Maak Erotisch Centrum onderdeel van ziekenhuis

“Voor grote ziekenhuizen en GGD’s is seksuele gezondheid en educatie al decennia een specialisme. Het hoort dus eerder in die hoek dan in de horeca en amusementsindustrie,” aldus Bas Kok, die naast het Noord Amsterdams Nieuwsblad ook in een column in de lokale krant De Brug pleit voor een nieuwe benadering van sekswerk. Dit als reactie op het plan van burgemeester Halsema die een eind wil maken aan de raamprostitutie op de Wallen. Haar idee is om het Red Light District te verhuizen naar een groot erotisch amusementscentrum in Zuid of Noord. 

Na een vierjarig voortraject heeft zij inmiddels drie locaties aangewezen, twee op de Zuidas en een op NDSM. Zo wil zij niet alleen de prostitutie maar ook de overlast uit het centrum verplaatsen. Denk aan coffeeshops, straathandel in drugs, dronken hooligans en blowende toeristen. In Zuid en Noord roept dit veel weerstand op terwijl ook veel sekswerkers het niet zien zitten.

Behoeftige klanten

“Het en-bloc verhuizen van de Wallen is sowieso een onlogisch idee,” aldus Kok. “Wat in het voornemen van burgemeester Halsema mist is het vermogen dit vraagstuk 21e-eeuws te benaderen. Zo ingewikkeld hoeft het niet te zijn. Het stappenplan dat ik de gemeente aanreik, trekt de overlast gevende elementen uit elkaar. Onschuldig toeristisch groepsvertier, sekswerkers en hun schuchtere klanten, hooligans en criminelen. Groepen die eigenlijk niks met elkaar te maken hebben maar die op de Wallen een giftige mix vormen.”

Volgens Kok moet betaalde liefde worden losgekoppeld van entertainment, drank en drugs. “Die combinatie is 20e-eeuws. Beter is een privacy bestendige app waarin bezoekers uitsluitend op afspraak naar een locatie gaan. Verlegen en behoeftige mannen hebben dit nodig, verschaf het ze.” De schrijver wil dat de sekswerkers en hun bezoekers niet langer het middelpunt zijn van publieke hilariteit. Kok: “Deze fysieke handeling is gewone poliklinische zorg. Het is een apart en niet onbelangrijk specialisme, goede professionals besparen de maatschappij veel ellende. Hoog tijd dat deze legale zorgprofessionals een gerespecteerde status krijgen.”

Zorghotel

Behalve het uit elkaar halen van doelgroepen is een andere crux volgens Kok het herverdelen van prostitutie in kleine beheersbare eenheden. “Stel circa tien kleinschalige buitenwijklocaties samen. Plaats de branche in een goed geoutilleerd zorghotel (10 tot 15 kamers) in of naast een groot medisch centrum,” zegt de Amsterdamse auteur. “Daar is seksuele knowhow aanwezig. Een grootschalige omgeving neemt die kleinschalige paramedische afdeling makkelijk in zich op. De ziekenhuisregio Amsterdam telt ongeveer 15.000 zorgprofessionals voor 2500 bedden. Die rosse bedden maken slechts een paar procent van het totaal aantal bedden uit.”

Volgens Kok is het voordeel van een ziekenhuis boven een sekspaleis dat de infrastructuur al aanwezig is. “Nachtreceptie, beveiliging, communicatieapparatuur en privacy bewuste, integere omgangsvormen zijn bij personeel en bezoekers in ziekenhuizen altijd al op orde. De code is reeds: niet vragen naar reden van bezoek.”

Beheersbaarheid 

De auteur en publicist pleit voor zorghotels in eigendom van een maatschap en beheerd door de sekswerkers zelf. “Beheersbaarheid is het uitgangspunt. Veiligheid, hygiëne, educatie en voorlichting zijn essentieel – zoals altijd in de medische wereld. Het mag in dat zorghotel overigens best gezellig en romantisch zijn. Er kunnen aanvullende diensten komen als erotische massage of een winkel met erotische producten. Seks heeft een paramedisch element maar is uiteraard geen klinische aangelegenheid.”

Met dit voorstel denkt Kok dat ongeveer 60 procent van de overlastgevers van de Wallen. De nieuwe aanpak heeft een onzichtbare buitenkant en een gecontroleerde binnenkant. Toch kunnen de Wallen gewoon blijven als Red Light District light. Kok: “Iedereen snapt dat een wijk waar sinds de 15e eeuw prostitutie is niet in een verhuiswagen kan. Je kunt sekswerk daar terugdringen - maar niet de sekskermis die Red Light District heet. Maak het dan een papieren tijger. Zet poppen of paaldansende acteurs in de afgesloten raamkamers - laat extra veel rode lichten branden - en we houden een geinig openluchtmuseum over waar toeristen zich wanen in het 20e-eeuw Amsterdam, toen de meest libertijnse stad van de wereld. Voor betaalde seks moet je er niet zijn. Criminelen en hooligans hebben er niet veel meer te zoeken en taaien vanzelf af. Het wordt er veel rustiger maar de Wallen behouden die vrij brave 30 procent van hun publiek.”