Echtpaar Muileboom ‘redt het al 60 jaar heel best met elkaar’

Nadat de burgemeester met een mooie bos bloemen binnenkomt, is het tijd voor koffie met gebak. En het verhaal van hun liefde. De burgemeester vraagt meteen honderduit. Wanneer en hoe hebben ze elkaar ontmoet, en hoe lang wonen ze al in dit prachtige huis in Oudkarspel? Gert zit meteen op de praatstoel, terwijl Corry alles rustig aanschouwt en luistert. “Ik vroeg aan haar broer, dat was een vriend van mij, of zijn jongste zussie niet met me op stap wou. Nou dat wou ze wel”, begint Ger hun verhaal met glinsterende ogen.

De 79-jarige Corry en de 81-jarige Gert hadden maar liefst 8 jaar verkering voordat ze trouwden. Voor die tijd behoorlijk lang. Maar ja, ze hadden het allebei nog goed thuis en genoten volop van hun jeugd, en van de momenten die ze samen deelden. Op de kermis in ’t Veld, of een ander uitje zoals samen schaatsen. “Elk afspraakje moest in drievoud worden aangevraagd hoor, dat was niet zomaar geregeld”, vertelt Gert. “Maar als we elkaar dan zagen dan genoten we er volop van. Ik had altijd weer zin in het volgende afspraakje.” Maar na acht jaar kreeg Gert toch commentaar van een van zijn broers: of het niet eens tijd werd om De Vraag te stellen. Of dat aanzoek romantisch ging? “Nou ja…” begint Corry voorzichtig, terwijl Gert er meteen tegenin brengt dat het toch best speciaal was, want hij vroeg het onder een lantaarnpaal!

Goed huwelijk

Romantisch aanzoek of niet, het huwelijk tussen deze twee is altijd goed geweest. Ondanks diverse tegenslagen, zoals het leven je soms tegenwind kan geven, hebben ze nooit aan elkaar getwijfeld. “We kunnen altijd goed praten samen, en laten elkaar ook een beetje gaan als het moet”, zegt Corry. “Ik denk dat dat heel belangrijk is. Ook hebben we altijd een druk leven gehad, ik was er voor de 6 kinderen, en later voor de kleinkinderen, terwijl Gert het tuindersbedrijf runde, G.P. Muileboom, tegenwoordig gerund door onze zoons Cees en Joep.” Tot twee jaar geleden was meneer zelf nog werkzaam in het bedrijf, tot zijn gezondheid hem in de steek liet. Alhoewel ze beiden wars zijn van klagen, want eigenlijk mankeren ze weinig tot niks, is het lopen na een herniaoperatie voor Gert toch een stukje lastiger tegenwoordig. “Ik wil niet achter zo’n karretje. Dat is niks voor mij. Ik doe wat ik kan en als het klaar is stop ik ermee.” Dus stapt ie nog elke ochtend in de auto op weg naar de Speketerweg in Waarland en drinkt daar een bakkie mee. De dag wordt besproken met de jongens en daarna gaat Gert in de moestuin aan het werk, die naast het bedrijf ligt. “Daar groeit van alles, van sla tot sperziebonen, en van piepers tot snijbonen. Er is altijd werk in de tuin en we hebben elke dag verse groentes op tafel. En kool natuurlijk. Dat is er in overvloed.”

Kool

Corry maakt er elke middag wat lekkers van, want er wordt bij de familie Muileboom onder de middag warm gegeten. Vanmiddag stond er boerenkool uit eigen tuin op het menu, feestdag of niet. “Wil jij ook een wit kooltje mee? Lekker hoor in een prutje met gehakt.” 

Na het eten gaan ze ‘lègge’, allebei in hun eigen stoel en effies de ogen dicht. En dan na de broodmaaltijd lekker voor de tv en de haard, die bijna elke avond in de brand gaat. Heerlijk vinden ze dat allebei en knus. Deze middag slaan ze hun vaste ritueel even over, want er komt allemaal visite. Naast de burgemeester en de krant komt ook nog wat familie aanwaaien en de buurtjes. Zo zijn er een hoop mensen die het echtpaar kennen. “We zijn echte Langedijkers, wonen al sinds 1962 in Oudkarspel en ook onze kinderen, kleinkinderen en ook achterkleinkinderen wonen bijna allemaal nog op het dorp of omstreken. Dat is wel erg prettig, ze komen regelmatig aan.”

Nooit vergeten

Zondag werd er een mooi feest gevierd in de boerderij van schoonzoon Piet. Hij kwam ze ’s morgens ophalen in een klassieke Mercedes, met een dubbele betekenis. “Piet was getrouwd met onze dochter Anita, die is in 2006 overleden aan een hersentumor. We hebben daarna altijd contact met hem gehouden, hij is ons net zo lief als de rest. Net als zijn huidige vrouw Monique. Anita reed altijd in die Mercedes, dus die heeft nog steeds een bijzondere betekenis voor ons. Dat weet Piet natuurlijk, heel attent.” Zijn vrouw vult aan: “Sowieso was Anita erbij hoor zondag, wij zijn altijd over haar blijven praten. En dat geldt ook voor Esther, de vrouw van Cees, die we ook zijn verloren aan dezelfde ziekte. Het doet zeer en het is oneerlijk. Maar het hoort bij het leven.”

Rijkdom

Gelukkig heeft het diamanten echtpaar veel meer om dankbaar voor te zijn dan om spijt van te hebben. “Kijk maar naar de foto’s”, wijst Gert naar de muur. “Elke vijf jaar maken we een foto van het hele span. Zondag hebben we dat ook weer gedaan. Inmiddels zijn het 20 kleinkinderen, en 7 achterkleinkinderen. En er is er ook nog eentje onderweg”, zegt Corry trots. “Dat is rijkdom.”