Nieuwe column Marc Tangel: Pollerproblematiek
De inmiddels beruchte horrorpollers aan de Escamplaan zijn afgelopen week door de gemeente uit hun functie ontheven. Na een tijdelijke schorsing in december heeft men deze lokale obstakels vorige week definitief het zwijgen opgelegd. Het is namelijk de schuld van deze hinderpalen dat zo veel automobilisten zich vastrijden op dit smalle stukje Escamplaan. De groep automobilisten die alle waarschuwingsborden, verkeersregelaars en het levensgrote ‘Lijnbus’ op het groen geschilderde wegdek negeert, valt uiteraard niets te verwijten.
Zelfs onze premier heeft zich, in zijn rol als stadsbewoner, gemengd in de discussie door te stellen dat “die dingen” wat hem betreft weg mogen. Hierin krijgt hij bijval van vele stadgenoten, die zich sowieso afvragen waarom deze prachtvolle corridor naar het Westland zo angstvallig afgesloten wordt. Immers, heel lang geleden, toen het ziekenhuis nog niet gebouwd was, werd deze weg wel voor dit doeleinde gebruikt.
Toegegeven: zo heb ik de situatie nooit gekend. Ik ken dit gebied nog als één groot parkeerterrein, waar het Leyenburg ziekenhuis fier in het midden bovenuit toornde. Het beruchte stukje van de laan was toen een onopvallend strookje asfalt, gereserveerd voor bussen, maar wie met de grote verkeersstroom meereed, zou deze afslag niet eens zijn opgevallen. De betweterige automobilist die toch meende voor de toeristische route te moeten kiezen, werd opgevangen door een hier geplaatste bussluis. Dit kwam echter maar zelden voor.
Inmiddels is het gebied flink gereconstrueerd. Binnen recordtijd is een complete woonwijk op de voormalige parkeerplaats verrezen en is het ziekenhuis ingebouwd tussen een doolhof van woonblokken, waar aan de rand de verbreedde Escamplaan als een verleidelijke racebaan zijn gasten ligt op te wachten. Die gastenlijst is echter uitsluitend gereserveerd voor hulpdienstverkeer, omdat men vreest dat deze verleidelijke verkeersader anders wel eens zou kunnen vollopen, precies op het moment dat ambulance of brandweer een vrije doorgang nodig heeft. Een niet geheel onrealistisch denkbeeld.
Plannen kunnen echter nog zo goed doordacht zijn, waarschuwingen zo tactisch mogelijk opgesteld, maar tegen de menselijke “ja, voor een ánder, maar voor mij geldt dat niet” mentaliteit is geen beleidsvorming opgewassen. Het uitschakelen van de pollers op de Escamplaan, voelt een beetje als een product dat uit de handel wordt genomen, omdat de gebruiker er niet mee om weet te gaan. Het is de omgekeerde wereld. In het land der blinden is Éénoog zojuist afgezet als koning.
Als we deze lijn verkeerstechnisch doortrekken, vrees ik voor de toekomst van het stoplicht op de kruising van de Beeklaan met de Loosduinseweg. Dit rode stopteken wordt dagelijks zo massaal genegeerd, dat men de kosten van alle horrorpollorschade hier ruimschoots kan terugverdienen. Maar het beleid van onze gemeente kennende, zal het na de reconstructie van dit kruispunt wel verdwenen zijn...
