25 jaar KunstFietsroute Castricum

Door: Margriet Schadee

De eerste keer dat ik meedeed aan de Kunstfietsroute, dat was in 2003, werd hij georganiseerd door LimmenCultuur. De route strekte zich uit van Akersloot, Bakkum, Castricum, Limmen, tot Uitgeest. In totaal zo’n 35 kilometer. Na een ballotage door de commissie mocht ik meedoen.

Vanaf het begin heb ik beeldhouwers uitgenodigd om in de tuin te exposeren. De eerste keer waren dat Jan Pater die net een prijs had gewonnen om een jaar in Italië te mogen werken en Tonna Lucassen, en Saskia Wurpel leveren vanaf het begin hun bijdrage met hun objecten van gevonden materiaal.
De laatste jaren zijn de beelden van de hakgroep van Perspectief steeds in mijn tuin te zien. Toen LimmenCultuur ermee stopte hebben Perspectief en Toonbeeld samen de organisatie opgepakt, nu voor een route alleen voor Castricum.

We startten met de overgebleven 13 stops en een eenvoudige folder, omdat de financiën beperkt waren. De organisatie werd in de loop der jaren steeds professioneler met een website, facebook, een mooiere folder, en toen we ook subsidie van de gemeente kregen konden we meer promotiemateriaal aanschaffen, zoals borden en vlaggen.

Omdat de deelnemers het jammer vonden dat ze elkaars stops niet konden bekijken, organiseerden we vooraf op de vrijdagavond voor de liefhebbers een gezellige fietstocht langs de verschillende expositieplekken. Ikzelf deed nooit mee omdat ik altijd nog weer op het laatste moment dingen te doen had. Tegenwoordig is er op vrijdagavond  een gratis docentenconcert.

Plotsklaps verdweden de fietsers weer

Grote groepen fietsers uit Limmen kwamen toen nog langs. Omdat ze de hele route fietsten, hadden ze bij iedere stop maar kort tijd. Ze keken rond, en na een fluitsignaal verdwenen ze tot mijn verbazing plotsklaps met z’n allen weer.

De laatste jaren hebben we steeds goed weer gehad, maar het is ook wel anders geweest. Storm, een ijzige regen, winterjassenweer in juni. We hebben het allemaal gehad. De muziek had het dan moeilijk. Met koude vingers is het lastig spelen op de gitaar.

De muziek en poëzie maakt het bijzonder

De muziek en poëzie maakt de Castricumse Kunstroute bijzonder. We zijn niet de enige kunstroute in Nederland, maar de combinatie is uniek en geeft extra sfeer aan de verschillende locaties. Mijn werk is in de loop der tijd denk ik wel veranderd. Van aquarelachtig naar meer stevigere, pasteuzere schilderijen. Wat gebleven is zijn de schetsachtige groepen mensen die steeds weer opduiken. Sfeer, beweging. licht- en lijnenspel zijn nog steeds belangrijk in mijn veelal abstracte werk. Een visuele herinnering of een ervaring vormt vaak mijn uitgangspunt. Door de Corona heb ik veel gewandeld en de impressie van bomen hebben me daardoor extra geïnspireerd.

Perspex dat ik door verwarming in een bepaalde vorm kan plooien, is een nieuwe ontdekking. Ook maak ik zijstapjes naar grafiek. Voor de etalageroute heb ik een schilderij met mensen uitgekozen, omdat ik dat wel toepasselijk vond, en ik hoop natuurlijk dat er veel mensen de route gaan lopen en daarna kunst komen kijken op 4 en 5 juni.

Het schilderij waarmee Margriet meedoet aan de etalageroute staat bij de Sleutelkoning. Daar staat ook werk van Saskia Wurpel: ‘Herinnering aan een tafel’ een object van hout. Bij de Centrale Expositie staat werk van Margriet en Saskia als vertegenwoordigers van stop 18, Studio 23, Van Uytrechtlaan 23.