Duco Krijvenaar Nederlands kampioen judo tot 100 kg

Tegenstander in de eerste ronde was een “oude” bekende Michael Pannekoek en mocht geen probleem opleveren, immers Krijvenaar had tijdens het kwalificatietoernooi, welke 3 weken eerder was gehouden, met redelijk gemak van hem gewonnen.

Daar elke judowedstrijd er een is, was het geen gelopen koers en Krijvenaar begon de partij dan ook met volledige focus en bleek al gauw te sterk voor zijn tegenstander. Met met een fraaie Tai – Otoshi (armworp) besliste Krijvenaar direct de wedstrijd in zijn voordeel. Ippon !

De 2e ronde tegen Papendalganger en kampioen bij de junioren Lars Vissers was van heel ander kaliber. Beide tegenstanders hanteerden dezelfde tactiek en nadat beide judoka’s een straf kregen van de scheidsrechter vanwege afhouden en passiviteit trok Krijvenaar van leer.
Tegenstander Vissers werd in deze kwartfinale volkomen verrast door de schijnbeweging die Krijvenaar maakte. In plaats van de verwachtte schouderworp, bracht Krijvenaar met een geweldig uitgevoerde Ko uchi gari (binnenwaartse beenveeg) zijn opponent met de rug tegen de Tatami. Ook hier kon de scheidsrechter maar een beslissing nemen: Ippon voor Krijvenaar.

De halve finale tegen eeuwige opponent Kylian Bulthuis was een partij die Krijvenaar tactisch moest judoën. Samen met coach Zeger van Oirschot was de tactiek dan ook geduld hebben en wachten op dat ene foutje van Bulthuis waarvan ze wisten dat die altijd zou komen, immers de voorgaande 3 partijen had Krijvenaar ook in zijn voordeel beslist.
Ook in deze partij was het spannend, beide judoka’s proberen diverse technieken welke telkens werden doorzien. Nadat ook in deze partij beide judoka’s een shido (straf) hadden ontvangen, was het Bulthuis die meer en meer risico’s nam om Krijvenaar te werpen, echter raakte Bulthuis uit balans en onmiddellijk was het Krijvenaar die daarvan profiteerde en Bulthuis met een Ko soto gake (buitenhaakse beenworp) op zijn rug liet belanden .

Krijvenaar had de finale bereikt en de vele supporters die Duco had meegenomen van zijn studenten dispuut De Tempeliers werden “gek” van vreugde, de finale was bereikt.

Aan de andere kant van het schema was het club en streekgenoot Ralph Hoogeboom die goed bezig was en na winst van Ralph in de eerste ronde tegen Sven Litjes en in de 2e ronde tegen Sjors Riddersma moest Ralph aantreden tegen de huizehoge favoriet voor de titel, Simeon Catharina. Hoewel Hoogeboom diverse kansen had was het Catharina die in deze halve finale aan het langste eind trok. Hierdoor ging de droomfinale tussen de judovrienden niet door. Echter behaalde Hoogeboom wel een dik verdiende bronzen plak na het winnen van de herkansingen.

De finale tussen Catharina, de huizehoge favoriet, en Krijvenaar, student geneeskunde te Leiden, was er een om nooit te vergeten. Catharina, die op de nominatie staat voor de Olympische spelen van 2024 en winnaar is van WK’s en EK’s, had op papier de beste kansen op het winnen van de titel. Echter daar dacht Krijvenaar heel anders over en met zijn tactiek van alles of niets werd het na het inzetten van een mislukte Tai–Otoshi dan toch alles. Na deze mislukte inzet van Krijvenaar kwamen beide judoka’s omhoog en daar rook Krijvenaar zijn kans met een snelle Kosoto gake met een omstrengeling de zogenaamde bearhug ging Catharina vol met zijn rug op de tatami en draaide slim als hij is snel door naar zijn zij. De coach van Krijvenaar ging demonstratief staan en gaf Ippon aan net als alle supporters die helemaal buiten zinnen waren op de tribune. De scheidsrechter gaf echter Wazari aan (half punt) maar twijfelde en vroeg aan de videojury om uitsluitsel. Na diverse studies van de beelden uit verschillende hoeken kwam de jury tot het besluit wat alle toeschouwers, trainers en coaches en tegenstander Catharina eigenlijk al wisten. Ippon voor Krijvenaar! En dus werd Duco Krijvenaar judokampioen van Nederland senioren in de klasse tot 100 kg.