In memoriam: Thea Schaafsma (1941-2023)

Shirley Brandeis

NIEUW-WEST - My way van Frank Sinatra klonk er op de uitvaart van Thea Schaafsma. De actieve bewoner uit Geuzenveld deed het vaak op haar manier. Een beetje op de achtergrond, in dienst van de ander. Altijd in één adem genoemd met die andere actieve bewoner Ria, waarmee ze eerder dit jaar nog een boom in het Sloterpark van het stadsdeel ontvangst nam voor hun inzet voor de buurt.

‘Ze zou die week naar een verzorgingstehuis verhuizen’

Ook haar laatste adem deed ze op haar manier. “Woensdag was ik nog bij haar,” zegt beste vriendin Ria. “Ze zou die week naar een verzorgingstehuis verhuizen. Bij het weggaan kneep ik in haar voet en zei dat ik snel zou komen kijken. Ze keek er niet echt naar uit om te verhuizen en zei al een tijdje dat ze dood zou gaan. Ik zei dan: wel nee.” Een dag later droomde Thea weg. Weer een dag later overleed ze.

Vast gezicht

De regie nemen was wat Thea Schaafsma, meisjesnaam Mozes, wel vaker deed. Zeker in de buurt, waar ze onnoemelijk veel op zich nam. Ze gaf sinds 2002 samen met Ria computerles aan senioren, was een vast gezicht bij de koffiegroep met stoelgymnastiek, redactielid bij de lokaalste krant GaSet was, ze deed vrijwilligerswerk bij Tabitha en organiseerde de jaarmarkt Geuzenveld. Dit alles naast haar inzet voor de bewonerscommissie en vrijwilligerswerk als EHBO’er op menig (turn)evenement en als EHBO-docent. “Ik doe het puur voor de gezelligheid en het leuke is dat je door al die activiteiten ook veel mensen leert kennen,” vertelde ze in 2008 aan de Westerpost. Zelfs met tachtig, een verjaardag die ze bij zoon André in Spanje vierde, was ze niet van plan het rustiger aan te doen. Maar haar lichaam dwong haar daar toe. Ze zou dit najaar kijken of het nog zou lukken met de computerlessen.

Oorbellen

Ook privé was Thea ondernemend. Zo ongeveer elk museum en elke dierentuin in Nederland bezocht ze met haar twee kleindochters, de kinderen van zoon Hans en zijn vrouw Joyce. Ze paste jarenlang op en elke schoolvakantie was er wat gepland. Elke lange logeerpartij, waarbij ook tante Ria mee op stap ging, resulteerde in een door Thea samengesteld plakboek met de mooiste herinneringen. “Niks was te gek, was oma’s motto,” vertelden de jongvolwassen Alicia en Melissa tijdens de uitvaart. “Ze stond altijd voor iedereen klaar en had op alles een antwoord.” Leuk detail: voor elke outfit had oma Thea ander oorbellen, die ze vlak voor vertrek uit het sieradendoosje op de tv haalde.

Onvermoeibaar

“Met Thea en Ria kwam de Amsterdamse gezelligheid binnenwaaien,” vertelde Sieger Siderius, bestuurslid bij Eigenwijks, tijdens de dienst. Namens alle actieve bewoners beloofde hij de boom die dit voorjaar was geplant door het stadsdeel verder te zullen laten groeien. 

‘Thea Schaafsma is meer dan een naam’

Een foto van de kersenbloesem van ‘haar’ boom werd overigens de voorzijde van haar rouwkaart. “Thea Schaafsma is meer dan een naam,” vulde Geuzenvelds gebiedsmakelaar Fouad Soubati aan. “Ze was een essentieel deel van de wijk. Iemand die zich onvermoeibaar inzette. Die geloofde in de kracht van samenzijn en mensen verenigen.”

Bron van kennis

Klein was ze (Thea haalde net de 1 meter 52) maar dapper. Zo omschrijft buurtgenoot Hans Staphorsius Thea Schaafsma. “Ik heb haar ruim veertig jaar gekend en weet niet beter dan dat zij altijd overal bij betrokken was. Praten kon ze als de beste, ze had altijd wat te vertellen. En ze maakte ook veel mee, want ze was altijd op stap. Bij de redactie van de GaSet was ze een bron van kennis omdat ze de buurt zo goed kende door al haar vrijwilligerswerk. Haar hulpvaardigheid en barmhartigheid straalde van haar af. De boom, samen met Ria, aan de Laan van Verdienste in het Sloterpark, heeft ze meer dan verdiend.”

Kibbelen

Na al die woorden moet er toch ook iets menselijkers zijn. Toch, Ria? “Oh ja, we konden best wel eens kibbelen. Ze wist het altijd beter. Dan keek ik haar alleen maar aan en zei ik: als jij het zegt zal het wel zo wezen. Maar ruzie hebben we nooit gehad. We hadden vaak dezelfde ideeën, deden ook onze eigen dingen. Van yoga moest Thea niks hebben.”

Met de jaren werden de uitjes een uitdaging. Maar wel een die ze gewoon samen aan gingen. “We gingen veel naar Artis. De laatste tijd gingen we dan van bankje naar bankje. Ook omdat we de dierentuin wel kenden na al die bezoeken.” Die uitjes, het kletsen, ze zal het vreselijk missen. “We belden elke ochtend om tien uur. Nu belt ze niet meer. Dat is heel raar.”