Lichtjesdag Bergen 2022: ‘Nog altijd een magneet’
BERGEN- Ooit was het idee: ‘Laten we op de eerste woensdag van augustus een Verlichtingsavond organiseren voor de toeristen, om het romantische van Bergen te accentueren.’ Dat was decennialang een mooi verhaal van kaarsjes op de rand van de balkonnetjes, van lampionnen in de bomen, van mooie gevels met de belijning in kaarslicht, van zachte gezelligheid in voor- en achtertuinen in een cirkel tot ver voorbij het centrum. Een sfeer voor prachtige ontmoeting in zomerse vrede. Nou, we gaan geen zuur verhaal schrijven over afgelopen woensdagavond. Altijd letters achter elkaar zetten met een knipoog. Maar kennelijk eet niemand meer jam. De potjes met een kaarsje waren schaars, heel erg schaars. Behalve in de Petrus en Pauluskerk en behalve bij een enkel huis in een enkel straatje. Hulde.
door Ed Bausch
Over lichtjes en Verlichting
Eind van de middag begint er al wat te gonzen, een voorbode van drukte, een wachten op iets dat zal gaan gebeuren: Lichtjesavond in Bergen, zoals het evenement is gaan heten. Mooi is dat eigenlijk. Maar wat gebeurt er vervolgens? Eigenlijk dus helemaal niets. Fluorescerende lichtstaafjes, gekleurde en lichtgevende suikerspinnen, een enkel lampionnetje tegen de boom van een dorpscafétje. De straatverlichting uit, dus eigenlijk schuifelen in hartstikke donker. En dat is ook wel weer mooi in een wereld die vaak veel te veel in het licht baadt. Misschien is de tijd zo veranderd dat we nu wat donker nodig hebben om tot ‘Verlichting’ te komen? Nou ja, en ook drank, veel drank en eten, veel eten. Want de horeca knalde uit elkaar van de drukte. De restaurants krijgen een topdag in de schoot geworpen, van harte gegund, natuurlijk. Maar kom op, wat kaarsjes kunnen er dan toch ook wel af? Die haastig opgehangen lampbollen horen er eigenlijk sowieso iedere zomeravond te stralen, toch? Zo is het toch ook in een willekeurig Frans toeristenstadje?
Lullaby
Het leek wel een processie naar de kerk in Lourdes, zo veel belangstelling was er voor het grandioze werk van de medewerkers van de Petrus en Pauluskerk. Hier was weer echt werk gemaakt van ‘lichtjesavond’. Met honderden luisteraars in de banken voor de stem (uit stikdonker op het diepe altaar!) van Marja Dignum, met Loes Meereboer achter de piano. ‘Somewhere over the rainbow, once in a lullaby’ klonk het. Dromerig wegzeilen was er het parool, met een groet bij de uitgang voor de met kaarslicht beschenen man aan het kruis. Muziek was er als vanouds ook van de Bergense Harmonie. Een fijne ‘Havanna’ steeg op naast de vaak zo uitpuilende papierbakken, waarvan de opbrengst ten goed komt aan de instrumenten van het korps. Dat dan weer wel.
Projectie
En je hoorde een meisjesgroep zingen, in het stikdonkere plantsoentje naast het Oude Raethuys. Verder kwam er wat muzak uit de winkels die deze keer lang open waren. Op zich leuk, maar….wie zal het zeggen? IJsjes, ijsjes, ijsjes. De met wit damast aangeklede tafels in de restaurants, schuifelend publiek, soms op vervaarlijk hoge hakken en bijna in gala naast papa’s en mama’s in vakantieshort achter kinderwagens. Wat was nu de verwachting waarmee men naar Bergen was gekomen? Kaarsjes? Of is tegenwoordig gewoon massaal schuifelen voldoende? Kan ook. Hoe dan ook was een plaatsje veroveren op een terras een behoorlijke uitdaging. Vaker was het zitten op een muurtje en wat kijken naar het fraaie werk van dorpsgeluids- en videoman Cor Dekker. Hij had de Ruïnekerk weer sprookjesachtig aangelicht en projecteerde concertregistraties op de muur.
Verlicht huiswaarts
De politiemannen en vrouwen hadden deze keer eens niet de handen vol, ook mooi. En nog mooier was het dat de mannen en vrouwen-beveiligers in hun fluorescerend knalgeel heel vriendelijk het centrum autovrij hielden. Hulde aan hen allen. Iedere zwoele zomeravond in een Frans toeristenstadje is overigens autovrij. Voor het architectenechtpaar met het grote pand aan de Hoflaan was lichtjesdag niet te Min. Daar werd stilletjes en niet te zuinig iets van ooit levendig gehouden. Woensdag was het een avond die zonder veel lichtjes misschien toch velen wat onbezorgde Verlichting bracht in woelige tijden. En dat is altijd goed, toch?
