In Heiloo: ‘Gebeurt hier werkelijk helemaal niks?’

door onze verslaggever Ed Bausch

Dat je denkt, nou het zichtbare hoogtepunt vandaag was wel dat de spoorbomen een paar keer per uur dicht gingen. En weer open! Met de gezellige, nooit veranderende klank van de bellen en met de rode knipperlampen en met de waarschuwing dat er nóg een trein kan komen. Tsjonge, wat een hectiek. Of dat je denkt, ha, de deur van de Witte Kerk staat open, zo even daar vertoeven naar de markt. Want die is er altijd, de markt.

Parel poetsen

Dan vraag je je af wanneer nu eindelijk het plan naar buiten komt om van het gebied rond winkelcentrum ’t Loo een levendig dorpshart te maken, ook op zondag? Of is dat toch het Stationsgebied, waar al veel heen-en-weer-verkeer is? Nou, daar moest de afgelopen week uw verslaggever in zijn eentje de terrascultuur levendig houden, terwijl er toch pogingen zijn gedaan om een mooi plekje te scheppen in de steenwoestijn. Oef, dat pleintje boven de parkeergarage zou toch ook wel eens onder de aandacht van een fijne architect mogen vallen. Zonder poetsen glimt geen parel, toch?

Bezinningstoerisme?

Of zit de kracht van Heiloo minder aan de buitenkant, meer aan de binnenkant? In de hoofden van de mensen? Een hoog Wim Sonneveld-gehalte, met ‘het tuinpad van mijn vader’. Zou allemaal best kunnen, als een soort van slaapdorp (met topvoorzieningen op cultuur, sport, onderwijs!) naast de reuring van de grote stad, een stoplicht verder (wanneer wordt die kruising Heilooër Tolweg en Kennemerstraatweg ooit fietsvriendelijk, heeft iemand ergens een plan?). Als een dorp met de wetenschap van toeristische drukte in de kustplaatsen op fietsafstand. Als een dorp waar je de rust in je hoofd kunt vinden. Is daarom het geloof, gevoel voor bezinning er van oudsher zo groot geworden, zoals op bedevaartsoord Onze lieve Vrouw ter Nood? Dat gebied is er als een soort toeristentrekker wel degelijk, weliswaar uit het zicht van de dagelijkse blik, maar wel met een indrukwekkend gratis toegankelijk park. Is bezinning de grootste trekker van het dorp? Hoe maak je dat dan zichtbaar? Of moet dat juist helemaal niet in Heiloo? Is het goed zoals het is, met af en toe een samenscholinkje ergens? Is gratis parkeren al niet een hele grote trekker?

Een hoofd staat nooit stil

Ach, wat mijmeringen. Stilstaan is soms nodig voor een sprongetje voorwaarts. Misschien is de zomerperiode wel een beter moment even op de plaats rust te houden dan oud-en nieuwjaar. Veel beter. Woensdag ging er veel verkeer, evengoed, over het spoor, diagonaal in twee richtingen dwars door het dorp over de Kennemerstraatweg. Waarvandaan kwamen de bestuurders, waar gingen ze heen, wat ging er in hun hoofd om? Gingen ze een groot werk verrichten, of gewoon naar huis? Een bos bloemen voor de partner kopen, of een zomerse maaltijd in elkaar draaien? Zorg verlenen bij de buren? De planten bij de overburen water geven? Het kon zomaar het hoogtepunt zijn van de week zijn. 

In stilte kunnen gedachten ontstaan. Misschien wel de mooiste, voor jezelf of om te delen. 

Nieuwsblad Heiloo komt graag langs om een gedachte, een idee, je goede daad of wat ook wereldkundig te maken. Laat het onze redactie weten. Stuur een mail naar: redactie.nhe@rodi.nl en wij nemen contact op.