We benne op de wereld om mekaar om mekaar te hellepen niet waar

Algemeen
Directeur Dick Glastra van Loon spreekt en zingt de zaal toe.
Directeur Dick Glastra van Loon spreekt en zingt de zaal toe. (Foto: Brandeisfotografie)

NIEUW-WEST - Jaaaaaaaaaaaa, het kon weer! Na twee jaar online elkaar gelukkig nieuwjaar wensen in plaats van in de Meervaart, was het Nieuw-Westerlijke theater weer het centrum van haring, bitterballen en indrukwekkende directeurswoorden. Bewonersbelangenorganisatie Eigenwijks hield er vorige week de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. De laatste van Dick Glastra van Loon in zijn functie van directeur. En dat deed hij zingend.

Shirley Brandeis

De saaiste toespraak ooit. Daarmee begon Al M’charek, bestuursvoorzitter van Eigenwijks, de avond. Een speech over dat er afgelopen jaar veel is gebeurd, over veerkracht, impact, samenwerking, blablablabla, het verschil maken en een dankwoord voor alle inzet. Dacht de Westerpost dáár even een saai artikel over te moeten schrijven. Maar M’charek nam ons, zo bleek na twee lange, gaperige minuten, behoorlijk in de maling. Kunstmatige intelligentie had zijn speech geschreven. Zijn boodschap: met technologie alleen kun je geen samenleving bouwen. Hiervoor heb je mensen nodig. De technologie onderbrak hem even later tijdens zijn zelfgeschreven speech, toen zijn telefoon afging. Dat was ook grappig.

Boeren en Baudet

Deze gezellige sfeer werd verstoord door een compilatie van beelden die Eigenwijksdirecteur Dick Glastra van Loon als inleiding op zijn jaarlijkse toespraak had gemaakt. Beelden van het nieuws, van Iran en Oekraïne tot de protesterende boeren en Baudet, werden afgewisseld met Harry Banninks vrolijke ‘We benne op de wereld om mekaar te helpen, niet waar’. Dat was verwarrend. Niks elkaar helpen, blijkt tijdens dit filmpje. En toen wisten we nog niet dat Glastra van Loon ons later zou uitnodigen dit gezamenlijk in de Meervaart mee te zingen.

Groot contrast

“Hoe groot kan het contrast zijn tussen de bedoeling die mensen hebben in het leven?” sprak Glastra van Loon. “De bedoeling van een president die met machtswellust duizenden doden op zijn geweten heeft. Of de bedoeling van een regime dat vrouwen verbiedt te zijn wie ze willen zijn.” De voorbeelden die volgden waren bekend, en ook van dichter bij huis. Met aan de andere kant de bedoeling van dat liedje dat Leen Jongewaard, Piet Römer en Adèle Bloemendaal rond 1970 in de tv-serie ’t Schaep met de 5 pooten zongen.

De bedoeling

Vijfentwintig jaar geleden was Dick Glastra van Loon direct gecharmeerd van de eenvoud van de bedoeling van de bewonersorganisatie waar hij enkele jaren later directeur van zou worden. Een eenvoudige bedoeling: ervoor zorgen dat zo veel mogelijk bewoners met een zo groot mogelijke diversiteit voldoening halen uit hún inspanningen voor hun buurt en hun buren. Met als doel sociaal sterke en leefbare wijken. Hij zoomde in op al die bedoelingen en de praktische uitvoering daarvan. Bedoelingen als bijdragen aan armoedebestrijding, het tegengaan van eenzaamheid, hulp verlenen, onderwijzen, ontmoeten, vitaal ouder worden. Om er maar een paar te noemen. En dat uit zich in het beheren van buurtkamers, het maken van buurtkranten, in voorlichting en taalles, in het groen onderhouden, het praten over maatschappelijke of persoonlijke issues. Om er weer maar een paar te noemen.

Kleine dingen, grote impact

Glastra van Loon: “Al die bewoners geven met hun eigen bedoeling invulling aan het zorgen voor hun eigen buurt en hun buren.” Duizenden bewoners weet Eigenwijks zo elk jaar te bereiken. Dat dat niet vanzelf gaat, dat daar mensen voor nodig zijn, bleek uit de erop volgende opsomming van al die (aanwezige) mensen door de directeur, inclusief applaus. Studenten die bij Eigenwijks stage lopen, de gastvrouwen en gastheren, de vele vrijwilligers, opbouwwerkers enzovoort. En uiteraard de gemeente, die al 65 jaar trouw ook is aan Eigenwijks. Maar goed, weer even terug naar het filmpje. Voor de boodschap citeren we de in juni scheidende directeur. “Op het nieuws wat we zagen hebben we nauwelijks invloed. Maar wel op onze eigen bedoelingen. Dat wat we graag willen doen voor onze buurt, voor onze buren. In al die jaren ben ik op zoveel momenten echt geraakt door dingen die mensen doen. Kleine dingen met een grote impact. Door het voor elkaar zorgen, naar elkaar omkijken. Het samen feest vieren en ook verdriet delen. Samen werken aan die ene bedoeling die ons het liefst is.” En de hele zaal zong mee met de kaskraker uit ’t Schaep.

A warm embrace


Als uitsmijter, je spreekt maar één keer voor het laatst als directeur op de Nieuwjaarsreceptie van Eigenwijks, was er nog een lied. Een lied dat voor Dick Glastra van Loon staat voor troost. Of we daaraan willen denken als we het leven een keer zwaar vinden. We schakelen hiervoor een keer over naar het Engels. Zingt u mee? When the rain is blowing in your face. And the whole world is on your case. I could offer you a warm embrace. To make you feel my love.
And so on.

De hele toespraak is te zien op https://youtu.be/GoecRqeian8.


Er was haring, de favoriet van velen. (Foto: Brandeisfotografie)