijsuitreiking, tijdens het Valentijn Festival. En toen hoorde ik dat ik gewonnen had.” Wat er toen door haar heen ging? “Ik voelde me trots, supertrots. Ik ben vaak nog onzeker over mijn schrijven. Nu heb ik een heel mooi juryrapport, dat maakt me heel blij.” 

De verhalenbundel Beachclub Valentijn ligt inmiddels in de boekhandel, met het verhaal van Selma helemaal vooraan. “We moesten inzenden onder pseudoniem, omdat ook bekende schrijvers kunnen meedoen”, vertelt Selma. “In de bundel staat het verhaal onder mijn inzendnaam Sofie de Groot.” Haar debuutroman, waarvoor ze nu een boekcontract heeft gewonnen, wordt wel onder haar eigen naam gepubliceerd. Selma verwacht dat de roman volgend jaar zal verschijnen. “Het is natuurlijk wel anders, een kort verhaal of een heel boek. Ik ga van 5.000 naar 60.000 woorden.”

Ze heeft de verhaallijn al bedacht, de karakters grotendeels uitgewerkt. “De plot en de hoofdpersonen heb ik, op hoofdlijnen. Ik wil er ook een stukje geschiedenis in verwerken, liefst zeventiende-eeuws. Daar moet ik me nog wel flink in verdiepen.” Of ze druk voelt, met een heuse uitgever en een landelijk boekcontract?

“Nee, ik sta er relaxed in. Ik ben gewoon begonnen met schrijven en ik zie wel hoe het loopt. Het leuke is dat mijn personages nu tot leven komen, die zeggen of doen af en toe dingen die ik niet zelf heb bedacht, haha.”

Dit is de rubriek Rosarium Gesprekken, deel 425