Gastcolumn december Duinstichting

VVD-fractievoorzitter Meis de Jongh

Column
Meis de Jongh met haar zoon
Meis de Jongh met haar zoon ((Foto: aangeleverd))

VVD-fractievoorzitter Meis de Jongh schittert in de decembergastcolumn van de Duinstichting. Meis: ‘’Je mag zoiets prachtigs als de bossen in de Schoorlse Duinen niet weggeven’’

Gastcolumnist Meis de Jongh is 39 jaar en ondernemer. Ze is in Utrecht geboren en groeide vanaf haar zevende op in Bergen. Na haar middelbare school is ze naar de TU Delft gegaan, waar ze is afgestuurd aan de faculteit Bouwkunde. Sinds vijf jaar woont ze met haar man en twee kinderen van zeven en drie jaar weer in Bergen. Ze is fractievoorzitter van de VVD. In de gemeenteraad zet ze zich in voor wonen, participatie en duurzaamheid. Daarnaast is ze adviseur gebiedsontwikkeling, eerder werkte ze met het product ontwerplabel en hield zich bezig met verhuur van appartementen voor toeristen. De VVD heeft in het nieuwe verkiezingsprogramma als een van de speerpunten: ‘Stoppen van kap in de Schoorlse Duinen’.

‘Zoals Cruijff zei: “Je ziet het pas als je het door hebt.” Mijn school in Bergen stond vlak bij het bos. Ik kan wel zeggen dat de gymles zich vaker in het bos afspeelde dan in de gymzaal. Op school hadden we een zeer bevlogen juf, juf Monsees. Zij vertelde ons als 11-jarigen van alles over de natuur. Een paar minuten na haar verhaal renden we met de klas het bos in om mossen te zoeken. De botjes van het uilenballen ontleden heb ik nog lang bewaard.

Heel wat zomervakanties heb ik doorgebracht aan het strand. Los van dat het een prachtige plek was om van de zee en de zon te genieten, was het de plek waar mijn bijbaantjes zich afspeelden.

Na mijn middelbare school ben ik naar Delft gegaan. Toen ik mijn studie had afgerond, kwam ik vanwege mijn werk in Amsterdam terecht. En daar begon het ‘’knagen”. Want met het krijgen van mijn zoontje werd, zoals ik het zelf noem de actieradius, wel heel erg klein. Mijn familie woonde nog altijd in Bergen. We genoten altijd als we hier waren. Van het groen, van het prachtige licht, maar vooral ook van de frisse lucht. Een deel van mijn werk speelde zich ook hier af, dus toen de kans zich voordeed zijn we terug naar deze prachtige omgeving verhuisd.

En met die verhuizing begon het zien. Want met het opgroeien van de kinderen heb ik doorgekregen hoe prachtig deze omgeving is. Elk weekend stapt mijn man op zijn mountainbike om vervolgens koers te zetten richting Schoorlse Duinen. Inmiddels gaat mijn zoontje regelmatig met hem mee. Tijdens de lockdown zijn we meer dan eens naar de natuurspeeltuin bij het bezoekerscentrum in Schoorl gegaan. En wat een prachtige ontdekkingstocht blijft het zoeken en vinden van de paddenstoelen in de herfstvakantie voor ons. Hoe betoverend zijn de fietstochten door de duinen naar het strand. Elke keer knijp ik mijzelf in mijn handen als ik mij besef dat wij in twintig minuten via een prachtige weg zo op het strand zijn.

Deze prachtige omgeving, onze achtertuin, moeten we wat mij betreft koesteren en blijven behouden en doorgeven aan de jeugd. Met grootschalige kap, zoals Staatsbosbeheer wil, zouden we in mijn ogen iets weggeven wat prachtig is. Daarom is de VVD tegen grootschalige kap.

Je ziet het pas als je het door hebt. Ik heb door dat de Schoorlse Duinen een prachtig uniek gebied is, daarbij zien mijn ogen dat de bomen moeten blijven staan.’

Lees deze column na op de websites van de Duinstichting: www.schoorlsebosmoetblijven.nl en www.duinstichting.nl

Gastcolumn december Duinstichting

Afbeelding