Echtpaar Driessen-Beekhuijzen zestig jaar getrouwd

“We kwamen vijftien jaar geleden van het Gelderse Heteren naar Broek op Langedijk, waar we een woning huurden van onze schoonzoon, Arnold Henselmans. Sinds een jaar wonen we in Noord-Scharwoude, op loopafstand van onze dochter en kleinkinderen. Ook onze andere dochter komt naar de gemeente Dijk en Waard en daar zijn we erg blij mee,’’ zegt Tonny. Alleen moeten beiden nog steeds wennen aan de kerkklokken van Johannes de Doper, die dag en nacht doorgaan. 

Leren werken

Tonny: “Ik heb een fantastische jeugd gehad. Toen de oorlog afgelopen was, was ik net vier jaar. Ik moest na de lagere school naar de Huishoudschool. Mijn moeder zei: je moet eerst maar leren werken. Na een jaar kwam ik bij een gezin terecht met vijf kinderen. De ouders hadden een zaak waar ze televisies en radio’s verkochten. Dus weinig tijd voor de kinderen. Dat was iedere dag flink aanpoten en eenmaal thuis moest ik mijn moeder nog helpen. Op mijn vijftiende kwam ik bij een atelier terecht. Dat was een mooie tijd. Ik mocht zelfs jonge meisjes opleiden.” Tonny heeft nog een tijdje gewerkt bij een textielwinkel waar zij gordijnen naaide en later nog als medewerkster in een bejaardentehuis.

Eindejaarsbal

Frans woonde ook in Heteren. “Ik zat op dansles en voor het eindejaarsbal moest ik een meisje vragen. Dat werd Tonny. Gelukkig zei ze ja en daarna hadden we meteen verkering’’, lacht Frans, die uit een gezin van vijf kinderen komt. Tonny: “Toen Frans mij vroeg zei ik onmiddellijk ja. Wat een knappe vent was het. Heerlijk dat we al zolang bij elkaar zijn. Na vier jaar verkering trouwden we. We woonden tijdelijk in een naoorlogse noodwoning. Wij noemden het een kippenwoning.’’ 

Steenfabriek

Frans begon op zijn vijftiende te werken. “Ik werd aangenomen bij de steenfabriek in Heteren. Daar maakten we onder anderen bakstenen. Ik heb er lang gewerkt, maar daarna verdiende ik mijn brood als vrachtwagenchauffeur. Van 1970 tot 1972 heb ik nog als opperman in de bouw in Duitsland gewerkt en daarna nog even teruggekeerd bij de steenfabriek. Op het gebied van sport speelde ik voetbal bij SDOO. In het eerste elftal. Ik was de slechtste speler, maar scoorde de meeste treffers.’’

Afgekeurd

Na het avontuur in Duitsland en de korte periode bij de steenfabriek in Heteren werd Frans afgekeurd na verschillende operaties aan knieën en armen. “Ik kwam in de WAO terecht, maar kon nog wel een jaar of tien kinderen met een busje naar school brengen. Die kinderen zaten in Wageningen op het speciaal onderwijs.’’ In 1995, 1996 en 1997 werd Frans getroffen door hartinfarcten en werd tot driemaal aan toe gedotterd. “Toen kon ik helemaal niets meer doen.’’

Frans is een liefhebber van de biljartsport. “Het liefst driebanden en dat doe ik iedere week bij Sombroek die een mooie ruimte heeft in sporthal Geestmerambacht.’’

Tonny en Frans zijn de gelukkige oma en opa van zeven kleinkinderen. Tonny: “En natuurlijk geweldig dat onze twee dochters ook bij ons in de buurt wonen. Onze zoon, schoondochter en kleinkinderen wonen in Duiven. Een stukje verder weg, maar we hebben veel contact. Op 25 juni wonen we hier precies een jaar in ons huidige appartement en we hebben het geweldig naar onze zin.’’