‘Ik heb altijd gezegd: ik trouw met Leo’
HEERHUGOWAARD – Dinsdag 6 september was de dag dat Diny en Leo Dekker elkaar zestig jaar geleden het jawoord gaven. Het stel is nog steeds dolgelukkig met elkaar. Alleen helaas leeft Diny tijdelijk gescheiden van haar man: vanwege een revalidatieproject woont zij momenteel in Alkmaar en niet meer samen met Leo in Heerhugowaard.
“Hopelijk komt er snel een oplossing, zodat we weer samen kunnen wonen”, zegt Leo, die zijn vrouw liefkozend aankijkt. “Zij was speciaal afgelopen week even naar Heerhugowaard gekomen omdat burgemeester Poorter van Dijk en Waard de felicitaties namens de gemeente kwam overbrengen.’’ “We hebben gezellig zitten te kletsen over en van alles en nog wat en het was bijzonder gezellig”, lacht Diny, die officieel Hendrina heet. In de huiskamer, naast het prachtige boeket van de gemeente, prijkt ook een persoonlijke felicitatie van de Koning.
Vriendschap
Diny (79) is geboren en getogen in het Gelderse Rheden. “Ik heb daar tot mijn twaalfde gewoond en omdat mijn vader een baan kon krijgen bij de Hoogovens verhuisden we naar Velsen-Noord. Daar ging ik naar de huishoudschool en volgde later de opleiding tot kinderverzorgster. Ook speelde ik graag piano.’’ Diny kende Leo al via gezamenlijke kennissen. “Ik heb altijd gezegd: ik trouw met Leo. Het was een knappe jongen. Ik weet nog wel dat hij weleens op mij moest oppassen en later sloeg de vonk over en kregen we verkering.’’
Slank
“Ik vond Diny meteen lief”, zegt Leo (84), die geboren en getogen is in Velsen-Noord en vroeger bekend stond om zijn humor en grappige capriolen. Handstand op een brugleuning was voor hem heel normaal. “Ik vond Diny heel slank en zei vaak dat ze meer gebakjes moest eten. Diny was twintig en ik vier jaar ouder. We wilden graag trouwen. Ik vroeg de hand van Diny aan haar vader, maar hij gaf geen toestemming. Dus zijn we op 6 september 1962 via het gerecht getrouwd en dat heeft ons toen nog honderd gulden gekost. We hebben een lange periode ingewoond bij de moeder van Diny. Later kregen we een mooi appartement in Velsen-Noord en kregen twee jongens.’’
Betonijzervlechter
Leo ging na de lagere school naar de papiervakschool van Van Gelder. “Daar maken ze grote papierrollen, maar ik vond het niets. Ik was weer snel vertrokken en wilde de bouw in. Na de militaire dienst, ik zat bij de infanterie, werd ik betonijzervlechter en dat werk vond ik heerlijk. Tot mijn pensioen heb ik dat gedaan. Daarna werkte ik bijna de gehele betonvlechttijd als zelfstandige. Pas op mijn 74e vond ik het welletjes en kon ik wat meer aandacht geven aan Diny.’’ Ook op de bouwplaats maakte Leo gekke capriolen en kreeg met zijn onverwachte handstanden menig keer de handen van zijn collega’s op elkaar. Leo was een soort acrobaat en heel lenig. Het stel verhuisde in 1979 naar Heerhugowaard, via een woningruil.
“We hopen dat Diny snel weer beter wordt en dat ze terugkomt naar Heerhugowaard. Het gaat stapje voor stapje beter met de revalidatie. Misschien dat we in de nabije toekomst kunnen verhuizen naar een mooie woning, het liefst gelijkvloers. Maar dat is allemaal nog afwachten, want de wachtlijsten zijn enorm.’’
Leo vertelde nog dat zijn jongste broer Cor jaren basgitaar heeft gespeeld bij de rockband Ekseption. “Dat was in de periode van 1968 tot 1978. Ze hebben meerdere meerdere gouden platen ontvangen. Mijn broer overleed helaas al in 2005, maar een gouden plaat heb ik nog steeds in mijn bezit,’’ zegt Leo trots.
