Frits David Zeiler markeert 250-jarig bestaan van korenmolen Kijkduin
SCHOORL - Zou er zoveel discussie zijn over het plaatsen van windmolens als ze er uit konden zien als bijvoorbeeld de Parel van Schoorl, korenmolen Kijkduin? Vast niet. Want als een machtige reus staat die daar in het buitenduin. En voor deze werd daar al eerder meel gemaakt door de macht van de wieken met bolle zeilen. Op het ‘nolletje’ (want een echt duin is de verhoging in het landschap daar niet) stonden al in de zestiende eeuw molens en er gebeurde wel eens wat door de jaren heen…verwoesting, verwaarlozing, brand. Maar de Kijkduin staat er sinds 1772. Hoewel ook niet helemaal zonder bedreigingen: er was in de vorige eeuw een tijd dat de molen als nutteloos en te duur in het onderhoud werd gezien. Bijna zou ‘ie worden ontmanteld en worden verbouwd tot woonhuis. Maar het liep anders. Protest van de Schoorlaren. Het beroep van Hollandse molenaar is inmiddels immaterieel Werelderfgoed en de Kijkduin. En toenmalig wethouder Arend Jan van den Beld zei het in september zo op Open Monumenten Dag: “De kosten vallen in het niet bij de grote maatschappelijke meerwaarde voor de Schoorlaren en de dagjesmensen.”
door Ed Bausch
“Van enorme maatschappelijke waarde”
De Kijkduin vangt de wind daar op die plek al 250 jaar en is volop in gebruik. Het was jonkheer Cornelis van Foreest die op 26 maart 1772 de eerste steen legde. Cornelis Bobeldijk was de meester-molenmaker, Cornelis Spierdijk de eerste molenaar. Andere voornamen waren er toen kennelijk niet…Nu zijn het zogeheten, maar wel degelijk goed opgeleide, vrijwillige molenaars die malen, die de molen in de aandacht plaatsen. Ze staan allemaal genoemd in het boek dat historicus Frits David Zeiler schreef ter gelegenheid van het bijzondere jubileum. En je zou het niet verwachten, maar jongeren, nog kinderen bijna, azen er op om hulpmolenaar te worden. Sommigen zijn zelfs bij meerdere molens in hun regio betrokken. Gefascineerd door de wieken, door het indrukwekkende mechaniek, door de langsdrijvende wolken, door wat een molen kan presteren voor de samenleving: droogmalen, koren malen.
Marley Kooijman de jongste vrijwilliger
Namens zijn collega’s overhandigde vrijwillig molenaar Fred Prins vorige week vrijdag in ’t Trefpunt in Schoorl het eerste boek aan erfgoedwethouder Ernest Briët. Maar een eerste exemplaar was er ook voor de twaalfjarige Marley Kooijman uit Hippolytushoef, die veel van zijn vrije tijd doorbrengt op en rond de Kijkduin, een baken op het land, zoals een vuurtoren aan zee. En toen waren er bitterballen en was er een drankje als toast op de volgende 250 jaar. Het boek kon worden geschreven door bijdragen van de bouwbedrijven Pronk en Wildeboer. Burgemeester en Schoorlaar Lars Voskuil schrijft zijn felicitaties aan de molen in een mooi voorwoord. Frits David Zeiler schreef met ‘De Parel van Schoorl’ een meeslepend en mooi geïllustreerd verhaal over de molen en zijn omgeving door de eeuwen heen. Kijk maar bij de boekhandel. En kijk op molen-kijkduin.nl. Nog leuker: fiets erheen, beklim de trap, mijmer op het gras van het nolletje onder de grote hemel terwijl de wieken hun werk doen. Onbetaalbaar plezier.
