Gouden vrijwilliger Leny Haaring krijgt ook lintje

Helemaal terecht, vonden voorzitter Bert Liefveld en bestuurslid Camilla Waelen. Leny kan als geen ander opkomen voor de belangen van dementerende mensen. Zij zette in Zuid-Kennemerland het maandelijkse Alzheimer Café op, waar ze zelf de ‘kroegbaas’ van was.

Humor doet soms wonderen

Kroegbaas, vond burgemeester Wienen een mooie relativering. Voordat hij de verdiensten van Leny op een rijtje zette en haar tot lid van verdienste maakte vertelde hij een persoonlijke herinnering, die aangaf hoe belangrijk humor is. “Mijn schoonmoeder, die beginnend dement was, wilde bewijzen dat ze nog een goed geheugen had door het nummer van de kentekenplaat te noemen. Ze raakte een beetje in paniek toen dat niet zo snel lukte. Zei mijn ver dementerende schoonvader: Joh, kunt alles zeggen, want ze weten het toch niet!”

Solide duo

Leny had veel kennis en kunde, ze werkte vijftien jaar als psycholoog bij Overspaarne. Ook haar man Hans werkte als verpleegarts met ouderen met een haperend brein. De twee vormden een solide basis voor de afdeling. Camilla Waelen: “Ze trok 20 jaar de kar van het café, regelde sprekers en steeds een ander thema. Ook trok ze vrijwilligers aan en werkte ze in. Hans heeft mede aan de wieg van het Anton Pieckhofje gestaan: een van de eerste plekken waar kleinschalig voor mensen met dementie werd gezorgd.”

Gouden vrijwilliger

Leny was nogal overdonderd door al de loftuitingen en natuurlijk ook de onderscheiding. “Natuurlijk vind ik het een eer, maar ik had dit absoluut niet bedacht.” De middag in ’t Trionk was allereerst, dacht zij, de viering van het 25-jarig jubileum van de afdeling. Máár, er waren wel heel veel bekende gezichten uit het ouderenzorgnetwerk. Uit handen van Julie Meerveld ontving ze ook nog een gouden vergeet-me-niet voor de gouden vrijwilliger. Het kon niet op. Julie: “Waar het bij jou altijd om draaide: worden de mensen met dementie er beter van!”

Tekst: Willem Brand