‘t Kraayenest

Het is dan misschien één Europa dat we hebben, de instelling van de mensen in verschillende landen is toch heel divers. Neem nu Frankrijk bijvoorbeeld. Al tientallen jaren zijn er boerenprotesten geweest in het land, als het ging om het beleid van de Franse regering. Iets dat ondertussen steeds meer navolging krijgt onder onze eigen land- en tuinbouwers, maar dan vooral als het om het stikstofbeleid gaat. Het kabinet lijkt doof te blijven voor de noodkreten. Kinderen kunnen of durven het boerenbedrijf van hun ouders niet meer over te nemen, ondanks dat ze dat graag zouden willen. 

Onze vissers dreigen straks uit te sterven. Hun netten mogen dan de bodem van de zee niet meer raken. Vooral voor garnalenvissers de doodslag. We zullen geen Hollandse garnaal meer op ons bord of in de salade krijgen dan. 

Momenteel staat heel Frankrijk op zijn kop omdat de pensioensleeftijd verhoogd gaat worden van 672 naar 64 jaar. In heel het land zijn demonstraties en blokkades. Treinen rijden minder, arbeiders gooien de zaak plat. En dat omdat ze vinden dat de pensioensleeftijd te hoog wordt. Er zou mogelijk een uitzondering gemaakt worden voor die mensen die in hun tienerjaren begonnen zijn met werken. En hier? We hebben de afbraak van het vroege pensioen meegemaakt. Van 55 jaar onder het Van der Louw akkoord in de haven in 1985, tot de VUT waarmee je met 57 jaar er uit kon. Maar ook dat werd in 2005 afgeschaft, deels nog mogelijk met 61, 62 en 63 jaar. AOW en pensioen ging in op je 65e.Onze regering had echter nog andere plannen: het pensioen of liever gezegd de AOW leeftijd.. In 2022 steeg de AOW-leeftijd met 3 maanden en komt in 2024 uit op 67 jaar. Daarna zal de AOW-leeftijd niet 1 jaar stijgen per jaar dat we langer leven, maar 8 maanden.
Dan vraag je je af: zijn hier massale protesten geweest? Natuurlijk wel een beetje, maar we hebben het toch als zoete koek geslikt uiteindelijk. Wat dat betreft doen de Fransen het hartstochtelijker en vanuit het hart.

 Ooit was het een uitzondering dat je meer dan 45 jaar werkte. Ik begon toen ik zestien was met werken. Dat is dit jaar 48 jaar geleden en met mij velen. Tegen de tijd dat ik met pensioen mag, als het goed is met 67, ben ik 51 jaar werkzaam. Als je dat vergelijk met landen als Frankrijk (62), Spanje (66 en 4 mnd.), Italië (64) België (65) en Zweden (63), wordt je daar niet vrolijk van, al heb ik nog steeds heel veel plezier in mijn werk. Maar voor de jongeren onder ons lijkt het, als ze zelf niets (kunnen) regelen, werken tot aan de dood en dat is toch een droevig vooruitzicht in een land dat ooit zo’n goed sociaal stelsel had.

De Uitkyk.