Provinciale Statenverkiezingen 15 maart 2023
BERGEN - De Provinciale Statenverkiezingen komen eraan en dat betekent dat verschillende partijen aan het woord komen. Deze keer: Dennis Heijnen, lijsttrekker en fractievoorzitter CDA: ‘We moeten de wereld om ons heen beter achterlaten dan we hem aantroffen’
Dennis Heijnen, geboren in Huizen en woonachtig in Amsterdam, houdt zich naast zijn fractievoorzitterschap bij het Verbond van Verzekeraars bezig met met duurzaam beleggen.
‘De wereld kampt met een klimaat- en biodiversiteitscrisis, maar in Noord-Holland wordt besloten tot bomenkap. Het klinkt supertegenstrijdig, maar is toch echt realiteit anno 2022. We hebben de aarde te leen en inherent daaraan de plicht om er met elkaar goed voor te zorgen. Om de natuur te beschermen zijn we hard bezig maatregelen te nemen tegen de klimaatverandering, zoals de twee miljard te planten bomen van Eurocommissaris Frans Timmermans. Ook in Noord-Holland hebben we een bossenstrategie, waarin we hebben afgesproken meer bomen te planten in Noord-Holland om bij te dragen aan het doel om voor 2030 10 procent extra bos bij te planten in heel Nederland. Waarom dan nu toch het Leeuwenkuilbos, het Frederiksbos en het Baaknolbos hier in de Schoorlse Duinen kappen?
We hebben niet voor niets met elkaar afgesproken de Natura-2000 gebieden, waar de Schoorlse Duinen onderdeel van uitmaken, te beschermen en te verbeteren. In deze gebieden gaat namelijk de biodiversiteit achteruit, en flink ook. Niet gek, want waar we in de jaren ‘80 kampten met een monotoon duingebied, hebben we nu te maken met verdrukking van andere soorten door de destijds zeer enthousiast aangeplante naaldbossen in deze duinen (zie noot 1).
Terug naar kalkarm gebied
Gaan we dan terug naar die monotone duinen? Als het aan het CDA ligt niet. We moeten terug naar een kalkarm duingebied, met grijsduine vegetatie, zoals het van nature was. Hiervoor is verstuiving van het zand nodig, en daarvoor dan weer wind, dit is ons bekend. Helaas zijn de bossen hierbij het grootste obstakel om de verstuiving vrij spel te geven.
We moeten dus ingrijpen, dat staat vast (zie noot 2)/ Maar laten we alsjeblieft goed naar de staat van de natuur kijken en deze niet alleen de ruimte, maar ook de tijd geven om te herstellen. Grootschalig menselijk handelen heeft al genoeg sporen achtergelaten. Eenmaal gekapt kunnen we niet meer terug. Ja, deze naaldbomen horen hier van oorsprong misschien niet thuis, maar nu ze hier al decennia staan is het maatschappelijk belang van deze bomen zeer groot. De publieke discussie die opwaait over de omstreden kap is niet voor niets. De publieke opinie telt, wij zitten als Provinciale Statenleden ten slotte op deze stoel als volksvertegenwoordiger. Dat is letterlijk om de wil van het volk te vertegenwoordigen.
We moeten met elkaar tot een oplossing komen, met balans tussen mens, natuur en dier. Experts geven aan dat de biodiversiteit zeker niet vooruit, maar ook niet achteruitgaat als we de kap uitstellen, waarom dan niet gefaseerd implementeren en eerst de resultaten van de eerdere kap van het Dr. Van Steijnbos monitoren? Of in eerste instantie zoveel mogelijk plaggen om zo min mogelijk te hoeven kappen? De experimentele aard van deze grootschalig geplande kap strookt niet met de maatschappelijke waarde van de bossen. Laten we de balans herstellen en leren van het verleden om zo de wereld om ons heen beter achter te laten dan dat we hem aantroffen.’
Lees de column na op www.schoorlsebosmoetblijven.nl en www.duinstichting.nl
Gastcolumn Duinstichting
En de noten van de Duinstichting als reactie op de column: (1) De Schoorlse Duinen vormden in de jaren tachtig al grote aantrekkingskracht voor omwonenden en toeristen, o.a. te zien aan de grote bezoekersaantallen. De duinen waren (en zijn) het enige bosrijke natuurgebied in de wijde omgeving. De dennenbossen waren lang voor die tijd geplant. (2) Hoe de duinen er ‘van nature’ uit hebben gezien, hangt af van de periode waar je naar kijkt. Na de IJstijd (12.000 jaar geleden) was heel Holland (inclusief het huidige duingebied) begroeid met naaldbossen, die langzaam veranderden in gemengd bos. Door menselijk ingrijpen verdwenen de bossen, ook uit de duinen. Ze werden verstookt en maakten plaats voor huizen, vee en landbouwakkers. Om de overlast van het vrijgekomen sterk stuivende zand te beperken, werd aangeplant. In arme tijden werd weer gekapt en zo was het duingebied afwisselend kaal en begroeid. Na de Franse tijd was er weinig begroeiing over, de omliggende dorpen werden gezandstraald. Alle pogingen om aan te planten mislukten, tot rond 1850 (Staring) werkte met een mix van dennensoorten. De Heidemij en vanaf 1900 ook Staatsbosbeheer zijn daarmee doorgegaan. De huidige kaplust komt voort uit een behoefte om terug te gaan naar de situatie van 1900, zoals je die kunt zien op oude schoolplaten. De omstandigheden waren toen echter compleet anders; een minder grillig klimaat, veel minder stikstofdepositie, veel minder bezoekers, geen rijwielpaden, geen MTB-routes, geen vossen, geen grote grazers etc. De ‘verdwenen’ flora en fauna zou door de kap een kans moeten krijgen om terug te keren. Maar… meer dan 50% van het gebied is al open, daar hebben wind en zand al vrij spel. Waar blijven die soorten dan toch? De Mariaweg werd tot een paar jaar geleden afgesloten tijdens het broedseizoen. Die broedende vogels zijn niet plotseling verdwenen door uit de grond schietende bossen, die bossen waren er al lang. Ze zijn verdwenen door de grote machines die o.a. de Mariavlakte en het Klein Ganzenveld omvormden.
