F1 Blog met Inge Lever: Lekkere koek en zopie, en trots op deze helden!

Grand Prix Zandvoort
De grote helden van Zandvoort, de mannen en vrouwen van Spaarnelanden die ervoor zorgen dat allen er weer schoon en fris uitziet.
De grote helden van Zandvoort, de mannen en vrouwen van Spaarnelanden die ervoor zorgen dat allen er weer schoon en fris uitziet. (Foto: Inge Lever)

Van ergens vroeg in de ochtend tot een uurtje of 22.00 in de avond. Ik noem het even D-Day (met diep respect overigens voor de gebeurtenissen rondom een andere D-Day). Waarom die naam in mij opkwam? Inkoppertje natuurlijk. De invasie van “The Orange Army” werd verwacht. De afgelopen weken had ik er al veel over gehoord/gelezen. Ik (als het over ik gaat, dan bedoel ik mijn schrijvende gekke ik) hoor/zie dat aan, en heb nog geen mening. Eerst zien en dan pas oordelen.

Ik was/ging al vroeg op pad. Zoals gewoonlijk met een blanco blad in mijn kladblok, mijn pen, geen doel, ik ging het wel beleven. Eerst maar eens richting het station, en vandaar zou ik wel zien. De treinen arriveerden om de 5 minuten, en omdat ik zo vroeg was kon ik zien dat het per trein drukker werd. Ff tussendoor: Denk nou niet dat mijn pad weer rechtstreeks naar het station leidde, want ik was nog niet de hoek van mijn huis om, of ik viel met mijn neus in de boter bij bekenden die druk bezig waren met het opbouwen van een tijdelijke “Zopie plaats”, mijn ruimtelijk inzicht werd gevraagd, heb ik gegeven, werd goedgekeurd, heb zelfs nog even meegeholpen, ben naar huis gescheurd om wat handigheid te halen, en daarna toch echt doorrrrrrr naar het treinstation van Zandvoort. 


Vlakbij het station aan het begin van de Van Speijkstraat staat dit fantastische team. (Foto: Inge Lever)

Nou moet ik eerlijk zeggen dat de wandeling naar en van het circuit over de van Speijkstraat een lust voor het oog is, ik durf zelfs te zeggen dat het een klein voor feestje is. De huizen bijna allemaal uitbundig versierd, kinderen met een tafeltje buiten, waar ze van koffie tot t-shirts verkopen. Ik hou daar van, sterker nog ik geniet daarvan. Vooral van die kinderen, die vol verwachting proberen hun spaarpotjes proberen te vullen. Vurrukkulluk!!! 


Kom hier je koek en zopie scoren, tevens in de Van Speijkstraat. (Foto: Inge Lever)


Hier ook een lekker bakkie koffie en gevuide koeken. (Foto: Inge Lever)

Terug naar de invasie. Het werd drukker en drukker. Her en der werden snel de rugzakken vol etenswaar en drinken maar snel naar binnen gewerkt. Je mag namelijk geen eten en drinken mee naar binnen nemen bij/op het circuit. (Daar word echt streng op gecontroleerd, bijna iedere tas, rugzak wordt aan een vluchtig onderzoek onderworpen, en je komt er echt niet in met je thermoskan vol.) 


Vier Noorse mannen op weg naar het circuit (Foto: Inge Lever)

Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik toch wel een beetje peilen waar iedereen vandaan kwam. Van Hellevoetsluis tot Den Helder, van Volendam tot plaatsen waar ik nog nooit van gehoord had, ze waren er allemaal. Van hele gezinnen tot groepen vrienden, het was één grote mengelmoes. Zelfs van buiten de landsgrenzen. Noren, Engelsen, Italianen, zelfs Australiërs. 


Leuk om te zien waar ze vandaan komen (Foto: Inge Lever)

Maar ik werd het “blijste” van de grote groep jongen en meiden, in hun blauwe overalls. Zij verzamelden zich bij het station, gewapend met hun vuilniszakken en grijpstokken. Aan hun de taak, wat zeg ik?, zware taak zelfs om Zandvoort schoon te houden. En ik moet zeggen, ze zijn met vlag en wimpel geslaagd. Wat was het schoon, overal en gedurende de hele dag, en avond tot 122.00 uur toen ik huiswaarts keerde.


Dankzij deze helden van Spaarnelanden blijft Zandvoort schoon (Foto: Inge Lever)

Mijn GROTE dank, respect, gaat dit keer uit naar deze toppers/kanjers/HELDEN!!!! En ook alle anderen die aan deze teveel onderschatte taak hun bijdrage hebben geleverd. Je zal na zo’n dag als gisteren de Dixies maar moeten poetsen bijvoorbeeld. Ook daar stuitte ik nog op. Ik kan je zeggen de geur die daar vanaf kwam was echt niet fijn zeg maar gewoon gadverdegadver. Maar toch zijn er mensen die hun knetterende best doen om dit echt in mijn ogen ranzige klusje op te knappen. Dikke, dikke pluim, beter nog veren tooi voor hen is meer dan op zijn plaats. Het (de dixies dus) zijn er nl. niet 10 of 20, NEE honderden. Ga er maar aan staan. Brrrrrrrr. To be continued!!! 


Deze worden echt goed schoongemaakt na een lange dag. Hulde! (Foto: Inge Lever)

Van de racende reporter, Inge Lever.