Mensen als Monique van ‘t Hof maken het Trefpunt
Maatjescontact vanuit een groot hart
“Het geeft zoveel voldoening om een lach op iemands gezicht te zien. Merken dat je iemand blij maakt, dat is wat vrijwilligerswerk zo leuk maakt. Het geeft eigenlijk meer diepgang in je leven.”
Door Leonie Zwetsloot
Monique van ’t Hof (49 jaar) is taxichauffeuse van beroep. Zij rijdt WMO-ritten: vervoer voor ouderen en gehandicapten in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning en houdt van het contact met de mensen. “Vooral ouderen vinden het fijn om een praatje te maken onderweg. Op de taxi ben je soms een halve sociaal werker.”
IJsje eten
Begin 2020 meldde Monique zich aan als ‘maatje voor een oudere’. Claudia Spit van het Trefpunt koppelde haar aan een oudere weduwnaar die een beetje eenzaam was. Hij woont zelfstandig in een mooi en ruim appartement bij het Stationsplein. Monique ging kennismaken bij hem thuis. “De klik was er eigenlijk al vanaf de eerste minuut. Ik vind het een leuke man. Elke week ga ik naar hem toe,” vertelt Monique, “In het begin gingen we vaak fietsen of wandelen, maar intussen is hij negentig-plus en heeft last van lage bloeddruk, dus nu doen we meestal rustig aan. Soms heeft hij een plannetje, soms bel ik hem op met een ideetje. Als hij niet zo ver kan of wil lopen doen we alleen een rondje over het Stationsplein en halen we een ijsje bij Picolino, daar wordt hij helemaal gelukkig van.” Monique steekt af en toe een extra handje uit als het zo uitkomt; met praktische dingen in het huishouden als de huishoudelijke hulp ziek is of met een extra bezoekje als zijn dochter op vakantie is. Niet omdat hij het vraagt, maar op haar eigen initiatief, uit betrokkenheid.
Leven op de rit krijgen
Al snel werd Monique tijdens de coronaperiode gevraagd voor een tweede maatjescontact. Het ging om een vrouw die in een moeilijke periode van haar leven met een burn-out kampte en daar in haar eentje niet doorheen zag. De man van Monique stelde zich hierbij ook actief open. “We nodigden haar uit om bij ons thuis mee te eten. Een tijdlang kwam ze twee a drie keer in de week. We hebben geholpen om haar flatje op te knappen en haar leven weer een beetje op de rit te krijgen. Uiteindelijk heeft ze via mijn man ook een nieuwe baan gevonden. Nu hoeven we haar niet meer te helpen, alles loopt weer, maar we hebben zo wel een leuke vriendschap opgebouwd.’
Monique en haar man hebben volle werkweken, vier kinderen (16 – 21 jaar) en ze vinden evengoed tijd en aandacht voor waardevol vrijwilligerswerk.
Bijzonder!
Kijk op www.trefpuntheiloo.nl/nieuws voor een uitgebreide versie van dit interview.
