Alexandra Otto: ‘Met blozende wangen in de Schoorlse Duinen sleeën’
Alexandra Otto, fractievoorzitter van D66 in de gemeenteraad van Bergen schrijft de gastcolumn voor de Duinstichting in januari 2022. Alexandra werd in 1971 geboren in Haarlem, maar verhuisde een jaar later met haar ouders naar Heerhugowaard. Ze volgde haar schoolopleiding aan het Han Fortmann College in haar woonplaats, studeerde aan de Universiteit van Amstedam en deed werkervaring op als facilitair manager in de zorg, haar eigen hotel in Mozambique en nu bij het Ijburg College in Amsterdam, waar ze ook als zij-instroom docent lesgeeft in maatschappijleer. Alexandra woont sinds 2012 in Bergen. Een jaar later trad ze toe tot de fractie van D66, is sinds 2018 raadslid en sinds 2020 fractievoorzitter van D66.
‘Blozende wangen, ijskoude handen, uitgeput van het sjorren de heuvel op. Dat zijn mijn eerste herinneringen aan de Schoorlse Duinen. Wonend in Heerhugowaard werden we elke winter dik ingepakt, ging de slee in de Simca en roetsten we al snel de helling van de duinpan af. Dat hoorde net zozeer bij de winter als de dorpentocht schaatsen, hachee eten en opwarmen voor de open haard.
Ik weet ook niet beter dan dat er een groot dennenbos was, waar ik in de herfst op zoek ging naar paddenstoelen. Maar die blijken niet heel lang voor mijn geboorte, vijftig tot zestig jaar geleden aangeplant te zijn, andere al midden en eind negentiende eeuw. En die Simca, die open haard, de rundvlees hachee en al die andere mooie en lekkere dingen waar ik al die jaren van heb genoten, hebben ertoe bijgedragen dat die sleepret zeldzaam is geworden…
Als raadslid van de mooie gemeente Bergen waar ik nu mag wonen naast deze prachtige Schoorlse Duinen, word je dan jaren later hard geconfronteerd met je eigen onwetend verspillende gedrag. Je krijgt te horen van Staatsbosbeheer dat deze bomen gekapt moeten worden om meer ruimte te geven aan de landelijke compensatie voor de opname van stikstof. Maar Staatsbosbeheer was toch van het beschermen van de natuur? En bomen waren toch voor de opvang van CO2; nodig om mijn CO2-voetprint te compenseren, nodig om die koude winters weer terug te krijgen? Maar ja die stikstof door dat dagelijkse stukje vlees moet ook worden verminderd. Wat weegt dan zwaarder?
Via het netwerk van D66 konden we in contact treden met verschillende wetenschappers uit Wageningen die we hun licht op dit dilemma lieten schijnen, maar wat bleek; beide waren een tegengestelde mening toegedaan. Waar moet je dan op afgaan, als er zelfs geen eenduidig antwoord van de wetenschap komt?
Voorkomen! Je levensstijl aanpassen en proberen iedereen daartoe aan te zetten. En als raadslid hebben we daar als voorbeeldfunctie ook een belangrijke rol in. Maar makkelijk is dat niet als je er toch nog warm bij wilt zitten en de kerstdagen wilt ‘vieren’.
Tijdens deze feestdagen was er door de lockdown extra gelegenheid voor velen om te genieten van de prachtige Schoorlse bossen. En we willen dit ook lang blijven doen: de Schoorlse bossen moeten behouden blijven! Maar wij moeten ons leefpatroon aanpassen. Dus meer verdwalen tijdens wandelingen met de hond, fietsen naar het strand en vooral genieten als zoonlief na eindelijk een jaar met veel sneeuw thuiskomt van een hele dag sleeën met blozende wangen. Zullen we dit jaar ook nog die gelegenheid krijgen?
Lees de column na op www.schoorlsebosmoetblijven.nl en www.duinstichting.nl
