Atelierbezoek bij Inez van Deelen Sigg
CASTRICUM - Op haar veertiende tekende ze haar moeder, nu bijna zestig jaar geleden. Zonder enige hulp van wie dan ook. Ze woonde op verschillende plekken op de wereld, waaronder Zwitserland. “Het was een prachtige tijd in Zwitserland en nu zijn we al een paar jaar in Castricum. Een heel ander landschap maar ik heb de bergen volledig ingeruild tegen de duinen en de zee, in Castricum te wonen is een cadeau en vanaf de vierde etage hebben we ook een prachtig uitzicht op de hemel en een vaart”!
Door: Mieke Rozing en Ed Bausch
Atelierbezoek bij Inez van Deelen Sigg
Inez tekende veel in haar jeugd, trouwde, kreeg vroeg kinderen en er kwamen andere interessante hobby’s bij: fotograferen en kleren naaien. Toen haar kinderen nog jong waren leerde ze haar huidige man kennen, een Zwitser die in Nijmegen promoveerde en daarna werkte bij het Max Planck Instituut in Stuttgart. Door hem ging ze weer tekenen en schilderen en werd ze, na twee afwijzingen, toch toegelaten op de Freie Kunstschule Stuttgart (FKS), waar ze bijna 3 jaar lang dagelijks te vinden was. “Een opleiding waar je voortdurend werd uitgedaagd om te bewijzen dat je er terecht lessen volgde.” Na drie jaar kreeg haar man een baan in Zurich nadat ze ook nog drie maanden in IJsland waren geweest. Inmiddels tevreden neergestreken in het schilderachtige Castricum.
Tekst gaat door onder afbeelding >>
Kleurige landschappen van Inez. (Foto: Ed Bausch)
Atelier
Bij binnenkomst in de hal zijn het meteen twee grote portretten van haar en haar man die alle aandacht trekken. Van hen de net zo indringende blik die we ook zien op al het andere werk in de verschillende vertrekken van het huis en in het atelier. “Want het zijn altijd de ogen waarmee het begint. Die tonen de ziel van de mens, die op het doek moet komen. Ik schilderde en tekende altijd al graag vrouwen, met grotere portretten begon ik rond 2000 in Zwitserland. Vrouwengezichten zijn voor mij fascinerender, er zit meer kleur in het gezicht. Ieder gezicht heeft zijn eigen uitdrukking, verleden, intentie en vertelt zijn eigen verhaal.”
Ruiken
In de woonkamer word je blik als vanzelf gezogen naar ‘Jade’, haar kleindochter, toen 4 jaar, nu 16. Eens zal dit grote schilderij bij haar hangen! Van sommige werken weet Inez niet zomaar te zeggen of ze met olie- of acrylverf zijn geschilderd. “Dan moet ik het ruiken. Dat komt ook omdat ik olie niet in lagen schilder, zoals meestal wordt gedaan. Ik heb het mezelf geleerd, olieverf op het doek te brengen.” De blikken van de door haar geportretteerden zijn over het algemeen ernstig, of hebben binnenpretjes ( een serie van 20 grote portretten). Bijzonder is dat haar portretten vaak ‘afgesneden’ zijn, het belangrijkste van het gezicht wordt weergegeven, de rest is bijzaak.
Tekst gaat door onder afbeelding >>
Het werk waar 200 kleuren inzitten. (Foto: Ed Bausch)
Staand tekenen
In haar Zwitserse jaren richtte Inez een kunstuitleen op en ze gaf er ook 25 jaar les. Nu is het allemaal wel anders, maar het schilderen en tekenen gaat altijd door en ook lesgeven op kleine schaal. Schilderen doet ze met het doek op een ezel, het tekenen gaat staand aan een grote tafel. De kasten bevatten onder andere ook kleurpotloden. “Je kunt er prachtig sprekend en ook groot werk mee maken.” En dat is, naast portretten met potlood en landschappen, te zien zijn tijdens de komende KunstFietsroute in Castricum/Bakkum. Kijk op www.kunst-Inez.nl
