Help Mylan Metzelaar naar de dolfijnen
HEILOO - Mylan van 7 jaar woont in Heiloo en gaat sinds een jaar naar de Vijfhoek. Na alle bewogen jaren op een reguliere school is dat een verademing voor zijn ouders, Melissa en Mark Metzelaar. Eindelijk een plek waar hij graag heen gaat. Het tempo en de aandacht is hier aangepast op kinderen zoals Mylan. Want hoewel je niets aan hem ziet, is Mylan anders dan zijn leeftijdsgenootjes.
Door: Loen van Gulick
Mylan heeft een ontwikkelingsachterstand. Het eerste jaar verliep normaal, maar in de loop van zijn tweede levensjaar bleek er toch iets aan de hand te zijn. Mylan heeft moeite met prikkelverwerking en kan moeilijk communiceren. “Voor mij is Mylan een normale jongen,” vertelt Mark, “hij is energiek, superlief en heel vrolijk en blij. Maar school was een ellende. Elke dag werd ik weer gebeld omdat mijn zoon huilend op het schoolplein lag, en ik hem moest ophalen.” Mylan is snel gefrustreerd. Logisch; hij kan zich niet uiten. Hij zit in zijn eigen bubbel en praat zijn eigen taaltje. Mylan werd overgeplaatst van school naar dagbesteding bij de Vijfhoek in Heiloo. Dat was meteen een wereld van verschil. Vader: “Voorheen moesten we Mylan na school overal heenbrengen: fysio, logopedie, zwemmen. Nu is dat allemaal op één locatie!” En het mooiste is, dat Mylan echt dol is op deze plek. Het is tegenwoordig het eerste wat hij roept, als hij wakker wordt. ‘Vijfhoek!’ klinkt het ‘s ochtends enthousiast door het huis.
Tekst gaat door onder de afbeelding>>
Mylan is motorisch erg goed. (Foto: Melissa Metzelaar)
Praten is lastig
Communicatie is voor Mylan een groot struikelblok. Als je hem ziet klimmen en klauteren, zal je onder de indruk zijn van het behendige jochie. Des te verbaasder reageren omstanders als Mylan vervolgens ogenschijnlijk willekeurige geluiden maakt. Mark vertelt: “Mylan kan wel een paar woordjes. ‘Gele banaan’ is tegenwoordig zijn favoriet. Dat zegt hij te pas en te onpas. En sinds kort heeft hij ook een nieuw zinnetje: papa vriend!” een trotse glundering verschijnt in Marks ogen. Moeder Melissa vult aan: “Met maar een paar woorden, is het moeilijk om jezelf echt duidelijk te maken. Dat is echt heel moeilijk om te zien. Je gunt je kind communicatie! Vooral als hij pijn heeft.” Ze laat een filmpje zien van een zichtbaar gekwelde Mylan. Zijn ogen staan verdrietig, hij reikt naar zijn oor en jammert onverstaanbaar. “We wisten maar niet wat er was. Ook de huisarts kwam er niet achter. Na een week bleek dat de pijn kwam van een losse tand. Kon hij het maar zeggen,” verzucht ze.
Enthousiasme
Mylan ziet geen gevaar. In zijn enthousiasme kan hij zomaar een straat oprennen, ook als er een auto aankomt. Ook klimt hij ‘s nachts zelf uit bed om de trap af te gaan. De gewoontes en rituelen van de familie Metzelaar zijn daarop aangepast. Dagelijks gaan ze naar het pleintje om de hoek, waar geen autoweg naast zit. Mylan klimt dan op het hoogste klimrek, geeft zijn broertjes Mitch en Maeven het nakijken. Thuis vindt Mylan zijn rust in de eetstoel waar hij met een harnas in vastgeklikt zit. Tijdens een drukke verjaardag vermaakt Mylan zich het liefst boven of alleen in de tuin - met water spelen vindt hij gewéldig. Op vakantie gaan is een uitdaging, maar ook daar zijn oplossingen voor. Papa slaapt ‘s nachts bij Mylan op de kamer. En tijdens een uitje naar een dierentuin zitten Mark en Mylan veilig aan elkaar vast met een armbandje.
Dolfijntherapie
De diagnose van Mylan is nog niet bekend, dit wordt nog onderzocht. Wel is vastgesteld dat hij nu op het cognitieve niveau zit van een 2- of 3-jarige. Op de Vijfhoek hebben Melissa en Mark ouders ontmoet van een meisje met vergelijkbare uitdagingen. Het gezin heeft dolfijntherapie gevolgd en kwam na 10 dagen thuis met compleet ander kind. Melissa: “Dit willen wij nu ook proberen. Centraal bij de dolfijntherapie staat: leren communiceren. Er wordt een nieuwe wereld gecreëerd voor het kind. Je volgt de therapie met het hele gezin. Communicatie komt van twee kanten, dus ook wij kunnen leren Mylan beter te begrijpen. En er wordt een plan geschreven dat met de Vijfhoek wordt gedeeld.”
Melissa weet dat dieren veel kunnen betekenen voor Mylan: “Laatst heeft Mylan op een paard gereden. Hij werd helemaal rustig. Normaal wil hij absoluut niets op zijn hoofd. Maar nu liet hij het gewoon toe dat hij een cap op kreeg. Dat was heel bijzonder.” Mark en Melissa zamelen nu geld in voor de dolfijntherapie. Met een sponsorlijst gaan ze langs de deuren in hun wijk, en op verschillende locaties in het dorp liggen folders waarin een bijdrage wordt gevraagd. Als tegenprestatie gaan Mark, Melissa en een heel aantal vrienden van het gezin fietsen en lopen tijdens sponsoractiviteiten. In totaal leggen zij 164 km af. Ook Mylan zelf doet mee; hij zal in oktober 10 km fietsen met zijn vader op de tandemfiets.
In de zomer van 2023 moet het bedrag bij elkaar verdiend zijn. Melissa: “Het is voor ons als ouders soms moeilijk te snappen wat hij wil. Wij denken dat de dolfijntherapie veel kan opleveren voor Mylan. Het meisje van de Vijfhoek kan dankzij de 10-daagse intensieve therapie beter communiceren. Wij hopen heel erg dat we net zo’n sprong meemaken als dat meisje.”
Aan Mylan kun je niet zien dat hij anders is. (Foto: Melissa Metzelaar)
