Column Marco Meeuwisse

Spreeuwenwijsheid

Algemeen
Afbeelding
(Foto: Marco Meeuwisse)

Wauw… wat mooi. En hoe dan? Eén enkele Spreeuw? Die had ik niet verwacht op de vetbollen. Verrukt bewonder ik op mijn camera alle witte hartjes op zijn borst. Mijn net-zo-vogel-gekke buuf heeft gelijk. “Spreeuwen zijn zo mooi!” Iemand op Facebook merkt bij mijn plaatje zelfs op: ‘De kleine pauw’. Inderdaad, als het zonlicht op de vogel schijnt, zie je prachtige kleuren met een metaalachtige glans.

In de winter zie je ze eigenlijk alleen in groepen. De meesten komen uit Noord- en Oost-Europa om hier te overwinteren. En tja, wie kent de spreeuwendans nu niet? Wie blijft er niet stilstaan als een hele wolk zich tegen de winteravond verzamelt? Een eerste kleine dansende spreeuwengroep trekt als een magneet andere groepjes aan, die zich aansluiten. Resultaat? Elegantie in een wolk boven het landschap. Soms slierten, dan weer één grote donkere bal. Totdat ze landen op hun gemeenschappelijke slaapplaats. Groepsvorming als bescherming, want uit zo’n grote groep kan een Havik, of Slechtvalk eenvoudigweg niet kiezen. De Spreeuwen zijn door hun gezamenlijke vlucht immuun. Ik glimlach. Groepsimmuniteit. Hoorde ik eerder iets over dit jaar…

Als een rasechte schizofreen begin ik te mompelen tegen mijzelf. ‘Bij de mens heerst Corona en tegelijkertijd heerst er vogelgriep onder de vogels. Over dat laatste rept men amper in de krant. Corona en alles daaromheen haalt dagelijks de headlines.’ Daar zit ik dan, als mens in mijn geïmproviseerde vogelhut slap te ouwehoeren tegen een wondermooi schepsel van moedertje natuur. Een ogenschijnlijk kerngezonde Spreeuw, en deze Meeuw(isse) ook bijna weer. Ik mag niet van het erf, mijn besmetting houdt me in quarantaine. Van de nood maakt een mens een deugd, dus werd het deze week een tuinproject. Vogelportretten.

Ineens borrelt mijn studie bestuurskunde op en ik mompel verder. ‘In 1815 benoemde Benjamin Constant al dat het besturen van een groep of land over eenheid èn verscheidenheid gaat. Verscheidenheid als drijfveer bij de organisatie van het landsbestuur (Hoe dien ik zoveel mogelijk individuele belangen; of; Weg met dat mondkapje!). En daarnaast, als het erop aankomt, is ‘eenheid’ een noodzakelijk mechanisme om een organisatie draaiende te houden. (Hoe pakken we de crisis samen aan, zoals ‘groepsimmuniteit’). Alles in de wetenschap dat bij dreiging van buitenaf, zoals een Corona-Havik voor de mens, de macht weer geconcentreerd wordt en individuele belangen minder aandacht krijgen. En zo wordt een eeuwenoude discussie over vrijheid versus autoriteit in 2020 ineens actueel.’

De Spreeuw voegt zich bij een groepje dat overvliegt. Eureka! We hadden meer naar de Spreeuwen moeten kijken... Je hebt elkaar nodig om te overleven.

Ik wens u veel Spreeuwenwijsheid in 2021.