Henny van Kerkwijk als Kootje: ‘Het zal je kind maar wezen’
EGMOND AAN ZEE - Hij is het gewoon. Je ziet en hoort het meteen. Hij ís Kootje. Kootje de Beer, de kroegbaas in ’t Schaep met de 5 Pooten. “Ik ben geleidelijk aan het afbouwen met mijn werk bij de politie en ik ging auditie doen voor een rolletje in ’t Schaep, een van Nederlands succesvolste televisieseries. Er waren door de decennia heen diverse herhalingen, ook op toneel. In oktober is er een nieuwe versie, in Theater het Zonnehuis in Amsterdam Noord. Dat leek me echt wat.” En wie viel zomaar de hoofdrol toe, de rol van Kootje? Henny van Kerkwijk, sinds een paar jaar (weer) inwoner van Egmond aan Zee. De producenten van de stichting Nederlied waren er ook snel uit: Henny is het voor ons. En dus staat hij van 14 tot en met 22 oktober te zingen en dansen op de planken van het prachtige authentieke theater in Amsterdam Noord. Kijk op nederlied.nl.
door: Ed Bausch
Egmondse Henny Kerkwijk speelt hoofdrol in ’t Schaep met de 5 Pooten
De serie leverde een reeks onvergetelijke liedjes op. “Het zal je kind maar wezen’, ‘Als je mekaar niet meer vertrouwen kan’, Je bent toch op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar’, en nog veel meer. Liedjes van de roemruchte Harry Bannink en Eli Asser. Over het leven in de Jordaan, ooit. Henny van Kerkwijk groeide er vlak bij op, aan de Amsterdamse Zeedijk Toen hij nog heel klein was en zijn moeder een zwakke gezondheid had verbleef hij enige jaren in Egmond aan Zee, bij zijn tantes.. Nu zijn indrukwekkende carrière geleidelijk op z’n eind loopt dachten hij en zijn vrouw om het Brabantse land te gaan verruilen voor de kust. Kijken in Haarlem, maar Henny dacht terug aan Egmond aan Zee. Nu, als je aanbelt bij hen, zie je aan het eind van de straat de vuurtoren. Veel Egmondser kan niet.
“Het leek eerst wel of ik niks goed deed”
Je kunt een toneelopleiding volgen, je kunt ook al je ervaring met mensen meenemen op het toneel. En Henny heeft een enorme ervaring bij de politie en als zanger en dan is er nog zijn Amsterdamse achtergrond. Geknipt voor de rol dus en hij kijkt er enorm naar uit, naar de serie van tien voorstellingen. “Je bent er ruim een jaar mee bezig, met elkaar. Maar dit wordt zo vreselijk leuk. In het begin schrok ik wel van de aanwijzingen van de regisseur, hoe ik moest staan, lopen. Dan dacht ik wel eens, ik kan het toch niet. Maar de regisseur heeft me alleen maar sterker gemaakt op het toneel.”
Mensenkennis
Dat proberen sterker te maken, dat is iets wat Henny altijd deed en nog doet in zijn werk voor de politie. Hij begon bij het korps mariniers. “Ja, zeker ook operationeel, zoals later ook bij de politie en de ME, de Mobiele Eenheid. En ik was ook altijd wel leidinggevend daarbij. En leiding geven, dat kun je op veel manieren doen. Ik vind het altijd mooi als je de mensen met wie je werkt kunt laten groeien, dat ze beseffen wat goede of minder goede gevolgen zijn van hun optreden. Vergis je niet, een politieman moet vaak in een flits inschattingen maken. En daarbij lig je tegenwoordig, en terecht, ook nog onder een vergrootglas. Ik was al 35 toen ik overstapte naar de politie en gedegen opleiding kreeg. Ik was blij dat ik toen al zo veel ervaring had met optreden tussen mensen.”
Dorpsjochie
Die ervaring heeft hij ook met optreden in de diverse koren her en der waar hij woonde. Plakboeken vol. Koren met de sfeer van het Amsterdam van toen. “Het is natuurlijk wel nostalgie, zo’n nieuwe opvoering van ’t Schaep’. Maar de regisseur heeft echt een mooie vertaalslag gemaakt naar deze tijd. Ik vind het geweldig dat ik de rol mag invullen, die ooit Piet Römer speelde, samen met Leen Jongewaard en Adèle Bloemendaal, om maar wat namen te noemen.” Henny is met z’n echtgenote nu helemaal thuis in Egmond aan Zee. Met een theatrale knipoog: “It takes a village to raise a kid.” Oftewel je kunt maar het best opgroeien in een dorp. De Jordaan van toen was ook zo’n dorp. Wie weet wat Henny nog in zijn nieuwe dorp kan gaan doen, zingend, acterend. Eerst maar eens een tripje maken naar Amsterdam Noord voor een gouden avond. Henny als Kootje zien gloriëren.
