Jos Schuijt is met zijn winkel al vele jaren een begrip in Langedijk

Algemeen
Jos Schuijt, wie kent hem niet!
Jos Schuijt, wie kent hem niet! (Foto: AGHheeremansPhotography)

NOORD-SCHARWOUDE - Jos Schuijt, eigenaar van Marskramer, BL’er én Langedijks eerste echte influencer op Facebook, heeft een roerige tijd achter de rug. Wie Jos en Trudy, broer en zus en tevens komisch duo, samen in de winkel ziet staan, zal niet verwachten dat er nog niet zo lang geleden grote twijfel was. “Ik besloot de boekhouder te bellen met de aankondiging dat ik wilde stoppen. Het emmertje was duidelijk vol. De winkel is nu precies dertig jaar van Trudy en mij, het is mooi geweest.”

Niks voor Jos, zulke uitspraken want op het oog is hij altijd goedgemutst en positief ingesteld. En een Langedijk zonder de Marskramer (Toys2Play, Novy en - weet je het nog? - De Kleine Bazar) is ook niet voor te stellen. En spreek je hem niet persoonlijk, dan is de Facebookpagina van Marskramer Noord-Scharwoude een bron van vermaak. Jos maakt van elke post een stukje cabaret en prijst en passant zijn koopwaar aan. Als een echte marskramer. Maar de laatste jaren vol tegenslagen hebben er ook bij deze rasoptimist flink ingehakt.

“Het begon allemaal in maart, twee jaar terug. We waren helemaal klaar om ons 65-jarig jubileum te vieren. Grote advertentie klaar, Marsha had al een heel artikel in de pen voor de voorpagina van deze krant. Uitgerekend in het weekend voor de feestweek kwamen de eerste coronamaatregelen. Het hele land was in rep en roer. Het voelde niet goed om de feestweek door te laten gaan. We schuiven het op, dachten we. Doen we het volgend jaar gewoon, Route 66! Maar ook toen voegde het niet. Dan maar wachten tot we zeventig jaar bestaan. Of wachten tot moeder honderd wordt? Die is inmiddels al 95 jaar, dus al aardig op weg. Ze woont nog steeds zelfstandig in Grenswoude en met de hulp van de lieverds van de thuiszorg gaat het nog best aardig met onze kanjer. Ze breit, doet haar woordzoekers en krijgt maar wat vaak bezoek.”

Kleine bazar

Moeder Schuijt startte in 1955 al de voorloper van de huidige winkel in huishoudelijke artikelen (en meer). “Onze vader was hartpatiënt en was hele periodes niet in staat om te werken. Als ‘ie wel op de been was, was ‘ie altijd aan het klussen, met fietsen bezig, hout aan het zagen, noem het maar. Omdat hij niet kon zorgen voor een volledig inkomen, moest moeder ook aan de slag. Ze startte een winkeltje waar van alles te koop was. Waar er maar vraag naar was, zij had het.” Als voorbeeld noemt Jos een lekstopje. “Als je pan lekte stopte je dat met een lekstopje. Dat weet je toch nog wel?”, grapt hij. “Nou, dat verkocht moeders dus.” De Kleine Bazar met het woonhuis annex winkelpand aan de Dorpsstraat in Noord-Scharwoude was voor velen een begrip in Langedijk. “Op een paar vierkante meter verkochten we werkelijk àlles. Dat hoor ik nu nog van klanten. Je kon je kont er niet keren, maar wat je nodig had vond je er. Moeder en Trudy stonden samen achter de toonbank. Ik was nog maar een klein mannetje, maar liep al regelmatig tussen de stellingen. Officieel werk ik dertig jaar in de winkel, maar officieus ongeveer vanaf dat ik kon lopen”, lacht Jos. 

In 2008 betrok Jos het huidige pand, een wereld van verschil. “Vervolgens kregen we een aantal verschillende bedrijfsnamen, maar Marskramer heten we het langst. Samen met mijn zusters Trudy en Elly had ik het jarenlang goed voor elkaar.”


Jos is altijd in voor een geintje en mag graag dollen met zijn klanten - Foto: AGHeeremansPhotography

Totdat eind 2020 de eerste lockdown werd afgekondigd, vanwege corona, vlak voor de kerst. “Ik zal die laatste maandag nooit vergeten. Ik dacht, ik ga maar wat eerder open en we zien wel hoe het loopt. Het hing al in de lucht dat we vanaf dinsdag dicht zouden moeten. Wàt een gekkenhuis werd dat. Ik draaide in mijn eentje in een middag een hele weekomzet. We waren een beetje lamgeslagen en maakten van de nood een deugd. Maar zo weinig mogelijk naar buiten kijken, want ja alle winkels om ons mochten gewoon open blijven. Voor ons toch een beetje zuur. We ruimden de kerstspullen maar weer op en gingen de winkel grondig schoonmaken en inventariseren. Dat deden we vroeger ook altijd, maar dan moest op oudejaarsavond altijd de vloer in de was. Toch was dat altijd een superleuke tijd met de hele familie, buurkinderen en vriendjes balansen. Moeder bakte oliebollen als afsluiting.”

