Jan Sieverts rommelt gewoon door

Algemeen
Jan Sieverts is weliswaar 78 jaar, maar nog vol ideeën over hoe een en ander beter kan.
Jan Sieverts is weliswaar 78 jaar, maar nog vol ideeën over hoe een en ander beter kan. (Foto: AGHeeremansPhotography)

ZUID-SCHARWOUDE - Hij heeft, vindt hij, het mooiste plekje van het huis, maar er is toch ook wel iets dat hij beter zou willen hebben. Jan Sieverts houdt van actief bezig zijn en heeft de verandering van zijn Buiten Zorg van dichtbij meegemaakt. “De gezelligheid is echt minder geworden, er kan niet zoveel meer!” Dat vraagt zeker om uitleg en daar is Jan zeker niet te beroerd voor.

Anders hadden ze jou wel geroepen..!

Jan Sieverts is weliswaar 78 jaar, maar nog vol ideeën en energie. “Wij hebben hier in Buiten Zorg een beamer en er is een scherm, maar we mogen dat niet gebruiken. De gaten zitten notabene al in de muur, gewoon een kwestie van ophangen! Het biljart mag gelukkig nu wel weer gebruikt worden, maar daar moesten we echt om zeuren!” Jan ervaart dat het een verschil maakt of je in een zorghuis zoals tijdens de Magentatijd woont, of in een huurhuis, zoals Buiten Zorg nu is. Hij woont in een aanleunwoning en je zou zeggen dat zelfstandigheid om zelf iets te kunnen ondernemen daar groter is. Jan Sieverts erkent dat, maar vindt toch dat er meer gedaan zou kunnen worden voor alle inwoners van Buiten Zorg. De opmerking van de interviewer dat Jan wel bekend staat als iemand die zich graag ergens mee bemoeit en zijn mondje kan roeren, wordt door hem toegegeven, want zelfkritisch is hij best. “Ik verveel me nooit, maar zou graag zien dat er meer leuke dingen georganiseerd zouden kunnen worden!”

Enig kind uit Haarlem

Wie is die energieke man eigenlijk die men vaak op zijn scootmobiel met zijn leuke hondje Binky in het dorp rond ziet rijden? Jan werd op 26 november 1943 in Haarlem geboren. “Ik heb geen broers en zussen. Verder heb ik weinig familie maar daar heb ik geen contact mee. Ik werd tijdens de oorlog in het ziekenhuis geboren en mocht na drie dagen met mijn moeder naar huis. Ik woonde tot 1983 in Haarlem. Mijn moeder gaf dansles en mijn vader werkte als belastingambtenaar. Hij kreeg Parkinson en overleed in 1955. Hij was pas 52 jaar oud. Na de lagere school ben ik naar de technische school gegaan, ik specialiseerde mij in centrale verwarming, hoewel ik in de praktijk ook andere klussen erbij deed. In 1961 moest ik in militaire dienst, het leven in de kazerne beviel me best. Op een dag wilden we de wedstrijd Feyenoord-Real Madrid kijken en de televisie deed het niet. Ik maakte dat in orde en kreeg de volgende ochtend een complimentje van de kapitein. Ik werd overgeplaatst naar de afdeling Welzorg en deed daar allemaal klusjes. Grappig is dat ik later ook televisies moest gaan inkopen. Ik kreeg groot verlof en ging werken bij een televisiezaak, daar ben ik zeven jaar gebleven. Op een avond nam een goede vriendin van mij een meisje mee en ik werd verliefd op haar. Op 13 mei 1969 trouwde ik met Riekie Kalmijn. Het was druk op de markt bij het gemeentehuis in Haarlem en onze trouwauto, een oude Amerikaan, trok veel bekijks.”

