‘De plaatsing van de luchtfoto’s veranderde echter alles’
BERGEN - Om 09.00 uur, om 13.00 uur en in de avond zette ze haar camera op een tafeltje in de achtertuin, gericht op de lucht. Ze had gezien dat die schoner was geworden. Minder geel en nauwelijks kerosinestrepen. Want er werd maar heel weinig gevlogen en er was veel minder uitstoot uit auto’s. De eerste lockdown in coronatijd. Michèle Polak (Amsterdam, 1949) wist al sinds haar komst naar Bergen in 2008 dat de lucht boven het dorp anders is dan boven de stad en ook dat de spiegeling van de grote wateren, het IJsselmeer en de Noordzee hier veel extra licht geven. “En licht is alles, zonder licht zouden we toch ook niets zien? Die rust in het heelal in dat voorjaar van 2020, dat was zó fascinerend.”
door Ed Bausch
“Het werk van Michèle Polak is een wereldwijde hit op Instagram”
Ze werkte lang in de schaduw onder meer als fotograaf bij de Nationale Opera. “Daar moest werkelijk alles worden gefotografeerd.” Daarna was ze een tijd vooral moeder. “Ik had dus eigenlijk nooit zozeer vrij werk gemaakt. Dat kwam pas later. Een van mijn dochters suggereerde mij zeven jaar geleden foto’s van mij op Instagram en vooral na de publicatie van de ‘corona-luchten’ weet ik werkelijk niet wat er allemaal gebeurt. Het is geweldig spannend en levert veel contacten en internationale tentoonstellingen op, terwijl ik hier eigenlijk heel anoniem ben.”
Tekenen met licht
Ze kwam uit een artistiek nest. Haar man leerde ze vijftig jaar kennen toen ze op ‘gesprek’ kwam bij de Kring, Amsterdamse sociëteit van wetenschappers, dichters en schilders. 2 juni neemt ze daar met haar werk deel aan de tentoonstelling ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan. Maar eerder had ze met haar vrije werk al wel opeens tentoonstellingen in Warschau, drie keer in Parijs, en tijdens de Biënnale van Venetië. “De plaatsing van de luchtfoto’s veranderde echter alles. Er ontstond een bijzondere band met de Britse kunstenaar Paul Allender. “Het is nu zo dat ik luchtfoto’s naar hem stuur en hij gaat daar dan over heen tekenen of schilderen. Dat gaat heel goed. Het wordt ‘Landschappen en Zeegezichten’, in het licht van de Bergense School’, licht vangen in de tijd van nu.” Met de Engelsman deelt ze de zorg om de planeet, de vervuiling. “De mens is eigenlijk één met de natuur, moet daarnaar terug.
“Lucht verbond opeens”
“Het is altijd vooral de langzame verandering in de natuur die me bezig houdt: modder, water.
Coronatijd was ook langzaam
De coronatijd was ook langzaam, het leek wel of in alles de ware essentie naar voren kwam. Eigenlijk een bijzondere tijd, dus. Een tijd ook die ons nóg meer dan anders bepaalde bij de natuur. En de lucht, die schone lucht: die verbond ons allemaal, naar mijn gevoel. Iemand in Amsterdam kon nu dezelfde lucht zien die ik in Bergen zag.” Europe as a shared space.
Kijk voor haar werk op Instagram:@debergenseboekenkast.