Thuisbezorgd

Toen alle klusjes klaar waren en de winkel blinkend schoon was, begon het toch te kriebelen. Ook bij de klanten. “We werden regelmatig gebeld of we ook bezorgden. Mensen wilden ons graag steunen, dat was wel duidelijk. Mijn aankondiging op Facebook, dat we gingen bezorgen werd massaal gedeeld. We kregen er in één klap heel veel Facebookvolgers bij. Die gekkigheid op Facebook houden we erin. Ik heb daar zelf ook veel lol in. Bestellingen deden we via Whatsapp. Eigenlijk erg leuk, dat improviseren. Vooral omdat ik af en toe effe lekker kon dollen met onze klanten. Het bezorgen op het fietsie was een gedoe, maar ook wel weer grappig. Iemand reageerde op Facebook: ‘Ik heb eigenlijk een nieuwe strijkplank nodig’. Kijk uit hoor, want ik breng ‘m ook nog! Toen het ook nog eens begon te sneeuwen gingen we maar lopen. Achteraf bekeken was het een heel waardevolle periode. We wisten het natuurlijk wel, maar het werd maar weer eens duidelijk hoeveel mensen gek zijn op ons winkeltje aan de Dorpsstraat.”

Emmertje was vol

Intussen was het bij het moederbedrijf Marskramer al lange tijd onrustig, met overnames en gedoe. Intussen werd ook bekend dat de Marskramer-filialen in Medemblik en Nibbixwoud er vanwege hun leeftijd mee gingen stoppen. “Het zette me aan het denken. Toen de tweede lockdown net over was, begon die verschrikkelijke oorlog in Oekraïne. Nou dat weer... Effe eerlijk, ik was er eigenlijk een beetje klaar mee. Ik besloot de boekhouder te bellen met de aankondiging dat ik wilde stoppen. Het emmertje was duidelijk vol. De winkel is nu precies dertig jaar van Trudy en mij, het is mooi geweest. We besloten er later in het jaar over in gesprek te gaan. Maar helemaal zeker waren we natuurlijk niet. De twijfels sloegen toe en het kwartje viel helemaal toen Kim Grootjes voor openingstijd voor de deur stond. Kim kwam als klein meisje al bij ons in de winkel en is nu moeder van een stel geweldige kinderen. Natuurlijk kon Kim naar binnen, gezellig! Ze komt dus al haar hele leven bij ons en zo zijn er natuurlijk zoveel. We zien hele generaties voorbijschuiven langs de toonbank. Dat geldt zeker voor Trudy die al zo’n 54 jaar in de winkel staat. Die heeft de overgrootmoeders van nu nog als kind in de winkel gehad. Geweldig natuurlijk! Zo hebben we met zoveel klanten een speciale band, die gaan we natuurlijk niet in de steek laten, besefte ik. Dat wat we hier hebben is natuurlijk uniek. Als je beseft hoeveel van ons soort winkels er de afgelopen jaren zijn verdwenen omdat iedereen alles online koopt. Kom maar naar Jos.kom hoor, die heeft ook alles. We zullen toch wel iets goed doen blijkbaar, anders waren we er allang niet meer. Leuk om te vermelden is trouwens, dat de Langedijker Remco Marchand onze rayonmanager van Marskramer is. Zoals ‘ie zelf zegt, vroeger kocht ik mijn knikkers bij jullie nu ben ik jullie rayonmanager. Hoe leuk is dat, we zijn er superblij mee.”

Lang verhaal kort: ze gaan nog wel effe door hoor daar aan de Dorpsstraat. “De winkel loopt prima en zolang we er lol in blijven houden, is er natuurlijk geen reden om te stoppen. Trudy heeft al de pensioengerechtigde leeftijd maar die komt zelfs werken als ze vrij is. Dat zegt wel wat. Bovendien is er hier vooralsnog ook geen opvolging. We zouden het erg jammer vinden om het dorp zonder een winkel als de onze achter te moeten laten. De plannen achter ons pand, met de terugkeer van de Waterrijkschool willen we sowieso meemaken. We willen in ieder geval Chantal weer horen zingen als sinterklaas eraan komt. De deur blijft wel dicht om de kou buiten te laten, maar hij kán gewoon open. Jullie zijn van harte welkom!”

(door Marsha Bakker)