`Langedijk voelt als thuiskomen` - Waarnemend burgemeester Leontien Kompier gaat uitdagingen niet uit
LANGEDIJK - "Ik had 12 maart een gesprek met commissaris van de Koning Johan Remkes en twee dagen later was ik in functie. Ik viel midden in een drukke maand met de ophanden zijnde verkiezingen, maar wél ontzettend leuk. Na een rondje langs de negentien stembureaus in Langedijk kreeg ik een beeld van de gemeente. Op de verkiezingsavond mocht ik de uitslag bekendmaken en dat vond ik heel eervol. Ik kende nog vrijwel niemand. Momenteel is het proces met de wisseling van colleges in volle gang, dus ik wacht in spanning af hoe het nieuwe team eruit gaat zien", zegt Leontien Kompier, de kersverse waarnemend burgemeester van Langedijk. Eerder droeg ze het ambtsketen in de gemeente Vlagtwedde, waar ze volgens insiders haar mannetje stond en met pijn in het hart afscheid nam. Wie is Leontien Kompier eigenlijk? Hoog tijd voor een nadere kennismaking.
Leontien Kompier werd in 1958 ("Ik beleef een kroonjaar") in Haarlem geboren, als oudste van vier kinderen in een middenstandsgezin. Haar vader was slager. "Toen hij zijn slagerij verkocht, verhuisden we naar Oudorp waar mijn vader in een vleesgrossierderij ging werken. Van een stad naar een dorp, dat was wat. Ik was elf jaar oud en kwam in de zesde klas. Ik weet nog goed dat ik vanaf dat moment geen meneer meer voor de klas had, maar een meester. Ik schaatste toentertijd veel en ging voor de eerste keer Sint Maarten lopen met een lampion. We bezochten vooral winkels en bejaardentehuizen, want daar was de opbrengst het grootst." Na de basisschool volgde de brugklas van het PCC in Alkmaar, waarvan ze maar een half jaar deel uitmaakte. "Ja, want we emigreerden naar het noorden, zo voelde het. We kwamen te wonen in Peize, omdat mijn vader in Emmen een bedrijf in de in- en export van runderen ging runnen. We moesten klanten aan de telefoon altijd netjes met twee woorden aanspreken, want de klant is nu eenmaal koning. Dat voel ik nu nog zo, want de core business van een gemeente is dienstverlening. Ik heb in mijn huidige ambt heel veel aan mijn achtergrond."
Wat toen volgde, was volgens Kompier een lastige tijd. "Ik verstond natuurlijk niets van de Groningse taal en werd op de eerste dag op school meteen voor de klas gezet door de leerkracht met de woorden: 'Dit meisje spreekt algemeen beschaafd Nederlands'. Nou daar sta je dan. Was natuurlijk niet zo handig en dus absoluut geen flitsende start. Lacht (iets wat de sympathieke waarnemend burgemeester veeIvuldig doet, red.), terwijl ze zegt: "Ik ontwikkelde daar wel sterke kuiten, want ik moest elke dag een flink aantal kilometers fietsen. Ook paardrijden deed ik er veel. Zelfs zonder zadel, want ik was niet bang uitgevallen. Ben ik overigens nog niet. Door dit soort dingen word je sterk en leer je incasseren. Al gauw kon ik me redelijk goed aanpassen, maar ik ging ook graag mijn eigen gang. Ik kan het met mezelf goed vinden."
Na de havo wist Kompier het even niet. "Je kon destijds kiezen tussen de Pedagogische Academie (PA) en de Sociale Academie. Omdat een leuke klasgenoot naar de PA ging, ging ik mee. Dat was in Assen en het bleek een geweldige opleiding. Ik wist alleen al gauw dat ik niet voor de klas wilde staan. Ik heb de opleiding afgemaakt, maar ben daarna als coördinator voor een Nederlands analfabetenproject bij de volwasseneneducatie afdeling Drenthe/Groningen aan de slag gegaan. Ik heb zelfs nog les gegeven aan woonwagenbewoners. Kwam de Pedagogische Academie toch nog van pas", lacht ze. Daarna volgden bij de volwasseneneducatie diverse managementfuncties in de gemeenten Borger, Stadskanaal en Vlagtwedde en bij de provincie Drenthe. "Het liefst mijd ik de gebaande paden, dus heb ik veel nieuwe uitdagingen aangepakt en de nodige studies gevolgd. Op een goed moment dacht ik bij mezelf: 'Als ik meer invloed wil kunnen uitoefenen, moet ik bij de provincie zijn'. Ik werd aangesteld als beleidsmedewerker bij de provincie Drenthe. In die tijd heb ik een gezin gesticht. Mijn man en ik hebben samen drie kinderen, die inmiddels zijn uitgevlogen." In 2006 werd Leontien Kompier programmadirecteur Economische Innovatie bij de Agenda voor de Veenkoloniën Groningen/Drenthe. "Ik had te maken met negen gemeenten, twee provincies en twee waterschappen. In de stuurgroep zaten burgemeesters, gedeputeerden en dijkgraven. Als je in zulke politieke krachtvelden een agenda moet uitrollen, word je verrijkt met enorm veel ervaring."
