Geen oplossing voor volle stoep
Je kunt de klok erop gelijk zetten. Eens in de zoveel tijd is er een politicus, een bestuurder of een inspreker die in de boezem van de Stadsdeelcommissie pleit voor een autoluwe - of verstrekkender nog: een autovrije - Nieuwendammerdijk. Dijkbewoner en fiets- en autobezitter Tom Tossijn wijdt er daarom een column aan.
door Tom Tossijn
Afgelopen woensdag was het weer raak in de Stadsdeelcommissie. Woordvoerders van fietsvriendelijke komaf - GroenLinks, PvdA, SP - pleitten in een commissiedebat vóór het autoluw maken dan wel het helemaal autovrij maken van de dorpsstraat van het oude dorp Nieuwendam: de Nieuwendammerdijk. Aanleiding was de melding aan het begin van de vergadering van de al sinds jaar en dag aan de dijk wonende inspreekster Hetty Oorbeek. Zij ergert zich groen en geel aan de privé spullen die haar medebewoners op het smalle openbare trottoir van de Nieuwendammerdijk laten staan, dag en nacht. Banken en bankjes, stoeltjes, kinderfietsen, gewone fietsen, bakfietsen, wild groeiende rozenstruiken, uitbundige geveltuintjes. Menig bewoner, zeker indien minder goed ter been, ergert zich aan alle obstakels of komt ten val door de weinige ruimte die op het smalle trottoir voor de voetganger overblijft. Hetty Oorbeek: “Er lopen op de dijk veel ouderen met rollators of wandelstokken. Met een rolstoel is verplaatsing over de stoep niet te doen. Mensen met een kinderwagen hebben het lastig. Oudere hulpbehoevenden hebben veel last van de puinhoop op de stoep”.
Dat was kat in ’t bakkie voor de volksvertegenwoordigers die de dijk het liefst autovrij willen zien. Hoewel er op die smalle dijk nauwelijks auto’s pontificaal op de stoep geparkeerd staat (wél af en toe met een half bandje omdat de rijbaan anders te smal wordt voor langsrijdende fietsers) zit volgens GroenLinks-fractielid Wijbe Langeveld en in mindere mate Canan Uyar (PvdA) en Frans-Rein Jurrema (SP) de oplossing in het autovrij of autoluw maken van de dijk. Hoe dat op die ellenlange dijk met weinig zijstraten dan moet, werd er door de autosceptici niet bij gezegd.
Deze volksvertegenwoordigers lieten hiermee een Pavlovreactie zien die net zoals in het verleden weinig toevoegt aan een effectieve aanpak van de moeizame begaanbaarheid van het dijkstoepje. Want het is juist de fietsparkeerder of op bankjes in de zon zittende buurman of -vrouw die voor barrières zorgt. Niet de autoparkeerder: diens auto staat geparkeerd op de rijweg. Soms staan de fietsen drie rijen dik naast de voordeur of tegen bankjes aan. Bij mij op de hoek is er op de stoep - ik woon hier al 35 jaar - tegen de lantaarnpaal een permanente fietsenstalling van niet aan de dijk wonende buren die hun ruime berging onbenut laten. Het vraagstuk is er een van slordige fietsers, niet van automobilisten.
De barrières op het dijktrottoir zijn dus volgens Hetty Oorbeek en sommige commissieleden, zoals Dennis Overweg van de Partij van de Ouderen, nergens voor nodig. Het kost dijkbewoners weinig moeite om eens wat meer rekening te houden met hun buren. Want heel veel woningen aan de noordkant hebben weliswaar geen voortuin maar wél een fraaie achtertuin, vaak voorzien van een waterdicht fietsenschuurtje, dat je via een achterommetje met de fiets eenvoudig kunt bereiken. Wat is er, zo vroegen de inspreekster en commissielid Overweg zich af, tegen een stevige aanpak van stoepvervuilers die met gemak hun fietsen, kinderfietsjes en bakfietsen in hun eigen tuin kwijt kunnen? “Dan ga je toch geen gemeenschapsgeld steken in het autoluw maken van de dijk terwijl fietsen, stoeltjes en zitbankjes illegaal op de stoep blijven staan?”, voegde Dennis Overweg toe aan zijn reactie op de inspreekster. Van het Dagelijks Bestuur werd krachtiger handhaving gevraagd dan alleen het pamflet dat afgelopen week bij alle bewoners is rondgedeeld. Portefeuillehouder Saskia Groenewoud moest de Ouderenpartij teleurstellen: er zijn niet genoeg handhavers om verbaliserend en fietsen wegknippend op te treden. Maar is zo’n strenge aanpak wenselijk? Je moet het toch vooral hebben van het sociale karakter van de buren en af en toe een duidelijke flyer achter het raam: “Handhaving is het sluitstuk”, aldus Groenewoud.
