Bert van Baar, gul als altijd
GROET - Hoera! Zo begint traditioneel op 24 mei de Dylan Night in het boetje van camping Eldorado in Groet. Want het is de verjaardag van de man die al zeventig jaar de wereld en de liefde bezingt. Die er de Nobelprijs voor de literatuur mee won. Die waarschijnlijk de musicus is, wiens nummers het meest door anderen ‘gecovered’ zijn. Bob Dylan, oorspronkelijk Zimmerman, uit Duluth, Minnesota, tegen de grens met Canada. De Groeter troubadour Bert van Baar eert Bob, ‘His Bobness’, al jaren. “Ik beweeg me in het bereik dat ik heb”, zegt Bert. Ooit zong hij 70 nummers achterelkaar, vorige week dinsdag waren het er 25. Van vroege werken tot het recente ‘Key West’ van de laatste cd ‘Rough and rowdy ways’. Dat is ook de naam van de huidige tournee. Wie kijkt op de officiële site van de 81 jaar geworden Dylan ziet het met verbazang: bijna dagelijks staat hij ergens op een podium met zijn band. Zelfs in coronatijd, als het maar even kon, was het zijn plek en niet alleen in Amerika.
door Ed Bausch
Weer een prachtige Dylan Night op camping Eldorado
Bob Dylan weet altijd grandioze musici om zich heen te verzamelen. Je moet ook wel grandioos zijn, want Dylan kan zomaar een andere tune inzetten, of het geplande liedje anders spelen dan voorzien. Dat maakt ieder optreden fascinerend. En zo was het ook in Groet. Bert deed dit keer alles met gitaren en hij had Bert Claasen, net als hij oorspronkelijk uit St. Pancras, gevraagd hem dit keer bij te staan. En dat deed Claasen voortreffelijk, de hele avond voorovergebogen naar de snaren kijkend, de gitaar soms pedal steel-achtige geluiden ontlokkend, dan weer rockend. En maar loeren naar de andere Bert. “Want net als Dylan vliegt het bij mij ook alle kanten op”, zegt Van Baar.
Forever young
Van Baar begon met ‘To Ramona’, het prachtige liefdesliefdje uit Dylan’s jeugd. Mét de mondharmonica. ‘Masters of war’ was onvermijdelijk nu en hoe ongelofelijk actueel na al die decennia. Het schitterende, verhalende ‘Lonesome death of Hattie Caroll’ kwam voorbij. Dylan was vaak op zijn best als hij over onrechtvaardigheid zong. Woede kan Dylan nog altijd uit de keel slingeren. Maar evenzeer de vertedering voor weer een geliefde. Of liedjes over berusting of wensen, zoals ‘You’re gonna have to serve somebody’, uit zijn meer religieuze tijd. Een wens ook in het schitterende ‘May you stay forever young’. Jij ook, Bert, het was weer een gulle avond. Geef er vooral geen bekendheid aan, want het boetje is het boetje, daar helpt geen brinta aan.
