Volwassen wonen in een verbouwde basisschool in het Haagse Laakkwartier

Marc Tangel

De hoge ruimtes. De typische Berlage stijl. De centrale trappenhal met grote glaspartijen en originele tegels in de gangen. Het zijn de charmante overblijfselen van het oude schoolgebouw aan de Capadosestraat die door de huidige bewoners genoemd worden als belangrijke keuze voor deze bijzondere plek. “En de stijl van bouwen vind ik gewoon mooi”, merkt Milas Melsbach (35) op. “Het pand is uit 1930, dus ook behoorlijk degelijk”. Melsbach woont nog niet in het gebouw, maar hoopt voor het begin van de zomer definitief zijn intrek te nemen. “Wij wonen in de oude gymzaal en dat is één van de meer ingewikkelde huizen om te bouwen”, vertelt hij. “Toen we hier voor het eerst kwamen was het daar één grote ruimte. Alle scheidingswanden voor de vier woningen moesten we zelf bouwen, dus daar zijn we mee begonnen. Daarna hebben we de vloerconstructies gemaakt voor een tweede verdieping en gaandeweg zijn we verder gaan opbouwen. Het is in eigenlijk een blank canvas waar je van kan maken wat je wilt. Dat sprak me ook erg aan. Ik had hier al eens rondgekeken toen de gemeente nog met de voorbereidende werkzaamheden bezig was en toen was ik al een beetje verliefd geworden op dit pand. Je moet alleen heel veel zelf doen, vandaar dat het allemaal wat langer duurt”.  

Hard werken

Dat de verbouwing van een oud schoolgebouw flink bloed, zweet en tranen zou gaan kosten, wist Sven Lentz (38) al voor hij aan dit project begon. Samen met zijn vriendin Iris woont hij sinds oktober in het gebouw. “Een vriendin van ons betrok een oude school in het centrum van de stad en haar hebben we geholpen, dus we wisten dat het niet alleen romantisch was, maar dat we ook hard moesten werken”, lacht Lentz. “Eigenlijk waren we te laat voor de open dag, maar toen hebben we ons ingeschreven voor de loting. Zo is deze beauty uiteindelijk toch op ons pad gekomen”. Na het verkrijgen van de sleutels, hadden Sven en Iris een jaar de tijd voor de verbouwing. “Dit om te voorkomen dat de bewoners te lang in elkaars herrie zouden zitten”, licht Lentz toe. “Dat leek een goed plan, maar niet iedereen is er tegelijkertijd ingetrokken. Inmiddels zijn ale huizen nu verkocht, dus in principe zou iedereen over een jaar klaar moeten zijn”. 

Verbroedering

Juist het gezamenlijk klussen zorgt voor veel verbroedering onder de nieuwe bewoners, meent medebewoonster Dionne Engelbertink: “Iedereen is bezig, je loopt even binnen: ‘Kan ik dit lenen? Hoe heb jij dat gedaan?’ Iedereen heeft weer andere expertises”. Iris en haar vriend wonen dan ook naar volle tevredenheid op deze plek in Laakkwartier. “Als ik nu een kopje suiker nodig heb, dan zou ik wel bij mijn buren aanbellen. In mijn vorige huis zou ik dat niet zo snel doen”, grapt ze. 

Oude sporen

Hoewel het gebouw van buiten nog duidelijk herkenbaar is als school, moet er binnen gezocht worden naar oude sporen. “Er hangt nog een oude schoolbel uit de gymzaal bij nummer 4”, weet Lentz. “Ook staan de oude wc-hokjes er nog. Dat zijn nu een soort bergplaatsen die toegang geven tot de balkons. Ook de erker van de hoofdmeester is nog duidelijk herkenbaar. Maar de attributen die mensen zo romantisch vinden, zijn bijna niet meer te vinden”. 

Rondleidingen

Ook zijn er geen oud-leerlingen onder de nieuwe bewoners, maar de school krijgt wel regelmatig aanloop van oude bekenden. “Vooral in de zomer”, vertelt Dionne Engelbertink. “Dan zit ik buiten en zie ik mensen een rondje rond het gebouw maken. Ik heb al een paar interne rondleidingen gegeven”, lacht ze.