10 vragen aan Pierre Quadvlieg

Algemeen
Afbeelding
(Foto: Pierre Quadvlieg)

Antwoord op de vraag van Anouk Swager: Welke uitdagingen ziet u als voorzitter voor TC Langedijk?

Welke grote uitdagingen ziet u als voorzitter in de toekomst voor TC Langedijk?

De T.C. Langedijk is met ca. 650 leden een van de grootste verenigingen van Dijk en Waard. 

Hoewel de belangstelling voor sporten in verenigingsverband de afgelopen tien, twintig jaar is afgenomen, ook bij de T.C. Langedijk, zien we juist tijdens de Corona-jaren een forse toename. 

Omdat tennis een van de weinige sporten was die veilig beoefend kon worden hebben we via diverse acties een behoorlijk aantal nieuwe leden kunnen werven. 

De belangrijkste uitdaging is deze nieuwe leden voor de vereniging te behouden en de vereniging ook voor de langere termijn aantrekkelijk te laten zijn. 

Dit doen we door te investeren in kwaliteit. Door ervoor te zorgen dat het park en de banen perfect onderhouden worden, door de organisatie van een veelheid aan toernooien en een gevarieerd lesaanbod. En uiteraard door de contributie laag te houden. Voor de jeugd maximaal €120 per jaar. En dat is inclusief 18 lessen in de zomer. Voor de senioren €130. En daarvoor kan het hele jaar, zomer en winter, getennist worden.

Nagedacht wordt ook over verbreding van het aanbod met padel en/of pickelball (varianten op tennis). Het succes van de afgelopen jaren maakt realisatie op de korte termijn echter lastig. Ruimtegebrek is daarvan de belangrijkste oorzaak. Want inleveren van bestaande banen ligt moeilijk door de hoeveelheid leden. We blijven echter op zoek naar de mogelijkheden.

Wie bent u en wat doet u?

Ik ben Pierre Quaedvlieg. Getrouwd met Ria Saive en vader van drie dochters, Yara, Laura en Eline, en opa van mijn “grote vriend” Isaac.

Ik ben geboren en getogen in het Zuid-Limburgse Heuvelland. 

Door studie gedwongen ben ik 50 jaar geleden uit Limburg weggegaan. Met pijn in het hart. Want zoals Langedijkers verknocht kunnen zijn aan hun dorp was ik dat ook aan Simpelveld, de plaats waar ik opgegroeid ben.

Via Amsterdam waar ik aan de UvA orthopedagogiek gestudeerd heb ben ik in Langedijk terechtgekomen. Ik kreeg een baan als orthopedagoog bij een van de rechtsvoorgangers van Esdege-Reigersdaal. Na ruim 7 jaar werd ik benoemd tot directeur en later voorzitter van de Raad van Bestuur van deze organisatie. Tot aan mijn pensionering, inmiddels ruim 5 jaar geleden, ben ik werkzaam geweest in die functie.


Van wie bent u dr ien?


Ik ben er ien (“inge” in ons Limburgs dialect) van Jo Quaedvlieg, mijnwerker uit Heerlen, en Mia Hendriks, een intelligente huisvrouw uit Nyswiller.

Door mijn moeder, die door de oorlog niet had kunnen “doorleren”, ben ik op gymnasium “Rolduc” in Kerkrade terechtgekomen. Dat was in die tijd voor een arbeiderskind niet vanzelfsprekend. Zij heeft dat bijna letterlijk bevochten. En daar ben ik haar nog steeds zeer dankbaar voor.


Wat heeft u met deze gemeente?

Ik ben import. Dat is inmiddels wel duidelijk. Zo ervaar ik dat echter niet. Via LSVV, de Schelvis Boys en de T.C. Langedijk ben ik me in Langedijk heel snel thuis gaan voelen. Bovendien is het de gemeente waar onze kinderen geboren zijn. 

Al bijna 40 jaar is Langedijk daarom de gemeente waar ik me thuis voel. 

Door mijn werk als bestuurder van Esdege-Reigersdaal heb ik bovendien een bijzondere relatie met Heerhugowaard. In uitstekende samenwerking tussen de gemeente en Esdege-Reigersdaal hebben we namelijk vorm kunnen geven aan de vernieuwing van Reigersdaal. We hebben samen de wijk De Draai ontwikkeld waar prachtige, eigentijdse woon-en werkprojecten voor mensen met een beperking gerealiseerd zijn.

Mede door deze ervaringen wordt Dijk en Waard voor mij gekenmerkt door de intimiteit van Langedijk en de ambities en ontwikkelingsmogelijkheden van Heerhugowaard.


Wat is de mooiste plek van Dijk en Waard?

Voor mij was dat Reigersdaal. Een plek waar ik dierbare herinneringen aan heb. Niet zo zeer aan het terrein overigens, maar vooral aan de mensen - cliënten, verwanten en medewerkers -, die mij zo dierbaar zijn. 

En als ik me moet beperken tot Langedijk is dat uiteraard het “Duizend Eilanden Rijk”: een uniek stukje natuur- en cultuur historie. 

Welke herinnering aan uw woonplaats is u dierbaar?

Dat ik samen met heel veel collega’s het leven van veel mensen met een beperking een stukje mooier heb mogen maken. Als gezegd was dit mede mogelijk door de uitstekende samenwerking met de gemeente Heerhugowaard/Dijk en Waard en woningcorporatie Woonwaard. Zonder hun medewerking zouden we de noodzakelijke verbeteringen, vooral op het gebied van de huisvesting, nooit hebben kunnen realiseren. 

Wat is uw advies aan de burgemeester?

Aandacht te blijven houden voor de menselijke maat. Voor de intimiteit van de wijken en dorpen waaruit Dijk en Waard bestaat.


Wat is het beste advies dat u zelf ooit kreeg?

Dat perfectie de vijand van het goede is. 


Wat zouden mensen echt van u moeten weten?

Dat het goede op de langere termijn altijd zegeviert. Want de meeste mensen deugen. Hoezeer de actualiteit van de afgelopen maanden ook iets anders doet vermoeden. 

Daarbij baseer ik me op mijn levenservaring van 68 jaar. In al die jaren ben ik echt maar zeer zelden slechte mensen tegengekomen. Dus dan kan het bijna niet anders dan dat de meeste mensen deugen en het goed uiteindelijk zal zegevieren. 

Mijn opvolgster is Rina van Raaij. 

Rina is al vele jaren een zeer gewaardeerd lid van onze vereniging. Ze zorgt er met een enthousiaste groep mede-leden voor dat het park er altijd pico bello uitziet. Bovendien is ze de grote voortrekker van de Club van 100.

Mijn vraag aan Rina is: waar haal je toch die tomeloze energie vandaan?