De Pro’s versus Evert & De Dames

Door Shirley Brandeis

Er was een lange najaarsstop, het bleef nog lang koud. Maar begin mei ging het jeu de boulen aan de Paul Scholtenstraat weer lekker van start. In korte tijd heeft de groep alweer een redelijk vaste formatie gekregen, al ben je niet verplicht wekelijks te komen en kun je ook voor een keertje aanschuiven. Acht deelnemers telt de groep dit keer, precies goed voor een evenwichtig potje vier tegen vier. Alles onder begeleiding van Vincent Stavinoha van Team SportService Amsterdam.

Evert en…

Jeannette, Ruud, Hilde en de rest hebben er na de koffie enorme zin in. Spontaan krijgen de twee teams, tegenstanders het komende uur, een naam. ‘De Pro’s’ heet het ene team, wat meteen een statement is. Evert en de anderen, allen dames, moeten even hun strategie qua naamgeving bepalen. De Westerpost stelt ‘Evert & De Dames’ voor. En dat wordt het. Of ze nu pro(fessionals) zijn of niet op jeu-de-boules-gebied, vrolijk klinkt hun team nu wele.

Win-win

Terwijl Vincent her en der nog wat toelicht, uitlegt en aanmoedigt, doen we een rondje langs de spelers over de reden van hun deelname aan deze wekelijkse activiteit. ‘Onder de mensen zijn’ en ‘lekker iets buiten doen’ zijn de meest gehoorde redenen. Maar ook: “zo is mijn man er ook even uit, terwijl ik speel.” De man in kwestie zit lekker in het zonnetje met andere toeschouwers. Een duidelijke win-winsituatie. Over winnen gesproken: de teams zijn bloedfanatiek, er worden vliegen afgevangen, gejuicht voor teamgenoten en het klinkt geregeld “geeft niks” als iemand een minder moment heeft. De mannen ‘intimideren’ elkaar als schoolpleinjongens, met een knipoog en ontregelende grapjes. “Ja ja, met woorden red je het wel, maar nu nog waarmaken!”

Ja, ja, ja!

Senioren hebben waarschijnlijk iets meer beperkingen dan jongere sporters, maar een daadwerkelijke beperking kunnen we het hier niet noemen. We zien een geweldige worp nadat iemand sloffend vanaf de rollator naar de stip is gesjokt, merken dat slechter zicht dankzij wat extra aanwijzingen van Vincent een goed spel niet in de weg hoeft te zitten en dat een lastige pols rechts een prima score met links op kan leveren. En dat het zo spannend als een WK kan klinken dankzij Ruuds “kijk, kijk, kijk, kijk, kijk” gevolgd door een “ja, ja, ja, jaaaaa!” Je zou denken dat er een huldiging in de binnenstad op volgt.

Bloedstollend

Of Vincent de deelnemers nog wat kan leren? “De regels kennen ze wel, het is meer tactiek dat ik nog mee kan geven. Ze zijn al echt goed.” Aanmoedigen kan hij vooral ook. En hoe. “Keurig, Hilde! Tik ‘m weg, Jean!” Bal na bal halen ze uiteindelijk de eindstreep en de volgende koffieronde. De Pro’s hebben hun naam eer aangedaan. Maar bij de gevulde koek is dat alweer vergeten en vergeven. “Het was een bloedstollend potje,” zegt Evert en we maken geen grapje als we dat beamen.