Huizen cadeau

“Voordat wij trouwden vroeg mijn moeder aan de huurbaas of hij geen woning voor ons had. Hij vertelde dat er een huis vrij kwam, maar er moest veel aan gebeuren. Wij hebben alles zelf opgeknapt. Daar was die huurbaas blij mee. Op een dag kwam er een man langs, de heer Beers. Hij vertelde mij dat ik naar een notaris moest. Ik schrok er van, maar wat bleek? Mijn huisbaas had op de achterkant van een sigarendoosje gezet dat mijn vrouw en ik twee huizen van hem kregen! Deze heb ik opgesplitst en we hadden een fijn huis. Ondertussen kregen wij twee kinderen, zoon Remco en dochter Mariska. Later verhuisden we naar Alkmaar en woonden in de Spilstraat. Toen ik 52 jaar was kreeg ik een bedrijfsongeval. Ik won de rechtszaak die daar over gevoerd werd. Toen mijn kinderen het huis uit waren wilden we graag kleiner wonen. Met veel geluk, want dat was het, kwamen we terecht in woonlocatie Zonnehof in Koedijk, waar we tien jaar gewoond hebben. Riekie kreeg in 2001 echter een tia en vervolgens een cva (beroerte). Zij raakte verlamd. Zij verbleef tijdelijk in Heliomare en verliet het lopend! Ik was haar mantelzorger. We verhuisden naar Buiten Zorg en ik wil speciaal manager Cathy Wolfswinkel noemen die heel veel voor ons gedaan heeft. Riekie overleed in januari 2015 en sindsdien red ik het alleen met mijn hondje Binky.


Jan brengt iedere dag groente-afval naar de kinderboerderij, samen met hondje Binky. Foto: Aangeleverd

Tweede leven

“Ik heb het erg naar mijn zin in mijn aanleunwoning. Ik krijg goede hulp, zie mijn kinderen veel en ga er op uit. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik vier vriendinnen heb, geweldige meiden! Ik ga iedere ochtend met groente-afval van Chantel’s Mengelmoes naar kinderboerderij Beestenboel. Dat is erg mooi om te doen. Ik ga daar naar toe met mijn scootmobiel met daarachter een zelfbedacht karretje met Binky. Maar ik wil wel opmerken dat ik vind dat het allemaal wat beter georganiseerd zou kunnen worden. Een kinderboerderij heeft ook jongere dieren nodig, kinderen moeten die kunnen op zien groeien. Ik merk dat er moeders zijn die hun kind op de kinderboerderij droppen om boodschappen te kunnen doen. Het kind kan dan een beetje aanrommelen. Er moet een goed management zijn met duidelijk leiding, zodat iedereen weet waar hij aan toe is! En er moet geld zijn om bijvoorbeeld de volière af te bouwen, de gemeente kan toch best een extra steentje bijdragen?” 

Over zijn gezondheid klaagt Jan Sieverts niet. “Ik ben al drie jaar niet bij mijn huisarts geweest. Als ik hem tegenkom zegt hij: “Goh, leef je nog?” Ik antwoord dan steevast: “Anders hadden ze jou wel geroepen!”

Reactie zorgmanager Gea Klercq

Locatiemanager Gea Klercq van Buiten Zorg reageert op het artikel van Jan Sieverts, waarin hij aangeeft niet helemaal tevreden te zijn. Gea: “Dat er de laatste jaren minder te doen was, heeft natuurlijk met corona te maken. Nu is er gelukkig veel meer te doen en kan Jan altijd met mij in gesprek gaan over nieuwe ideeën. Deze donderdag bijvoorbeeld komt de Nachtwacht voor 3 weken naar Buiten Zorg, prachtig toch! En wat te denken van de caravan die wij via de Stichting Doesgoed van maandag 5 tot en met vrijdag 9 september van 10 uur tot 19 uur gebruiken kunnen voor bewoners die daar zin in hebben! Beginnend met de dinsdag gaan zo’n 10 bewoners, in wisselende samenstelling, daar een programma voorgeschoteld krijgen. Daarbij zijn natuurlijk steeds een verzorgende en vrijwilligers aanwezig. Er valt dus best wat te doen en we proberen het voor onze bewoners zo aangenaam mogelijk te maken! Maar inderdaad, Magenta bestaat niet meer in Buiten Zorg, de tijden veranderen nu eenmaal!”

(door ben Wansink)