`Ik laat hier veel achter` - Piet Schuit zegt dankbaar werk vaarwel
EGMOND AAN ZEE - De begraafplaats van Egmond aan Zee ligt vredig tussen de duinen. In 1976 wandelde Piet Schuit hier voor het eerst binnen en na 41 jaar neemt hij volgende week afscheid van zijn geliefde werkstek. “Ik laat hier heel veel achter”, zegt hij. “Toen ik begon was het een rommeltje, zowel buiten als op administratief gebied. Ik ben van huis uit hovenier, dus ben begonnen met de paden en het onkruid onder handen te nemen, daarna heb ik de administratie op orde gebracht.”
Door de inzet van Piet kreeg de begraafplaats haar authentieke karakter en uitstraling terug. “Ik heb hier altijd met heel veel plezier gewerkt en ga nog steeds elke dag fluitend op weg”, benadrukt hij. “Per 1 september houdt het op. Eigenlijk zou ik half oktober met pensioen gaan, maar met openstaande vakantiedagen is dat zes weken eerder geworden.”
Piet Schuit (65) is geboren en getogen in Sint Pancras. Toch voelde hij zich van het begin af thuis tussen de ‘derpers’. ‘Ach, de dorpse manier van doen maakt dat je al snel veel raakvlakken hebt”, reageert hij laconiek. “En ik ben altijd oprecht geïnteresseerd in mensen. Daarom is dit ook zulk dankbaar werk. Je kunt mensen tot steun zijn op hele kwetsbare momenten, bijvoorbeeld als iemand overleden is en de familie komt hier een plek uitzoeken. Dan vind ik het fijn als ze met een tevreden gevoel naar huis gaan. Ook als de begrafenis is geweest ben ik blij als we er voor de familie een mooi moment van hebben kunnen maken.”
Officieel werkt Piet van 7.00 tot 15.30 uur, maar daar heeft hij nooit een halszaak van gemaakt. “Zeker sinds bekend is dat ik ermee stop kom ik regelmatig te laat thuis”, lacht hij. “Veel mensen uit het dorp komen nog even een babbeltje maken om afscheid te nemen. Maar mijn vrouw is dat wel gewend, want als er iemand voor de poort stond op het moment dat ik huiswaarts zou gaan liet ik die mensen, die soms van ver kwamen, ook niet op de stoep staan.”
Piet Schuit, van origine hovenier, is gewend om aan te pakken. Het gras tussen de graven wordt met een extra smal grasmaaiertje met de hand bijgehouden. “Dat is echt een berenklus”, weet Schuit. “Ik grap altijd dat ik ongeveer een kilo kwijt ben als ik het gras heb gemaaid. Vooral als het vochtig is; dat maait voor geen meter!” Als het regent, en Piet buiten niet aan de slag kan, maakt hij tijd voor de administratie. De begraafplaats werd in februari 1903 geopend en vanaf de allereerste begrafenis, van P. de Graaff, wordt alles bijgehouden in een lijvig boekwerk. Inmiddels gebeurt dit ook digitaal, maar daar heeft Piet niet zoveel mee. “En daar staat het hele begin dan weer niet in, dus ik houd het ook met de hand bij. Zo blijft het boek compleet. Eigenlijk zou zo’n boek en het oude archief dat hier nog ligt naar het museum moeten. Zij hebben al interesse getoond. Het zou mooi zijn als het bewaard kan blijven.”
‘Het gezicht’ van de begraafplaats is tot en met donderdag 31 augustus op de begraafplaats te vinden. Daarna gaat hij genieten van zijn welverdiende pensioen. “Ik ga me vast en zeker niet vervelen”, zegt hij. “Ik ben al jaren vrijwilliger bij de voetbal, de handbal en de ijsclub in Sint Pancras. Ook heb ik me een tijd ingezet voor de vereniging Historisch Sint Pancras. Genoeg te doen dus. Gelukkig zijn mijn vrouw en ik allebei nog gezond, dus we gaan lekker genieten en leuke dingen doen. Bovendien hoop ik over niet al te lange tijd weer opa te worden. Kan ik mooi met de wandelwagen op pad. Ik kijk met een heel goed gevoel terug en ga het hier zeker missen. De begraafplaats houdt een speciaal plekje in mijn hart. Ik hoop dat mijn opvolgers er goed op zullen passen.”
