Loosduiner Bert Bakker is een supervrijwilliger: hij draaide weken van 80 uur
“Het zit in me. Ik ben altijd voor anderen bezig. Als ik weet dat zij het naar hun zin hebben, heb ik het ook”, vertelt Loosduiner Bert Bakker die nu 75 jaar is en vanaf zijn 15e jaar vrijwilligerswerk doet. Je kunt het bijna zo gek niet verzinnen of Bakker organiseerde of bereidde activiteiten voor op allerlei gebied. En dat doet hij nog steeds.
Door Ankie Driessen
Om de hoek van zijn ouderlijk huis bevond zich de speeltuin. Als jonge jongen werd hij al voorzitter van de speeltuinvereniging op het Cantateplein, toen nog Pieter de Hooghplein geheten. Hij mocht van zijn ouders nog niet naar het café maar werd in die tijd wel secretaris en wedstrijdleider biljarten van een buurtcafé in Loosduinen. Daarna stond zijn leven mede in het teken van voetbal. “Dat deed ik zelf niet geweldig maar ik heb tot de opheffing van voetbalvereniging De Postduiven in 40 jaar tijd bijna alle bestuurlijke taken vervuld. Daarnaast ben ik ook leider geweest van verschillende teams, verzorger, kampleider enzovoorts.”
Kom Loosduinen
Vanaf 1999 is Bakker ook bestuurslid van het wijkberaad Kom Loosduinen. Hij bekleedde van daaruit ook weer allerlei functies zoals het lidmaatschap bij de Commissie Loosduinen, ook is hij redacteur van het blad Wijkinformatie. Een hele andere tak van vrijwilligerswerk: 13 jaar lang was hij lid van de Cliëntenraad van WoonZorgPark Loosduinen. Als mantelzorger voor zijn buurvrouw die blind werd, bracht hij hier heel veel uren door.
‘Gewone’ baan
Toch had hij ook een ‘gewone’ baan. Begonnen als timmerman werkte hij later bij de HABO. “Omdat ik in alles zoveel plezier had kon ik naast mijn gewone werk van 40 uur ongeveer hetzelfde aantal uren steken in het vrijwilligerswerk.” De jubileumwedstrijd van de 50-jarige Loosduinse voetbalvereniging Postduiven tegen Holland Sport was een enorme organisatorische klus. Parachutisten landden op het veld. Jaren later werd de Postduiven opgeheven. Daarmee kwam echter geen einde aan zijn inzet voor het voetbal. Bakker reed daarna samen met Jaap Vermeulen sommige wedstrijden af om verslag te doen voor huis-aan-huisbladen. “Jaap schreef het verslag en ik maakte de foto’s die dan snel bij de redactie moesten worden afgeleverd. Ook een gouden tijd”, herinnert Bakker zich.
Omdat ik in alles zoveel plezier had, kon ik zoveel uren vrijwilligerswerk naast mijn baan doen
Hij ziet grote verschillen met het vrijwilligerswerk van toen en nu. “Sowieso kun je tegenwoordig moeilijk aan mensen komen die nog vrijwillig een functie willen vervullen. Veel baantjes van toen worden nu betaald. Bijvoorbeeld als iemand achter de bar staat of ergens grensrechter is. Het is heel slecht maar dat draai je niet meer terug. Want vooral in deze dure jaren hebben mensen hun geld hard nodig en kunnen dat extra centje van de vereniging goed gebruiken. Ik ben hier niet positief maar ook niet somber over”, meldt Bakker.
De gemeente komt meestal over de brug
Door zijn vrijwilligersfunctie had Bert Bakker door de jaren heen veel contact met de gemeente Den Haag. Hij noemt het ‘overwegend prettig’. “Als wij als wijkberaad aangeven dat ergens geld voor nodig is, komt de gemeente meestal over de brug. Of het nu om gevaarlijke stoeptegels gaat, om kinderactiviteiten, uitdelen van planten of het organiseren van een Puch-dag; de aanvraag wordt meestal gehonoreerd.” De wijkberaden zijn een soort onderdeel van de gemeente geworden.
Onderscheidingen
Bakker werd door de jaren heen beloond door de gemeente Den Haag met de Stadspenning. Eerder kreeg hij al het erelidmaatschap van De Postduiven en werd hij Lid in de orde van Oranje-Nassau. In het wijkblad van de Kom Loosduinen laat voorzitter Koos Maquelin weten dat het wijkberaad hoopt dat Bert nog lang in het bestuur blijft.