Dat ze daarna burgemeester zou worden, was voor Kompier echter geen vooropgezet plan. "Het kwam eigenlijk door een van de burgemeesters, met wie ik werkte. Hij riep op een gegeven moment: "Jij zou een goede burgemeester zijn." En terwijl ik niet in de raad heb gezeten en geen wethouder ben geweest, ging het balletje toch rollen. Ik had wel heel wat vlieguren op ambtelijk niveau, dus kende het klappen van de zweep." Haar eigenschappen als mensenmens, verbindend, nieuwsgierig en breed geïnteresseerd deden de rest, met als gevolg dat Leontien Kompier per 1 september 2009 werd benoemd tot eerste vrouwelijke burgemeester van de gemeente Vlagtwedde. "Alle ervaring die ik tot dan toe had opgedaan, viel op z'n plek", zegt Kompier die werd beschouwd als het visitekaartje van Vlagtwedde. Haar burgemeesterschap eindigde toen deze gemeente op 1 januari 2018 werd opgeheven en samen met Bellingwedde fuseerde tot de nieuwe gemeente Westerwolde. Kompier stelde zich niet beschikbaar als burgemeester van deze nieuwe gemeente. "Na lang nadenken heb ik toch besloten niet verder te gaan. Ik heb niet voor mijn ego gekozen", glimlacht ze. In het Nieuwsblad van het Noorden zei ze daarover: "De fusie is een natuurlijk moment om te stoppen. Ook omdat ik hier nu acht jaar burgemeester ben. Ik probeer altijd na zeven of acht jaar iets anders te gaan doen. Nu stoppen past dus in mijn ritme. Waarbij het besluit me wel heel veel moeite heeft gekost. Ik voel me enorm verbonden met dit gebied."
Ondanks het feit dat Leontien Kompier naar eigen zeggen op het mooist onontdekte plekje van Nederland woont (in het Groningse Sellingen, red.), heeft ze het heel erg naar haar zin in Langedijk. "Ik zie veel parallellen tussen mijn huidige woonplaats en mijn werkgebied. In beide gevallen is men te bescheiden, zeker als je kijkt naar de bijzondere waarden van deze gemeenten. Langedijk is uiteraard veel compacter dan waar ik vandaan kom, maar ik ben van mening dat je er veel mee kunt doen. Denk alleen al aan de slogan 'Langedijk ontwikkelt met water'. We moeten het - ondanks de verstedelijking om ons heen - zeker niet laten volbouwen, want Langedijk is uniek en moet zijn authenticiteit zeker zien te behouden."
Met het aantreden als waarnemend burgemeester in Langedijk gaat ze terug naar haar roots. "Onze kinderen zijn woonachtig in Hilversum en Amsterdam, dus we bezochten Noord-Holland zeer regelmatig. Het waarnemend burgemeesterschap zie ik als een mooie kans om te kijken of het echt zo leuk is. Ik wist nagenoeg niets van Langedijk, totdat ik door de verschillende dorpen heen ben gereden. Ik kon ze niet apart in mijn navigatie zetten, dus het was echt 'kruip door, sluip door'."
"Maar", besluit ze: "Ik vind het wel énig met al die leuke huisjes. Ik ga het allemaal ontdekken en heb er zin in. Wat me heel erg verbaasde is dat mijn gevoel voor dit gebied veel sterker is dan ik had gedacht. En dan die directheid van de mensen: héérlijk! Het feit dat ik mezelf kan zijn en mijn eigen taal weer kan spreken, voelt als thuiskomen."
