Een optelsom van verfraaiingen
SCHOORL - In het grootste Duindorp blonk woensdagavond in de Blinkerd de participatie. Een overvolle zaal met bewoners en ondernemers luisterde naar de bescheiden woorden van wethouder Arend Jan van den Beld en die van de stedebouwkundige Stefan Bocecker. In groepen trok men langs de maquette van een vernieuwd ‘Centrum Schoorl’ en was men met elkaar in gesprek bij de panelen met de drie deelplannen. In het Fries zeg je over zo’n avond: ‘It koe minder’. Een compliment dus voor de beheerste bijdrage van de bewoners, het in de woorden van de wethouder ‘uitermate gewaardeerde behulpzame meedenken’. Een compliment aan zijn team dat een oorspronkelijk heel fraai dorp probeert te loodsen van teveel helaasheid van lelijkheid naar meer schoonheid, terughalen van vroeger fraais, zoals de sociale huurwoningen tegenover de Jumbo. “Afbreken? Nee! Oppoetsen, koesteren!” Op weg naar minder verstening, meer groen, meer vertier en vooral ook: meer doorgangetjes. En ook woensdag klonk het weer: ‘Het zand dieper in het dorp halen.’ Een beetje letterlijk, maar meer nog figuurlijk, echt duindorp zijn, met bijbehorende romantiek en passende middenstand.
door Ed Bausch
Een avond van samenspraak over centrum Schoorl
“Voor mij hoeft er geen doorgangetje te komen van de kerk naar de Paardenmarkt”, brieste een inwoner. “Dat heb ik niet nodig voor mijn boodschappen.” Iemand anders, die ook gebogen stond over de maquette met de optelsom van verfraaiingen voor het centrum, zag dat toch heel anders en was daar zeker niet de enige in. “Niemand van ons hier kan bestaan zonder de liefde van het miljoen aan toeristen voor onze dorpen. En die zullen smullen van doorgangetjes, verbredingen, een verbeterde Paardenmarkt” En wellicht van het op die plek ingetekende Openluchttheater. Of van het goed doordachte plan om het parkeerterrein aan de Sportlaan helemaal opnieuw in te richten: een met groen omzoomde en op zonnepalen draaiende meerlaagse parkeergarage en verder woningen (“graag voor onze jongeren en krasse knarren”, werd er geroepen), ecologisch groene verpoosgebiedjes en meer doorgangetjes naar de winkelstraat, de Heereweg.
Olifant in het dorp
Praten over, zoals iemand zei, de ‘olifant in het dorp’, het parkeerterrein achter de Jumbo: dat stond deze avond niet op de agenda. Wel ingetekend staat nu dat de route erheen, tevens het verblijfsgebied voor de bezoekers van Nederlands grootste gratis attractie, het Klimduin, ‘shared space’ gaat worden. Dus auto’s te gast. Zou dat een te zonnige inschatting zijn van het gedrag van de bestuurders? De stedebouwkundige zei: “Alles stap voor stap, we kunnen nu doen wat we nu kunnen doen.” De inwoner zei: “In Lourdes kun je ook niet met de auto voor de grot van Maria parkeren.” De wethouder: “Dat is toch mooi, Schoorl in een rijtje zetten met iconische oorden als Lourdes.” Er kwam ook een vraag of de gemeente wel invloed zou hebben op ontwikkelaars. “Een parkeergarage kunnen we zelf. Voor herbebouwing van sommige deelgebiedjes zijn ontwikkelaars toch wel behoorlijk vrij.” Dat sloeg niet bij iedereen in de zaal overtuigend genoeg aan. “Maar de kaders van de komende omgevingswet zijn niet alleen verplichtend voor ons als overheid, maar ook voor ontwikkelaars. Die kunnen niet aan de slag zonder geaccordeerd participatietraject”, zei gemeentelijk projectleider Arie Hoogendoorn.
“Nu tijd geven is straks tijd besparen”
Nee, het was niet zo’n ouderwetse avond van ‘hier is het plan, kijk er nog even naar, dan gaan we bouwen’. Nee hier was sprake van een moment in een proces dat al een paar jaar geleden begon met samenspraak en dat hopelijk in 2023 tot eerste stappen gaat leiden, ook in samensoraak. Dat lijkt allemaal langzaam. Maar als het leidt tot duurzame verfraaiing voor komende decennia is tijd geen factor. Zo zou je de woorden en de houding van de wethouder en zijn team kunnen samenvatten. “En iedere bijdrage van u, op ieder moment, is voor ons van waarde.” Dan de hamvraag aan de wethouder: “Kijkt u over een paar weken mee naar dit plan als inwoner of toch nog als wethouder?” Arend Jan van den Beld: “Dat is inderdaad de hamvraag.” Voor de participatiewethouder van het huidige College was dit in de Blinkerd hoe dan ook geen verkeerde avond. Verschillen van mening zullen er zijn. Maar niemand ging met een gebroken neus naar huis.
