Tien vragen aan... Sreta Schrieken

Algemeen
Sreta droomt van meer kruisbestuiving tussen cliënten van Esdégé en kunstenaars en muzikanten.
Sreta droomt van meer kruisbestuiving tussen cliënten van Esdégé en kunstenaars en muzikanten. (Foto: Aangeleverd)

Vraag van de vorige vraagsteller, Sjoert Bakker: Vertel eens met welke projecten je samen met de cliënten in De Draai bezig bent!

‘Met de cliënten van activiteitencentrum De Draai hebben we voor twee festivals kunst en veldaankleding gemaakt. Te weten Mixtream (28 aug in Heerhugowaard) en het Ploegendienstfestival (2/3 juli in Breda). Hier is veel werkplezier en erkenning aan ontleend. En dit najaar organiseer ik samen met Mira Meihuizen een evenement waar diverse kunst/muziek van cliënten te zien én beleven valt. Dit organiseren we omdat we afscheid van het Reigersdaal-terrein gaan nemen. Sjoert Bakker draagt hier overigens ook een mooie steen aan bij. En dat vind ik mooi, die bruggen die ontstaan. Ik hoop dat dat zich verder ontwikkeld in Dijk en Waard.’

Wie ben je en wat doe je?

‘Ik ben Sreta Schrieken, 23 jaar werkzaam bij Esdégé-Reigersdaal als cliëntbegeleider, en in mijn eigen tijd schilder, mozaïek ik weleens.’

Van wie ben jij d’r ien?

‘Ik ben heel heel lang geleden geboren in Joegoslavië, toen het ook nog echt Joegoslavië was. Op anderhalf jarige leeftijd ben ik geadopteerd door de Heerhugowaardse Willy Schrieken.’

Wat heb je met de gemeente Dijk en Waard?

‘Op een zonnige dag lekker zitten genieten, soms in het park op een kleedje met een boek, of anders op een terrasje op Coolplein of Middenweg. Op een minder zonnige dag geniet ik lekker in Middenwaard of bij Cool (zou vaker moeten).’

Wat is de mooiste plek van Dijk en Waard?

‘Het Rosariumpark. Op datzelfde kleedje of tijdens Mixtream Festival.’

Welke herinnering aan Dijk en Waard is je dierbaar?

‘Komt hopelijk nog. Tot dusver zijn de verschillende edities van het Mixtream-festival mijn highlights. Eerst als vrijwilliger, toen als bezoeker, vervolgens als back-stage-coördinator en komende editie als randprogrammeur.’

Wat is jouw advies aan de burgemeester?

‘Dat hij de Karavaan met locatietheater weer eens hierheen zou moeten halen. Dat is maar één keer hier geweest, bij het Stationsplein en de Waarderhout. Dat was geweldig, dat mis ik hier.’

Wat is het beste advies dat je zelf ooit kreeg?

‘Gewoon je pad blijven volgen.’

Wat zouden mensen echt van jou moeten weten?

‘Dat mijn visie/droom is om integratie/samenwerking te creëren tussen de cliënten van Esdégé en kunstenaars en muzikanten. Ik droom van een pand dat bruist, vol ateliers, oefenruimtes en tevens een galerie waar we gezamenlijk kunnen exposeren. Er zijn muziekevenementen en optredens. Allemaal zijn we gelijkwaardig in kunstvormen, werken zij aan zij, creëren heel veel moois en leren van elkaar. Het is ook mijn visie/missie dat creativiteit in de zorg serieus genomen wordt. Het is door meerdere onderzoeken al gebleken dat creatief bezig zijn, hetzij maken van kunst, hetzij ernaar kijken/luisteren positief effect heeft op het menselijk brein. Iedereen heeft dit in zich in meerdere of mindere mate. Soms is de angst om te falen de factor die mensen tegen houd. Als activiteitenbegeleidster geef ik dan eerst een kader. Bijvoorbeeld ons lp-project voor Mixtream. Ik stempel er witte rondjes op die men kan inkleuren. Als kleurplaat als het ware. En ga je wat buiten de lijntjes? Geeft niet, want het is zwart eromheen. Gaandeweg raakte men vertrouwd met deze activiteit. Mijn volgende stap was: Ik gaf een onbestempelde lp en acryl-stiften, met de woorden: ga maar los. En dat deden ze dan ook, met een glimlach op hun gezicht. Dat is leuk en mooi aan mijn werk, ze zien groeien.’

Wie is jouw opvolger in deze rubriek en wat wil je hem of haar vragen?

‘Mijn Esdégé-collega Selma van Ham: vertel eens, wat is jouw ultieme droom/visie betreffende de afdeling VT in de maatschappij. Hoe wil jij het zien?’