Telefoon moet in de zak blijven
BERGEN - 242! Zoveel wandelaars gingen er uiteindelijk van start voor de een na laatste puzzelwandeltocht van deze zomer. Het was al de vijfde tocht die de werkgroep had uitgezet. In al die jaren slagen ze er nog altijd in de wandelaars door onverwachte stukjes in en rond Bergen te sturen. Bij een stempelpost krijg je dan een vraag voorgelegd. Bijvoorbeeld hoe heet het groene bankje, BB9, dat je in het Bergerbos bent gepasseerd. Nou, het Bosbankje kruis je dan aan. Mis, blijkt later bij de razend gezellige prijsuitreiking: het is het ‘Bosbaadbankje’, gesponsord door de lokale groenteboer. Echt lokaal, dat zijn deze tochten, die overigens bezoekers trekken uit het hele land. Sterker: een jongetje uit de Verenigde Arabische Emeritaten ging met een mooie prijs, twee oubliehoornijsjes, de schemering in.
door Ed Bausch
Volgende week laatste puzzelwandeltocht van deze zomer
Het heuglijke nieuws was ook dat de 1.000ste wandelaar kon worden onthaald. “Dames en heren, appels en peren”, zo begon spreekstalmeester Frans Leyen de prijsuitreiking, traditioneel staand op een keukentrapje bij Steff’s op het Plein (daar was nu nog de ruimte voor de grote groep). En dan wordt het uitdelen. Wie gaat er naar huis met een zak popcorn, jawel met bioscoopbon? Wie wist hoeveel poten een duizendpoot heeft? Je zou denken, nou ja, dan zullen het er wel geen 1.000 zijn, dus je doet een blinde gok met ergens in de driehonderd, maar nee, met slechts 42 beentjes moet het beestje zich een weg banen door zijn korte bestaan.
Tang en appel
En je kijkt naar een fles met eikels (uit het bos, wel te verstaan). De vraag ligt voor hoeveel van die bosnoten daarin zouden zitten. Je schat 53, maar verdraaid, een werkgroeplid heeft er toch maar liefst 162 in het flesje weten te wurmen. Maar dat alles pas nà de wandeling, deze keer via onvoorziene paadjes achter de Berger Scholengemeenschap langs door het Berger Bos ging, en daar zeker ook niet de gebruikelijke paden. Wel langs de Bosbeek, een duinrel die tegenwoordig onder het dorp doorloopt naar het Noord-Hollands kanaal. Zelden zal er zo weinig water hebben gestaan. Het bewijs dat de duinen kurkdroog zijn, momenteel. Het ging door de lanen van het Oude Hof, langs de bebloemde vijvers, over de heuvels met de trappen en dan nog wat door centrumstraatjes. Onderweg was er een appel, knipten de werkgroepleden een gaatje in je stempelkaart, met een tang die je je nog herinnert van ooit in de trein. Je realiseert je: niets, werkelijk niets aan deze tochten is van deze tijd.
Bijdrage goede doel
En juist dat maakt het tot een ongecompliceerd vrolijk zomers feest, ieder jaar weer. Twee jaar waren er geen tochten en nu als vanouds stond de werkgroep weer klaar, zes maandagavonden lang. Dat is toch ontroerend mooi. Komende maandag de laatste dit jaar, extra prijzen mensen! Maar de werkgroep kon al wel een cheque uitreiken aan mytylschool de Blauwe Reiger, als bijdrage aan een nieuwe schommel. Bij elkaar gelopen door de wandelaars. Twee euro kost het om mee te doen. Om 19.00 verzamelen op het Plein en een kwartier later wandel je. Onverbiddelijk diskwalificatie als je iets opzoekt op je telefoon. Topavond.
