Column Marc Tangel: Beestachtig

Algemeen
Afbeelding
(Foto: privéfoto)

De Haagse Partij voor de Dieren heeft de gemeenteraad deze week met klem verzocht actief op te treden tegen mishandeling van hun belangengroep. Aanleiding hiervoor was het bericht dat de dieren op stadsboerderij Molenweide in Molenwijk noodgedwongen zijn verhuisd, omdat zij buiten de officiële openingsuren van deze locatie worden belaagd door hersenloze Homo Sapiens. 

Een levensvorm van de laagste soort die zijn eigenwaarde slechts kan opkrikken door onschuldige beestjes op te jagen of te bekogelen met stenen. De boerderijbeesten zijn inmiddels in veiligheid gebracht door ze tijdelijk over te plaatsen naar een andere plek. In afwachting van een structurele oplossing, heeft de stadsdeeldirecteur van Laakkwartier de bewoners rond de boerderij gevraagd voorlopig extra alert te zijn.

Het was, kortom, een slechte week voor Haagse huisdieren. Heeft u ook het nieuws gelezen over die tot vijf maanden cel veroordeelde stadsgenoot, die een half jaar geleden nogal had huisgehouden in het appartement van zijn Zoetermeerse ex-vriendin? Hierbij gooide hij zo’n beetje al haar dierbare bezittingen van acht etages hoog naar beneden, inclusief een hok met daarin nog twee levende konijnen. Tenminste, tot op dát moment. De twee weerloze beestjes overleefden de val namelijk niet. De eerste was op slag dood, de ander spartelde nog enige tijd tot de verwondingen zijn zwaar gehavende lijfje fataal werden.

Ja, ik had u deze details ook liever bespaard, maar ze lieten mij niet meer los en schrijven werkt therapeutisch. Bovendien begrijpt u wellicht dan ook beter mijn verontwaardiging over het feit dat de vijf maanden cel geen boetedoening zijn voor de zinloze knaagdierendoodslag, maar alleen gelden voor de mishandeling die onze stadsgenoot drie maanden na dit fatale voorval uitvoerde op zijn Zoetermeerse ex-partner. Wat dat betreft sluit ik me volledig aan bij de oproep van PvdD-raadslid Robin Smit.

Strenger straffen dus. Maar hoe? Uit mijn bovenstaand betoog denkt u wellicht te kunnen destilleren dat ik in dit soort zaken een voorstander ben van de oog om oog methodiek, maar de suggestie een levend medemens op te offeren aan de wetenschappelijke vraag hoe lang een lichaam blijft spartelen als je het van acht hoog naar beneden werpt, duikt toch ook onder de grens van mijn goede smaak door. 

Kent u die scholen waar politiehonden getraind worden? In rollenspellen worden de slachtoffers van deze viervoeters gespeeld door al dan niet vrijwillige agenten, die gehuld in speciale pakken de aanval van hun blaffende collega’s geduldig ondergaan. Ik stel voor dat geregistreerde Haagse dierenmishandelaars eens per jaar een oproep krijgen zich op zo’n plek te melden voor een dagje veldtraining in eigen kledij. Een soort fysiek psychologisch experiment. De delinquenten kunnen ervaren hoe het is om onderworpen te worden en wellicht dwingen de aspirant politiehonden ook nog wat respect af voor het almachtige dierenrijk. Dat zijn twee vliegen in één hap. Robin Smit, lees je mee?