Wijkverpleegkundige Helen van Spijker: ‘Wij zijn net kameleons’
DEN HELDER – Als je met Helen van Spijker (54) praat, begrijp je waarom het werken in de zorg een bijzondere en dankbare baan is. Ze werkt al 36 jaar in de zorg, waarvan de laatste tweeënhalf jaar als wijkverpleegkundige bij Zorggroep Tellus. ‘’Ik noem mezelf weleens zuster kopje koffie’’, lacht ze. ‘’Persoonlijke aandacht en een luisterend oor, met een kopje koffie tussendoor.’’
Door: Sanne Verboven
Vanaf de middelbare school wist Helen dat ze de zorg in wilde. Ze ging in 1987 aan de slag in het toenmalige Helderse Gemini ziekenhuis. Hierna vervolgde ze haar weg in de thuiszorg en hospice. Vanaf 2020 werkt ze in de thuiszorg bij Tellus. ‘’Toen ik daar kwam hadden ze nog geen thuiszorg, dit mocht ik samen met anderen opzetten. Voor deze kans ben ik ontzettend dankbaar. We werken in de gemeente Den Helder, dus ik ben altijd in de buurt te vinden.’’
Achter elke deur schuilt een ander verhaal
Helen werkte met veel plezier in het ziekenhuis, maar vond haar passie in de thuiszorg. ‘’Het verschil met werken in het ziekenhuis is dat de cliënt daar te gast is. In de thuiszorg ben ik, als wijkverpleegkundige, te gast bij de mensen thuis. Achter elke deur schuilt een ander verhaal. Iedere cliënt heeft andere wensen en zorg nodig. Wij passen ons daarop aan. Je kunt wel zeggen dat we een soort kameleons zijn’’, vertelt ze.
Persoonlijke aandacht staat bij Helen voorop. ‘’De een-op-eenzorg is fijn. Je wordt niet gestoord en je hebt écht tijd voor elkaar, waardoor je de gerichte zorg kan bieden die men nodig heeft. Laatst was ik bij een cliënt wiens grote wens was om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. Hij genoot van zijn eigen omgeving, de muziekspeler op de achtergrond en het slapen in zijn eigen bed. De echtgenote vertelde me dat haar partner zo blij was met ons en de liefdevolle en persoonsgerichte zorg aan huis. Inmiddels is deze cliënt overleden, maar ik ben dankbaar dat wij zijn laatste momenten zo fijn hebben gemaakt. Daar doe je het voor.’’
Je steentje bijdragen
Helen komt overal aan huis, maakt een praatje en biedt een luisterend oor. ‘’Het werk is afwisselend en dat maakt het ook uitdagend. Laatst was ik bij een mevrouw die twee sta-op stoelen had en eentje wilde verkopen. Een andere cliënt van mij had er een nodig, maar weinig tot geen budget. Ik vroeg wat ze voor de stoel wilde hebben, maar ze zei: ‘’Neem maar mee, jij weet er vast een goed plekje voor.’’ Via-via hebben we een busje geregeld, de stoel opgehaald en gebracht bij de desbetreffende cliënt. We waren net een verhuisbedrijf’’, glimlacht de wijkverpleegkundige. ‘’Het was mooi dat we voor beide cliënten wat konden betekenen.’’
Nooit te oud om te leren
Dat je nooit te oud bent om te leren, weet Helen inmiddels ook. ‘’In 2016 ben ik aan de HBO-V begonnen. Ja, op 47-jarige leeftijd. Ik zei altijd dat ik nooit meer naar school ging, en daar zat ik weer. Ik vond het wel een dingetje hoor, maar het was ontzettend leuk en leerzaam. Ik reisde drie jaar lang op en neer naar InHolland Amsterdam en ben in 2018 afgestudeerd. Nu begeleid ik ook studenten van de HBO-V. Dat werkt heel prettig omdat het bij mij ook nog vers in het geheugen zit. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren’’, lacht ze. ‘’Het werken in de zorg, er bestaat niks mooiers.’’
